Back To Us //Harry Styles

1. Your Coming ¬

Madem bu son karşılaşmamız o halde bize geri dönüp yaşadığımız her şeyi en başından sana anlatmama izin ver.

Sıkıcı bir ağustos ayıydı. Dışarıda esen rüzgarın kahve tonlarındaki saçlarımı yalaması için açık bıraktığım penceremin önünde, rahatsız pufun üzerinde oturuyordum. Ojeli ayağım soğuk parke zemini ileri-geri hareketlerle okşarken dışarıyı izliyordum.

Sanırım o zamanlar yapmaktan hoşlandığım tek şey buydu. Rüzgarı tenimde ve saçlarımda hissederek seni düşlemek...

Senin haberin olmadan bazen en masum halinle -oysaki senin pek masum olamayacağından emindim- düşlerime, bazen ise sevdiğim edepsizliğin ile en yaramaz düşüncelerime misafir ederdim seni.

Şimdi düşünüyorum da o yıllarda git gide ailemin deyişi ile "içime kapanmam"ın en büyük nedeni bu düşler olabilirdi.

Tüm gün odamda senin hayalini kurmaktan ailem ve arkadaşlarım ile eskisi kadar vakit geçiremez olmuştum.

Yanlış anlama sakın, ben bundan şikayetçi değildim. Çevremdekiler öyleydi ama bu umrumda bile değildi. Çünkü kahretsin seni yanımda hissetmek varken ailem ile haftasonları çiftliğe gitmek, kızlarla okulda ki oğlanların dedikodusunu yapmak hiç ilgi çekici değildi.

Bilirsin onlar tecrübesiz, düşüncesiz ve yetersiz yaşıtlarım. Her konuda. Benim de öyle olmam olaya ironi katıyor değil mi?
Sorun değil. Bu farkında olduğum bir durum. Her neyse.

Annem ve babam sessizleşmemin nedeni olarak gençlik yıllarımda olmamı ve belli bir dönemden geçtiğimi hedef gösteriyorlardı. Bu yüzden bu konuda pek üzerime gitmiyorlardı.

Ama ben daha o zamanlar da yaşıtlarımdan farklı olduğumu biliyordum.
Bende başka bir şey vardı, kimse de olmayan. Henüz çözememiştim ve inan bana çözmem uzun zaman aldı...

~

Çalan Lana şarkısına eşlik ederken bahçeden gelen ses ile irkilerek yatağımda doğruldum.

"Carmen!" Elimdeki kitabı bulduğum boş bir yere koyduktan sonra odamın penceresinden dışarı, sesin geldiği yöne doğru baktım.

Louis yüzündeki alaycı gülümsemesi ile bahçedeki fıskiyenin yanında dikilmiş bana bakıyordu.

"Efendim?" diye karşılık verdim.

"Birazdan Harry burada olacak, bilmek isteyeceğini düşündüm." dedi.

Evet. Abim senden hoşlandığımı anlamış ve bu konuda bana takılmaktan zevk alıyordu.

Rahatlığı seni bir çocukluk hevesi
sandığı içindi.

Ama başımıza gelecekleri nereden bilebilirdiki değil mi?

Öncelikle herkese merhaba bebislerr 👋

Bu benim ilk kitabım, böyle kafama göre bir hikayeye başladım, umarım beğenirsiniz🖤

Bu ilk bölüm olduğu için kısa tuttum.
Ve bölüm sayısı ilerledikçe olayların hızı da artacak.

P.S. Olay İngiltere'de geçiyor.

Yeni bölümde görüşmek üzere 🌸

Carmen Karakteri:

Harry, zaten bildiğimiz gibi♡