Back To Us //Harry Styles

4. Stay A Little Longer ¬

İyi okumalar luvs 💖

Anın büyüsü ile gözlerimi kapattım ve bir kaç saniye kapalı tuttum. Nihayet açmaya cesaret edebildiğimde gözlerimi yeşillerin ile buluşturdum ve "Emin ol abim olmak istemezsin, eğer abim olsaydın hiç bir şey yaşayamazdık" dedim.

Bu sefer gerçekten siktir, ne oldu bana birden bire? Bu cesareti yüzüme çarpan nefesinden almış olmalıydım.

Ufak bir kahkaha atıp bileğimi serbest bıraktın "Aramızda bir şey yaşanabileceğini düşünmen büyük hata güzel Carmen" dedin bir elinle saçlarımı okşarken.

Bu beni çok utandırdı. Çünkü kendimi aptal gibi hissediyordum.
Bir şey yaşayabileceğimizi düşünmüş üstüne birde bunu seninle paylaşmıştım. Evet. Ben gerçekten de aptaldım.

Sıcak tutuşun bileğimi terk ettiğinde hissettiğim boşluk hissi ağlamak istememe neden olsa da hayır, bunu şimdi yapamazdım.

Beni odada öylece bıraktın ve yemek odasına gittin. Madem aramızda bir şey yaşanmayacaktı o halde az önceki ima da neyin nesiydi? Neden abim ile bulunduğumuz pozisyondan bahsedip onun yerinde olmak istediğini söylemişti?
Ben mi fazla abartıyordum?

Anlamsız bakışlarımı boş odada gezdirdikten sonra, banyoya gidip yüzüme su çarptım. Bir kaç dakika sonra nefes alış-verişlerim normale biraz daha yaklaştığında aşağı kata, yemek odasına indim.

Herkes oradaydı.
Annem, babam, Louis ve sen...
Senin yanına oturdum çünkü sanırım sana olabildiğince yakın olmazsam ölecektim.

Yemek sırasında Louis şu tatil meselesinden annemlere bahsetti ve onlar da bu fikri desteklediler. Ardından annem bir Louis'ye bir de sana bakarak "Ne var biliyor musunuz, Carmen son zamanlarda iyice içine kapandı. İtalya'da bir hafta onun içinde iyi olabilir. Tabi eğer siz de isterseniz?" dedi.

O an senin sesli bir şekilde yutkunduğunu duyabildim. Bu fikir seni rahatsız mı etmişti? Yoksa karnındaki kelebeklerin uçuşması yüzünden mi bu tepkiyi vermiştin? Cevabı şimdilerde anlayabiliyorum...

Louis "Bırakalım da tüm gün odasında şarkı dinlemeye devam etsin, hem herkesten sıkılmış görünüyor." dedi beni yanında istemediğini belli ederek.

Aslında haklıydı. Kim yakın arkadaşları ve sevgilisi ile yapacağı tatile küçük kardeşini götürmek ister ki?

Ben sesimi çıkarmadan gözümü sırayla masadaki herkesin üzerinde gezdiriyordum.

Annem "Herkesten sıkılmış göründüğünün farkındayım bebeğim fakat sizden sıkılmadığına eminim. Bugün sizi arıyordu, Harry'i selamlamak istediği için aradığını söyledi." dediğinde o an başımdan aşağıya kaynar sular döküldüğüne yemin edebilirdim. Çünkü sana annemin zorlaması yüzünden seni selamlamak için yanına geldiğini söylemiştim.

Başımı brokoli tabağıma eğdim, göz ucuyla sana baktığımda sırıttığını fark ettim. Sana ilgi duymamdan büyük keyif alıyordun.

Kısa süreliğine oluşan sessizliği bozan kişi yine annem olmuştu. Gülümseyerek "Bu ilginç değil mi? Normalde onun misafirlerimizi selamlaması için plaklarına el koymak ile tehtid etmem gerekiyor." dedi.

Sen ise gülümsemeni genişlettin ve hafifçe bana dönerek "Gerçekten ilginç, sanırım onun ilgisini çekiyorum." dedin.

Benden küçük bir çocukmuşum gibi bahsetmeniz ve kimsenin duygularımı ciddiye almaması kalp kırıcıydı.
Size göre çocuk olduğumu kabul edememem ise olayı daha da dramatikleştiriyordu.