Back To Us //Harry Styles

24. Jesse Loves Trouble¬

İyi okumalar asklar :)

Bölüm hakkında yorum yapmayı
ve oy vermeyi unutmayın <3

Assamble* = Birkaç hareketten oluşan
kısa bale kareografisi.

Adele hissiz bir ifade ile "Harry'i bir an önce göndersen iyi edersin. Bir de abin seni akşam yemeği için çağırıyordu." diyip odamdan çıktı.

Odamda ikimiz kaldığımızda göz yaşlarımı sildim ve sana sarıldım. "Ölümü hiç bu kadar yakınımda hissetmemiştim." diyip güldüğümde sırıttıktan sonra beni hızlı bir şekilde "Gerçekten de ucuz yırttık, neyse ki oyunculuk yeteneği olan, pratik zekası yüksek bir kıza aşık olmuşum." diye cevaplamıştın ben bu dediğine kafamı yere eğmiş gülerken ekledin

"Üstelik abartma Carmen, benimle sevgili olduğun için seni öldürecek değiller. Hem sence ben buna izin verir miyim?" diye cevaplamıştın.

Ah, Harry onunla bunca yıl geçirmene rağmen sen benim babamı hiç tanımıyordun. Eminim, babamın geçmişi seninkinden çok daha kanlı ve mide bulandırıcıydı. Ama şimdi bundan bahsetmenin zamanı değildi.

Bedenlerimiz hala sarılı haldeyken "Şimdi çözmemiz gereken yeni problemimiz, senin evden nasıl çıkacağın." dedim.

"Bu en basit problem. Aşağı in ve herkesin belli bir yere toplanmasını sağla. Onların ilgisi senin üzerindeyken ben sessizce, kimseye fark ettirmeden gideceğim."

"Aman tanrım, sevgilim bir yalan makinesi."

"Sence senin bunu söylemeye hakkın var mı?"

Gülüşlerimiz odayı doldururken dudaklarına bir veda öpücüğü bıraktım.

"İlgilerini nasıl çekeceğim?"

Ellerini yanaklarıma getirip yüzümü severken "Bilmiyorum. Aşağıda ben olsaydım, ilgimi çekmek için hiçbir şey yapmadan karşımda durman yeterli olurdu." demiştin.

Bu bana her hatırladığımda yüzüme silemediğim büyük gülümsememi bırakan bir anı olarak kaldı.

Bir kez daha dudaklarına kapanıp elimi pantolonunun kemerinde gezdirdiğimde sırıtarak benden ayrıldın ve "Kendini tekrar yatakta bulmak istemiyorsan artık çıkman gerek Carmen." dedin.

"Pekala, gidiyorum. Ama kendimi tekrar yatakta bulmak istemediğimden değil. Sadece henüz ölmek için çok genciz, bu yüzden yakalanmak istemiyorum."

"Ben o kadar da genç sayılmam. Birimiz ölecekse eminim bu ilk ben olacağım."

"Umarım birlikte ölürüz, eğer benden önce ölürsen peşinden geleceğime şüphen olmasın. Seni hiçbir yerde yalnız bırakmaya niyetim yok."

"Benim de yalnız kalmaya niyetim yok zaten. Yine de peşimden gelme fikrini sevmedim."

"İyi de sensiz ne yapacağım ki?"

"Hemen bir bebek yapmamız gerek. Ben yokken seni ancak o dünyada tutar."

"Bir bebek mi? Rüyanda görürsün. Hem sen neden ölmeye bu kadar meraklısın bakayım?"

Ölümden bahsetmek canımı sıkmaya başlamıştı. Düşüncesi bile tüylerimi diken diken etmeye yetiyordu.

"Ölmeye meraklı olduğumdan değil, sadece ben bizim sonumuzu görebiliyorum."

"Harry, böyle konuşunca bütün neşemi kaçırıp beni korkutuyorsun. Bizim sonumuz çok mutlu olacak. O yüzden kes sesini."

"Bende öyle umuyorum güzelim. Pekala, bebek konusuna geri gelelim, bunu istemez miydin?"