Rüzgâr Ateşi Körüklerse (Mahalle) (TAMAMLANDI)

Bölüm 13

(13)

Bölümü doğum günü olan een yakın arkadaşım Merveye ithaf. Çok seviliyorsun ve doğum günün kutlu olsun<33

Sakin_Ol_Merve

"Yıldım ya! Analı oğul ne tuhaf insanlarsınız?"diye bağırıp ayağımı yere vurdum. Sabahtan beri bana temizlik yaptıran annem ve saatlerdir başımda ötüp, işime taş koyan oğlu Giray Erdem!
"Anne bu bizi çekemiyor."dedi ve çekirdek çöpünü halının üzerine attı!

HALININ ÜZERİNE ATTI!

YERLERİ DAHA YENİ MAKİNEYLE SÜPÜRMÜŞTÜM!

"Ben mi sizi çekemiyorum?"dedim terden önüme gelen saçlarımı geriye itip. Aynı zaman da da yerleri siliyor, ağlamaklı bir şekilde ona bakıyordum."Evet çekemiyorsun. Çünkü annem beni daha çok seviyor." Keyifle ince belli çayını dudaklarına götürdü. Zıkkım olsun!
"Babam da kızlarını daha çok seviyor haberin olsun."dedim ve yerde ki çekirdek çöpünü alıp üzerine fırlattım.

Bozulmuş gibi oldu."Tabi tabi."

"Kız laf yetiştirmeyi bırak da bitir artık yerleri silmeyi!"diyen annemdi. Duvarları siliyordu. Neden böyle detaylı temizlik yapıyorduk anlamıyordum. Ev ter temizdi bir kere! Neymiş birisi evi böyle görse laf edermiş. Çok da umurumdaydı.

"Oğluna da bir halt yaptırma zaten."dediğim de,"Merak etme,ona özel bir iş yaptıracağım."dedi. Tek kaşımı kaldırıp,"Neymiş o özel iş?"diye sordum. Yemin ederim ayrımcıydı bu kadın. Bade ise ortalıkta yoktu ve onun elini sıcak sudan soğuk suya koydurmuyordu. Şansız olarak doğdum şansız olarak gideceğim! Perdeleri göz ucu ile gösterdiğinde ben sırıtırken,
abim daha anlamamıştı bile.

"Ne yapacakmışım?"diye sordu.
"Perdeleri indirceksin."dedim keyifle. Tabi yüzü aniden asılırken yerleri silip ayağa kalkmıştım bile."Ne perdesi anne ya!"dedi yüzünü buruşturarak. Annem duvarları silerken, "Kıçını kaldır da perdeleri indir Giray! Zaten hastayım bahanesiyle dükkana gitmedin! Kafanı kırdırma bana."dedi.
Abim bıkkınca ayak ayak üstüne attığı ayaklarını indirip çayını sehpaya koydu. Ardından da ayağa kalkıp bana ters ters baktı.

"Ne bakıyorsun?"

"Çirkine bakmak sevaptır üvey!"

Bir kere ben mükemmel bir insanım.

"Dedi orangutan kılıklı!"

"Giray! Nehir! Yersiniz şu sopanın çubuğunu kafanıza."Annemin sesiyle ikimiz de sustuk,abim perdelere yönelirken bende elimde ki bez ve kovayla banyoya yöneldim.
Sabahtan beri canım çıkmıştı,her yerim ağrıyordu. Neyseki çamaşırları astıktan sonra kıçım yere değecekti. Banyodan çıkıp sepetteki çamaşırları aldım, balkona ilerlerken abime ters bakışlarımı göndermeyi ihmal etmedim tabi. Perdelerle cebelleşiyordu. Sana az bile bu!

Balkona girip iplere çamaşırları sermeye başladım. Aynı zaman da da dışarıyı izliyordum. Sokak da doğru düzgün çocuk bile yoktu. Kesin evlerinde samsung tabletleri ile pubg oynuyorlardı.

Ne sıkıcı bir gün!

Bizim çocukluğumuz da böyle miydi? Erkek çocukları mahalle maçı yapar,kızlar dışarı da evcilik oynardı. Abimlerin arkasından benimle oynamaları için ne ağlardım be. Tabi uyuz abim beni hiç bir yere götürmezdi. Eren abi ve Rüzgâr abinin zoru ile peşlerinden giderdim. Gittiğim de de salak velet arkadaşları olurdu,benimle uğraşırlardı. Bunları Rüzgâr abi ile bir döverdik daha da bana sataşamazlardı.
Tamam ben değil Rüzgâr abi döverdi ama bende dövmüş sayılırım öyle değil mi?
Çamaşırları sererken üzerimde ki bakışların ağırlığı ile başımı köşe de ki evlerden birine çevirdim. Bana bakan kişiyle sinirlerim bozulurken çamaşırları hemen serip içeri girme derdindeydim.