Μ: Είμαστε ξαδέρφια με τον Γιάννη.
Σ: Τι είστε λέει;
Γ: Η κοπελιά είναι φίλη σου;
Μ: Όχι, είναι πολλά παραπάνω από μία απλή φίλη.
Γ: Όπως και να έχει να της μάθεις τρόπους.
Μ: Γιατί τι έγινε;
Σ: Του μίλησα λίγο απότομα μωρέ.
Γ: Λίγο; Από τα μούτρα με πήρε επειδή άργησα να έρθω να την εξυπηρετήσω.
Μ: Ζητάω εκ μέρους της συγγνώμη Γιάννη μου. Η Στέλλα έτσι κάνει.
Γ: Ντάξει δεν πειράζει. Για πού το βάλατε όμως;
Μ: Πάμε στο γήπεδο. Έχει έναν αγώνα και παίζουν κάτι παιδιά από την σχολή.
Γ: Αα μάλιστα. Η κοπέλα έξω; Και αυτή φίλη;
Μ: Ναι, είναι η Αναστασία. Τέλος πάντων, τι σου χρωστάω;
Γ: Τίποτα. Σήκω και φύγε.
Μ: Πας καλά ρε Γιάννη; Κράτα αυτά. Χάρηκα που σε είδα. Να κανονίσουμε όταν έχεις κενό.
Γ: Αμέ! Θα τα πούμε.
Μ: Άντε καλή συνέχεια!
Γ: Ευχαριστώ!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Α: Καλέ! Τι κάνατε τόση ώρα;
Μ: Δουλεύει ο ξάδερφος μου εδώ και πιάσαμε κουβέντα.
Α: Αα μάλιστα...Και εσύ μωρή στην αρχή τι λέγατε;
Σ: Τίποτα, απλά τσακώθηκα με τον ξάδερφό της, για...τέλος πάντων άσε. Το γήπεδο που είναι;
Α: Εδώ θα στρίψουμε δεξιά.
Μ: Εμείς ποιον υποστηρίζουμε;
Α: Τους πιο ωραίους φυσικά.
Σ: Αα και ποιοι θα είναι αυτοί;
Α: Θα δούμε κα.....
Μ: Τι έγινε ρε;
Α: Ρε τι μαναράκι είναι αυτό; Τι έξαλλος που είσαι εσύ μάνα μου;
Μ: Μωρή σταμάτα! Πας καλά τι λες;
Σ: Πω πω, Μαρινέλλα πάρτην από εδώ!
Μ: Αναστασία, τελείωνε. Από εδώ είναι οι κερκίδες.
Α: Καλά ρε καλά! Μην δω ωραίο τέκνο να με κοιτάζει κατευθείαν εσείς... Άντε τελειώνετε. Πάμε! Που είναι οι κερκίδες;
Σ: Α καλά! Αναστασία, από εδώ ρε!
Μ: Που θα κάτσουμε;
Σ: Εδώ Μαρινέλλα, μπροστά!
Α: Ναι ναι! Να τους βλέπουμε όλους.
Μ: Ρε μισό! Το μπάνιο που είναι;
Σ: Εσένα τώρα σου ήρθε;
Μ: Τι να κάνω μωρέ;
Α: Άντε μωρέ, κάτω είναι, δίπλα από τα αποδυτήρια.
Μ: Ωραία! Πηγαίνω και επιστρέφω σε λίγο.
Η Μαρινέλλα λίγο ψιλοχαμένη προσπάθησε να βρει την τουαλέτα όμως....
Π: Ώπα! Τι κάνεις εσύ εδώ;
Μ: Ήρθα στο μπάνιο, πειράζει;
Π: Φυσικά και δεν πειράζει όμως, εδώ είναι τα αποδυτήρια, το μπάνιο είναι δίπλα.
Μ: Τότε, να πηγαίνω.
Π: Ήρθες να με δεις;
Μ: Τι; Εγώ να έρθω να σε δω; Δεν ήξερα καν ότι θα είσαι εδώ.
Π: Αα μάλιστα! ( της είπε, πλησιάζοντάς την και σιγά σιγά κολλώντας την στον τοίχο )
Η Μαρινέλλα ένιωσε μία έξαψη, όταν άρχισε να την πλησιάζει και να την κοιτάει με αυτό το βλέμμα.
Μ: Εμ, να πηγαίνω τώρα...
Π: Που να πας; Εδώ είσαι καλύτερα... ( της ακούμπησε το μάγουλο με το χέρι του )
Μ: Θα βγεις να παίξεις και εσύ τώρα. Καλύτερα να πηγαίνω.
Π: Θα κάτσεις να με δεις;
Μ: Θα κάτσω να δω τον αγώνα.
Π: Οπότε, θα είσαι στο τέλος.
Μ: Ίσως...
Π: Ωραία. ( άρχισε να της πειράζει τα μαλλιά )
Φίλος 1: Ρε Παναγιώτη, θα έρθεις;
Π: Τώρα έρχομαι!
Φίλος 1: Άντε έλα κάνουμε προθέρμανση.
Π: Έρχομαι σου λέω ρε φύγε!
Φίλος 1: Αα είσαι με την... Γεια σου Μαρινέλλα.
Μ: Εμ, γεια;
Π: Τι θα γίνει ρε; Θα μας αφήσεις μόνους;
Φίλος 1: Καλά ρε καλά! Κοπελιά, να ξες, είναι λίγο έως πολύ τσιμπημένος.
Π: Πω, ρε φίλε... Θα μου το βγάλεις ξινό;
Φίλος 1: Καλά καλά φεύγω. Μην αργήσεις.
Π: Ανάθεμά σε ρε φίλε.
Μ: Τι ήταν αυτό που πέταξε;
Π: Ποιο από όλα;
Μ: Ότι είσαι τσιμπημένος...
Π: Ναι, τι;
Μ: Τι εννοείς τι ρε Παναγιώτη;
Π: Τι δεν καταλαβαίνεις με το τσιμπημένος; Μου αρέσεις ρε παιδί μου, πώς το λένε;
Μ: Παναγιώτη, να φεύγω. Θα μιλήσουμε αν είναι μετά.
( ουψ, έφυγε ένα φιλί στο μάγουλό της )
YOU ARE READING
Βιάστηκα να σε αγαπήσω
RomanceΗ 18χρονη Μαρινέλλα, σπουδάζει οικονομικά σε ένα πανεπιστήμιο της Πάτρας. Εκεί, συνάπτει φίλες, την Στέλλα και την Αναστασία, με τις οποίες μοιράζεται να πάντα και συγκατοικούν πλέον μαζί. Τυχαία, σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου γνωρίζει έναν νεαρό, τον Π...