Wat als... ~jily fanfictie

Jaar 3, hoofdstuk 13, de derde opdracht

Pov James
Vandaag is de derde opdracht, voor het eerst in mijn leven ben ik echt zenuwachtig. Mijn ouders komen helemaal vanuit Hongarije, ze waren op vakantie voor hun 30-jarige trouwjubileum, hierheen. Ook komen allemaal kennissen van hun, voor mij. Dan moeten ze het wel erg bijzonder vinden. Ze hebben ook heel veel brieven gestuurd met dat ze zeker weten dat ik ga winnen. Dat is vooral van mijn vader, mijn moeder begint dan met dat ik helemaal niet hoef te winnen, dat ze al trots is  dat ik ben uitgekozen en er (nog) niks met mij is gebeurd. (Ik heb nog niks verteld over mijn bril, dat wil ik liever persoonlijk doen.) Vanmiddag komen ze, ik ben zo blij dat ik ze eindelijk weer eens ga zien. Maar nu ga ik ontbijten, al heb ik helemaal geen honger.

"James eet nou eens wat." Zegt mijn moeder. "Mam, ik heb geen honger." "Maar je hebt je kracht nodig tijdens de wedstrijd." Met tegenzin begin ik te eten. Het is nu middag, en we zitten aan de lunch. Mijn ouders zijn er al, maar de rest van mijn toeschouwers komen later. Ik ben nog steeds heel zenuwachtig, ik voel allemaal kriebels in mijn buik, en niet die kriebels die ik bij Lily voel. Ik heb mijn ouders al het verhaal van mijn bril verteld, ze waren eerst ongerust. Maar werden na een tijdje afgekoeld te hebben, boos dat ik het niet verteld heb. En daarna werden ze zelfs blij en opgelucht dat het maar zoiets kleins was. "James eet nou verder!" "Ben al bezig."

~bij de derde opdracht
Ik mag als eerst door de poort om in het labyrint te komen, omdat ik degene met de meeste punten ben. Er is gezegd dat het best gevaarlijk kan zijn, maar James Potter vind niks gevaarlijk. Hij zal niet dood gaan, dat kan hij zijn familie en vrienden niet aandoen. Ik hoorde het startfluitje en ging rennen. Ik keek nog één keer achterom, en zwaaide naar mijn ouders. Daarna groeide de ingang dicht, en begon ik te rennen. Er was geen weg terug, ik rende door bladeren, struiken, takken. Ik moest soms uitkijken dat ik niet viel, maar na een tijdje vond ik het eindelijk. De toverschool trofee, blijkbaar was ik niet de enige want Kristiyan stond aan de overkant. "Wie er het eerste is?" "Oké!" Maar toen hoorde ik achter mij iemand zeggen: "stupefy" ik kon nog net op tijd bukken, zodat hij Kristiyan raakte. Onee! Kristiyan en ik zijn best goede vrienden geworden in de loop der tijd, maar nu had ik niet veel tijd om te rouwen (ook al was hij niet dood). Ik rende zo snel mogelijk, met Apolline op mijn hielen. Uiteindelijk had ik de toverschool trofee vast. Ik voelde triomf mijn lichaam in komen. Ik hoorde in de verte Perkamentus roepen: "het toverschool toernooi is afgelopen, en gewonnen door James Potter, Zweinstein. Ik was zo blij, ik zag dat Kristiyan en Apolline al weg waren. Er stond een deur in het midden van het labyrint, samen met mijn trofee liep ik terug naar het veld. Iedereen van Zweinstein waren superblij, zelfs Klammfels joelden, Beauxbaton gaf enkel een klein klapje. Gelukkig was er niks aan de hand met Kristiyan. Met Apolline integendeel, ging het heel slecht. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar ze zag er erg misvormd uit. Nouja, niks kan mijn geluk nu uit de weg ruimen. En ik mag vervroegd naar huis, omdat ik het "zo zwaar had". Ik keek naar mijn vrienden, en iedereen joelde, juichte en klapte, behalve Sirius, die was meer met zijn nieuwe vriendin aan het zoenen. Wie kan Sirius nou weer weerstaan? Verscheidene mensen komen mijn kant op lopen voor een omhelzing. Niks kan deze dag nog verpesten

A/N
Eind goed, al goed. Alleen is dit niet het eind, alleen het eind van dit jaar. Maar goed, sorry trouwens dat ik zolang niet heb geüpload, maar ja school, sport, hobby's je kent het wel. Druk,druk,druk!