Βιάστηκα να σε αγαπήσω

Δέκατο Τέταρτο Κεφάλαιο

Σε όλη αυτή την φασαρία, η παρέα αναρωτήθηκε τι μπορεί να ήταν. 

Μ: Καλέ γιατί κάνουν έτσι όλοι αυτοί; 

Α: Δεν ξέρω. Κάποιος θα ήρθε. Λογικά κανένα μαναράκι. 

Κ: Μαναράκι;

Α: Ε ναι παιδί μου. Μόνο τότε κάνουν έτσι. 

Κ: Και αν ήρθε καμία δίμετρη κουκλάρα με μελαχρινά μαλλιά;

Α: Θα την θάψω! 

Π: Έλα ρε κουλάρετε λίγο. Τώρα θα δούμε τι είναι. 

Και ξαφνικά, μόλις τελειώνει ο Παναγιώτης την κουβέντα του, η πόρτα της καντίνας ανοίγει διάπλατα και εμφανίζεται αυτή που στην συγκεκριμένη φάση  δεν θα έπρεπε να είχε πάει εκεί. 

Σ: Ιιιιι...Παναγιώτη.

Π: Τι έγινε; 

Σ: Γύρνα να δεις. 

Π: Η Μαρία; 

Μ: Ποια είναι αυτή; 

Α: Η πρώην του δικού σου. 

Μ: Τι είναι λέει;

Κ: Καλή φάση τώρα. Γουστάρω. 

Α: Σκάσε βρε συ. 

Ο Παναγιώτης μόλις είδε το μοχθηρό βλέμμα της Μαρίας να τον κοιτάει, βούτηξε την Μαρινέλλα και την φίλησε δίχως να το περιμένει. 

Α: Ωωω κάποιος θέλει να κάνει κάποια να ζηλέψει...

Π: Αγάπη μου, πάμε να φύγουμε από εδώ. 

Μ: Μα, Παναγιώτη...κάτσε. Τι σε έπιασε; 

Π: Δεν θέλω να είμαι στον ίδιο χώρο μαζί της. Θα σου εξηγήσω. 

Μ: Καλά καλά. Πάμε. 

Την έπιασε σφιχτά από το χέρι και την οδήγησε έξω από εκείνο το μέρος καθώς ήξερε πως το βλέμμα της Μαρίας ήταν καρφωμένο πάνω τους. 

Μ: Επ, παιδιά τι κάνετε; Δεν θα έρθετε να με καλωσορίσετε;

Α: Γεια σου. Σου αρκεί; 

Μ: Αχ Αναστασία πάντα έτσι να είσαι ξινή. 

Α: Αχ Μαρία γιατί να είσαι πάντα τόσο...

Μ: Τόσο; 

Α: Τόσο χαζή. 

Μ: Χαχαχα. Πολύ αστείο. 

Α: Μα δεν είπα κάτι αστείο. Την αλήθεια είπα. 

Μ: Εσύ Στέλλα μου; Γιατί με κοιτάς λες και είδες εξωγήινο; 

Σ: Γιατί ίσως να είδα; 

Μ: Εσύ και οι χαζομάρες σου. Δεν θα με συστήσετε στο παιδί από εδώ;