Rüzgâr Ateşi Körüklerse (Mahalle) (TAMAMLANDI)

Bölüm 7

(7)

Bu kadarını beklemiyordum işte. Resmen istemeye geleceklerdi beni. Hem de yarın akşam. Odam da gelip gidiyor volta atıyordum. Kereme söylemiştim. Duyunca beklediğim tepkiyi vermişti. Çok sevinmişti. Ailesine söylemiş ve olumlu bir tepki almıştı. Bu kadar kolay olacağını bilmiyordum. Boşuna mı diken üzerinde yaşamıştım bunca zaman? Tabi babamın demesine göre üniversite bitiminden sonra evlilik olacaktı. Abim babamın sözüne söz söyleyemediği için dellenmiş, evden çıkıp gitmişti. Ve saatlerdir evde yoktu. Delirsindi zaten uyuz. Babam varken ona laf mı düşerdi?

Düşmezdi.

Kendini bir halt sanıyordu.

Üzgünüm Giray Erdem her seferinde senin istediğin olmayacak!

Stresten mideme kramplar giriyordu. Ne yalan söyleyeyim asla beklemiyordum. Babamın benim istediğime saygı duymasına çok sevinmiştim. Kereme karşı hâlâ da soğuk davranıyordum,bu olay tabiki de yumuşamama neden olmamıştı. Ona kızgınlığın yanı sıra kırgındım da.

Odama Badenin girmesiyle ona baktım.
"Oo heyecanlıyız bakıyorum."dedi sırıtarak. Gözlerimi devirdim. "Tabiki heyecanlı olacağım. Seni de görürüm."dediğim de omuz silkti."Ben daha çok küçüğüm ne evliliği?"dedi. Tek kaşımı kaldırdım. "Ee bir zahmet,lafın gelişi olarak demiştim."
Elinde ki telefonu çalmaya başladı. Göz ucu ile baktığım da,Buğranın aradığını gördüm. "Neyse ben gidiyorum seni çekemeyeceğim."
deyip odamdan çıktı. "Benim odama giren sensin salak Bade. Git ancak ergen sevgilin ile konuş!"dedim odada volta atmaya devam edip göz devirerek.

Sanırım sabaha kadar uyuyamayacaktım.

***

Saat gecenin 3'üydü, ben balkonda oturmuş hâlâ olanları düşünüyordum. Abim eve hâlâ gelmemişti. Umurumda değildi. O her zaman kendi istediklerinin olacağını zannediyordu. Ama o işler öyle dönmüyordu Giray bey! Her zaman senin dediğin olmayacaktı! Derin bir nefes verdim. Çok heyecanlıydım. Yarın okulum vardı ve erken uyumam gerekiyordu fakat ben gelmiş ne düşünüyordum. Yarın Kerem ile ailesi istemeye gelecekti ve söz olacaktı. Mecburen okula gitmem gerekiyordu çünkü son sınavlar kalmıştı. Babamın da annemin de bu konuda katı olduğunu bilirdim. Onlar her zaman mesleğimi elime alıp, sonra bu işlere girmemi isterlerdi fakat babam beni şaşırtmış yarın gelmelerini söylemişti.

Balkondan dışarıyı izlerken araba sesi duyuldu. Gözlerim arabadan inen üç kişiye takıldı. Eren abi,abim ve Rüzgâr abi...
Bu saatte nereden geliyorlardı?
Bir kaç dakika öylece konuştular. Dikkatimi çeken şey ise Eren abi hariç ikisinin de ayakta zor durmalarıydı. Özellikle Rüzgâr abinin, dengede zorlukla durduğunu farkettim. İçmişlerdi!

Ah hadi ama abi! Geçenler de sırf bu yüzden babamdan azar yemedin mi?

Abinin arlanmaz olduğunu unutma Nehir!

Ayağa kalkıp,tam içeriye girecekken Rüzgâr abi ile göz göze geldim. Yakalandık iyi mi?
Karanlık olsa da bana olan bakışlarını görebiliyordum. Ona son bir bakış atıp,hemen içeriye girdim. Muhtemelen yarın olacak sözden abim ona bahsetmişti. Acaba bu konu hakkında ne düşünüyordu? Omuz silktim ve yatağıma sırt üstü uzandım. Derin bir nefes verdim.

***

"Oha,yuh,çüş! Ne sözlenmesi be?" Kulağıma cırlayan telefonda ki ses ile telefonu kulağımdan uzak tuttum. "Benim içinde ani oldu Sanem."dedim göz devirerek. Keremlerin gelmesine az kalmıştı. Birazdan hazırlanacaktım. "Giray abi ne dedi peki?"diye sordu. Dudaklarımı ısırdım. Abim babam yüzünden hiç bir şey diyememiş fakat içten içe dellenmişti. Odasından çıkmamıştı,ki zaten çıkmasındı. Aksi taktirde durmadan bana laf çarpıtacağını iyi biliyordum.