Rüzgâr Ateşi Körüklerse (Mahalle) (TAMAMLANDI)

Bölüm 23

(23)

Medya Giray

Otobüse bindiğimiz de cam kenarında oturduğum için fazla mutlu ve rahattım. Abimle cam kenarı için ufak bir tartışmaya girsekte ben kazanmış, cam kenarına oturmuştum. Otobüs ilerlerken ben ne abime bakıyor ne de onunla konuşuyordum. Kulaklığımı kulağıma takmış camdan dışarıyı izliyor tek bir kişiyi düşünüyordum. Onunla sözlü bir vedalaşma dışında doğru düzgün vedalaşamamış olmanın hüznü, ve kalp acısı vardı içimde. Şuanda onunla tek iletişim kurabileceğim cihaz onun bana verdiği telefondu. İlk mola da onu aramayı düşünüyordum. Öyle de oldu. İlk mola yerinde otobüsten dışarı indik.

"Abi ben lavaboya gidiyorum."dedim heyecanımı belli etmemeye çalışarak.
"İyi kaybolma. Direk gel."dedi abim. Şüphelenir diye korkmadım değil. Fakat şüpheleneceği bir şey yoktu ortada.
Hızlı adımlarla tuvalete girip çantama sakladığım telefonu çıkardım. Gelen bir kaç mesajı gördüm. Hepsi aynı kişidendi.

Rüzgâr : İlk mola da beni ara orman gözlüm.

Rüzgâr : Aramanı heyecanla bekliyorum.

Direk kayıtlı olan numarayı aradığımda saniyeler sonra cevaplandı.

"Alo? Rüzgâr?"dediğimde onun,"Sonunda aradın orman gözlüm. Aramanı bekliyordum."diyen özlem dolu sesini duydum."Şimdi mola verdik."dedim.

"Seni çok özledim."dedi. Ben de onu çok özlemiştim. Daha bir kaç saat önce görsem de o bana yetmiyordu. Öylece uzaktan bakmak çok koyuyordu.
"Ne yapacağız?"dediğimde sesim ilk defa böylede çaresiz çıkıyordu. Derin bir soluk aldı. Nefes alıp verişlerinden sigara içtiğini anladım. Yüzümü buruşturdum. Ne zaman sıkıntı da olsa içerdi. "Bekleyeceğiz güzel gözlüm. Sen bana güven tamam mı? Ne olursa olsun güven. Ben her şeyi halledeceğim."

Umarım Rüzgâr umarım...

"Zamanım az. Çok konuşamayız. Abim bana bakmaya gelmeden en iyisi gideyim ben."Dedim. Derin nefes verdi."Tamam müsait olursan beni aramaya çalışırsın. Dikkatli ol tamam mı güzelim."

"Tamam olurum."dedim. Aramaya çalışacaktım molalarda.

Telefonda kısa bir sessizlik oldu.
"Bana güveniyorsun öyle değil mi?"Diye sordu emin olmak istercesine. Evet güveniyordum. Hemde sonsuza kadar.

"Evet."dedim. "Güveniyorum."

"Öyleyse bu konuda da güven. Ben halledeceğim her şeyi."

"Rüzgâr ben sana hep güvendim, ve hep de güveneceğim. Bundan hiçbir zaman kuşkun olmasın. Ama kendimi çok kötü hissediyorum. Sana ve abime karşı..."deyip yutkundum.
"Arkadaşlığınız, yıllarca süren kardeş gibi dostluğunuz benim yüzümden bir an da bozuldu. Bu yüzden kendimi affedemiyorum!" Sonlara doğru kısılan sesimle yutkundum. "Sakın Nehir!"dedi hafif yükselen sesiyle. "Sen burada ki en masum kişisin! Bir tek suçlu varsa oda benim, dostum dediğim adamın kardeşine aşık olan bendim. Her şeyi göze alarak hareket ettim. Giraya ihanet ederek dostluğumuzu zaten bitirmiştim bir sene önceden. Ama sakın Nehir, sakın bir daha kendini suçlama!"dedi.