Βιάστηκα να σε αγαπήσω

Δέκατο Τρίτο Κεφάλαιο

Κ: Ναι; 

Α: Κώστα η Αναστασία είμαι. 

Κ: Αααα ναι! Η Αναστασία. Τι κάνεις βρε;

Α: Δεν έχω χρόνο για τέτοια. Εχθές το βράδυ έφυγες μαζί με τον Γιάννη;

Κ: Τον Γιάννη; Γιάννη...α ναι! Με πήγε σπίτι του και κοιμήθηκα. 

Α: Ξέρεις που είναι; 

Κ: Όχι. Πριν λίγο έφυγα από το σπίτι του και δεν ήταν εκεί. Είχε μαζέψει και τα ρούχα του. 

Α: Τα ρούχα του; Καλά. Αν χρειαστώ κάτι θα σε πάρω. Γεια. 

Σ: Τι έγινε; 

Α: Ο Κώστας πήγε στο σπίτι του Γιάννη εχθές. Πριν λίγο που έφυγε όμως από εκεί δεν τον βρήκε  και έλειπαν και τα ρούχα του. 

Μ: Κάτι περίεργο θα συνέβη. Ας τελειώσουμε την σημερινή μέρα και μετά θα πάρω την θεία μου. Να δω αν ξέρει πού βρίσκεται. 

Σ: Καλά θα κάνεις. 

Τα κορίτσια έφτασαν στην σχολή. Η Στέλλα με την Αναστασία είχαν κάποια προβολή και πήγαν κατευθείαν στην τάξη. Η Μαρινέλλα είχε ακόμη λίγη ώρα, για αυτό πήγε στο ντουλάπι της να αφήσει τα περιττά βιβλία και να πάρει μόνο αυτά που χρειαζόταν. 

Π: Ωω καλημέρα! 

Μ: Καλημέρα. 

Π: Τι έπαθες; Γιατί είσαι έτσι; 

Μ: Τίποτα μωρέ. 

Π: Έλα πες μου. 

Μ: Απλά δεν βρίσκω τον ξάδερφό μου τον Γιάννη. Περάσαμε και από την δουλειά του και μας είπαν ότι παραιτήθηκε. Τον παίρνουμε τηλέφωνο και λέει ότι δεν υπάρχει. Πήραμε και τον Κώστα και μας είπε ότι όταν ξύπνησε, επειδή κοιμήθηκε στο σπίτι του, δεν τον είδε και έλειπαν τα ρούχα του. 

Π: Εξαφανίστηκε δηλαδή; 

Μ: Δεν ξέρω. Θα πάρω μετά τηλέφωνο και την θεία μου να δω αν έχει συμβεί κάτι. 

Π: Ντάξει δεν νομίζω να έχει συμβεί κάτι. 

Μ: Το ελπίζω. 

Π: Λοιπόν, τι θα κάνουμε σήμερα; 

Μ: Δεν ξέρω, λέω να κάτσω σπίτι. Δεν έχω όρεξη να βγω έξω. 

Π: Τώρα που το λες αυτό...Μέχρι το βράδυ θα έχω βρει έναν τρόπο να σε κάνω χαρούμενη. 

Μ: Έλα ρε Παναγιώτη. Πού την βρίσκεις την όρεξη; 

Π: Μια ζωή την έχουμε! Ας ξεφύγουμε για λίγο. 

Μ: Πρέπει να φύγω τώρα. Έχω μάθημα. 

Π: Έτσι θα φύγεις; Χωρίς τίποτα;

Μ: Είμαστε σε σχολή. Μπροστά σε καθηγητές. 

Π: Και εμένα τι με νοιάζει; Πρέπει να κρατάω δηλαδή τα συναισθήματά μου έξω από εδώ; Δεν μπορώ. 

Μ: Να μπορέσεις. 

Π: Τότε κάποιος από εμάς δεν πρέπει να έρχεται εδώ. 

Μ: Έλα τώρα. Κόψε τις βλακείες. Πρέπει να φύγω. ( του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο )

Π: Από το τίποτα, καλό είναι και αυτό. 

Μ: Άντε, σταμάτα παραπονιάρη.

Μετά από την πρώτη ώρα και τα τρία κορίτσια συναντιούνται στην καντίνα του σχολείου. Η Μαρινέλλα κλασσικά πάει να πάρει το πρωινό. Όμως δεν κάθονται μόνες τους. Έχει έρθει και ο Παναγιώτης αλλά και ο Κώστας, αφού ο θείος του είναι ο διευθυντής της σχολής και έχει το ελεύθερο. 

Α: Τώρα τι θα κάνουμε; 

Κ: Τι εννοείς; 

Α: Με τον Γιάννη. Ανησυχούμε όλοι μας. 

Π: Όντως. Κάτι πρέπει να κάνουμε. 

Μ: Είπαμε. Θα πάρω τηλέφωνο μετά την μάνα του να δω αν γνωρίζει κάτι. 

Σ: Και αν δεν γνωρίζει; 

Π: Μην αγχώνεσαι. Θα τον βρούμε. Όλα θα πάνε καλά. 

Σ: Το ελπίζω. 

Α: Ρε Κώστα, πιες τον χυμό σου. Θα χάσει τις βιταμίνες του. 

Κ: Ναι αγαπούλα. Συγγνώμη. 

Π: Σαν 5χρονα κάνετε ρε. Έλεος. 

Α: Εσείς κάνετε χειρότερα. Μην λέτε για εμάς. 

Μ: Ναι ναι καλά.  Άντε Παναγιώτη μου, πιες τον χυμούλη σου, θα χάσει τις βιταμίνες του. 

Σ: Χαχαχαχα. Έλα τελειώνετε. 

Και μέσα στην ησυχία, ακούγονται ξαφνικά ζητωκραυγές από τον διάδρομο και σιγά σιγά πλησίαζαν την καντίνα. Και να! Τόσα προβλήματα είχαμε τώρα θα έχουμε και την...