The Victim Acts

Act 11: Vacation

THE VICTIM ACTS

No one escapes from my anger and pain.

ACT 11

Vacation

[Kira]

"What?!" I have to overreact.

"You heard me, Kira. Now, go." bigla na lang nya kong tinalikuran at iniwan sa kwarto kong nakanganga at di pa rin ma-digest ng utak ko ang mga sinabi nya sa akin. What the heck? Am I being illusional o talagang sinabi nya yun??

Sinundan ko sya papunta sa kwarto nya. Kinuha nya sa isang malaking cabinet ang isang maleta at nagsimula nang mag-empake ng mga damit nya. "Are you serious?! Bakit naman tayo aalis papuntang US?!" tanong ko sakanya pero di naman nya ko nilingon.

"We are going to have a vacation, Kira. I already told you that." he says sharply, trying to avoid my gaze.

Tignan nyo yang lalaking yan. All of a sudden biglang magbabakasyon sa Amerika! I mean, duhh?? Di pa nga ako nakakaganti dun sa mga hinayupak na gumahasa sakin tapos bigla nyang sasabihin na mag-empake ako't pupunta kami sa US to have a vacation. Nakakainis ha!

"Hindi ako sasama sayo." I said sternly then turned my back on him.

"You have to go with me. Alam mo bang nahirapan akong makiusap sa mga dapat kong kausapin para lang ma-approve ang hinihingi kong bakasyon? Sige na. It's only for two weeks, Kira. And besides," nilapitan nya ko at hinawakan ako sa mga braso ko. "you have to be with me. This is about you and your revenge." I feel like blushing. Ansabe naman kasi nung, 'you have to be with me' nyang phrase?

Okay. Lumalandi ako, I know. Pero what can I do? He's so damn attractive. It's the first time I ever felt so malandi in my 21 years of existence. Sya rin naman kasi ang nagpo-provoke na maging ganito ako. He's sweet, caring, charming, a knight in shining armor, what else? Uhh. Basta! He's so beautiful inside and out.

For thrice in my life, nagka-crush na naman ako. The first one's Mike. I admire his husky voice at yung prof ko naman sa Tax yung second. Ang talino nya kasi and not to mention the fact na kasing-age ko lang sya para maging prof. He's kinda cute also. Kaya ayun. Paminsan di ako makapag-focus sa lectures nya kasi I'm too busy daydreaming about me and him together.

Yes. May tinatago po akong kalandian sa katawan ko. Pero steady lang at di over. Di rin kasi ako yung tipong nagpapahalata na may crush ako sa isang tao. Like I said, steady lang. Echos kung echos. Ladies and gentlemen, I'm Kira Elaine Gonzaga by the way.

"Whatever, Lee. You're such a loser." I told him as I pout and left him. He just bursted a laugh kasi alam nyang he won by that matter.

At dahil sa wala na nga akong magagawa about the so-called-vacation namin ni Lee sa US, nag-empake na rin ako ng mga gamit. Binilhan pa nya talaga ako ng maletang kulay red kasi nga di ba?? Nakikitira lang ako. I don't have my personal things here. Literally speaking about personal things..

I rushed to his room. "Uyy!! Wala yung passport ko tska VISA!!" sigaw ko sakanya sabay palo sa balikat nya. Brutal ba? Di naman.

Sa itsura nya muka namang di sya nag-aalala. "Tapos ka na bang mag-empake? 5pm ang flight natin and it's already 10am. Kailangan nating pumunta sa airport by 1pm. Dun na tayo mag-lunch. Ay teka," he faced me. "Nag-breakfast ka ba??"

I nodded. "Eh, pano nga kasi yung passport at VISA ko?! Parang tanga naman 'to!" binatukan ko nga. Di pinansin tanong ko ehh.

"Masakit yun ha!" he glared at me pero I teased him with a pout and an uneasy look. "Okay fine! I got your passport already! Inutusan ko si Jesse to get it same with your VISA!" pinakita nya sakin yung passport at VISA. Binuklat ko ito and it really is mine. My gosh.