Βιάστηκα να σε αγαπήσω

Εικοστό Έκτο Κεφάλαιο

Μετά από 1 μήνα:

Τα παιδιά με κανονικούς ρυθμούς προχωρούσαν στα μαθήματά τους. Όσο και στενάχωρο να τους ήταν θα έπρεπε να συνεχίσουν κάποια στιγμή. Η Αναστασία ήταν ακόμα με τον Κώστα, όμως η Στέλλα με τον Γιάννη, βρισκόντουσαν σε λίγη απόσταση μετά τα γεγονότα. Ο Παναγιώτης είχε απομονωθεί από όλους. Δεν έκανε παρέα πλέον με τα παιδιά. Τον είχε πλησιάσει αρκετά η Μαρία, δήθεν για να του συμπαρασταθεί, όμως αν ήξερε τις προθέσεις της, ούτε στα πέντε μέτρα δεν θα την πλησίαζε. 

Η Μαρινέλλα είχε αρχίσει να ξεπερνάει το γεγονός. Με την βοήθεια της Αντιγόνης, της θεία της και τις καινούργιες της φιλίες, ένιωθε πολύ καλύτερα. Η επικοινωνία με τους παλιούς της φίλους ήταν μηδενική. Τα παιδιά μάθαιναν τα νέα της μέσω της Αντιγόνης, η οποία ούτε τηλέφωνο δεν προλάβαινε να τους πάρει με τις συνεχείς βόλτες της, αλλά ένα μήνυμα την εβδομάδα το έστελνε. 

Σ: Πρέπει να κάνουμε κάτι Αναστασία. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. 

Α: Το ξέρω, αλλά τι να κάνουμε; 

Σ: Δεν ξέρω, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να ξανά ενωθούμε. Να είμαστε όπως πριν. 

Α: Δίκιο έχεις. Τον Γιάννη μπορούμε να τον μαζέψουμε, αλλά για τον Παναγιώτη δεν ξέρω. Ούτε που μας μιλάει. Ούτε τολμά να μας κοιτάξει στα μάτια. Περάσαμε τόσα και τα ξέχασε όλα. 

Σ: Άσε που είναι με την Μαρία. Μετά από όλα όσα μας έκανε. 

Α:  Πρέπει να ενωθούμε όλοι, και να βρούμε ποιος το έκανε αυτό στην φίλη μας. Γιατί αναγκάστηκε να φύγει τόσο γρήγορα, και πώς το έμαθε ο χοντρομπαλάς σε λίγα λεπτά. 

Σ: Ωραία. Παίρνω τηλέφωνο τον Γιάννη. Εσύ στείλε μήνυμα στον Κώστα. Θα συναντηθούμε όλοι στο σπίτι, και μετά θα πάμε από του Παναγιώτη. Πρέπει να τον πείσουμε να μας ακολουθήσει. 

Α: Αφού αφορά την Μαρινέλλα, σίγουρα θα δεχτεί. 

Ισπανία:

Μ: Πού άφησα το κινητό μου; Θα με παίρνει η Μόνικα. 

Α: Ξαδέρφη, μήπως να άφηνες τις εξόδους για λίγο, και να συζητήσουμε για το τι θα κάνουμε; 

Μ: Τι εννοείς; 

Α: Δεν μπορείς να μείνεις για πάντα εδώ. Έχεις υποτροφία για ένα χρόνο, και δεν την σκέφτεσαι ούτε αυτή. Έχεις ξεφύγει. Σχεδόν δεν πατάς στο πανεπιστήμιο. 

Μ: Και τι θες να κάνω; Ε; Να συνεχίσω κανονικά, λες και δεν έγινε τίποτα; Τα παιδιά με κάνουν α ξεχνάω.