Βιάστηκα να σε αγαπήσω

Εικοστό Πέμπτο Κεφάλαιο

Το υπόλοιπο βράδυ, όσο είχε μείνει, ήταν πολύ δύσκολο για όλους. Την έβγαλαν στο βολικό διαμέρισμα που πλέον είχε γίνει σπίτι και των αγοριών. Οι έντονες συζητήσεις μεταξύ τους κυριάρχησαν αλλά έπειτα από λίγο σιωπή. Και πάλι σιωπή. Τι να έλεγαν; Δεν ήξεραν την να πουν. Η Μαρινέλλα είχε όλο το δίκιο με το μέρος της. Την έχαναν και την ευθύνη την είχαν οι ίδιοι. 

Το πρωί, γύρω στις 10, η Αντιγόνη πέρασε από το σπίτι. 

Αντ: Καλημέρα. 

Σ: Καλημέρα Αντιγόνη. 

Αντ: Ήρθα για...

Σ: Ξέρω, ξέρω. Πέρνα μέσα.  

Αντ: Σας έφερα και κουλουράκια με καφέδες. Ελπίζω να έπεσα μέσα στα γούστα σας. 

Σ: Εσύ έπεσες, αλλά εμείς δεν έχουμε καμία όρεξη για φαγητό. Ευχαριστούμε πάντως. 

Αντ: Καλημέρα παιδιά. Πώς είστε; 

Π: Πώς πρέπει να είμαστε;

Α: Προσπαθούμε Αντιγόνη. Προσπαθούμε. Κάναμε λάθος και τώρα θα υποστούμε τις συνέπειες. 

Αντ: Παιδιά, πραγματικά, δεν ξέρω τι να πω. 

Γ: Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Εγώ έφταιγα και έμπλεξα και τους υπόλοιπους χωρίς λόγο. 

Π: Η Μαρινέλλα; Είναι καλά;

Αντ: Τα ίδια χάλια με εσάς έχει και χειρότερα μη πω. Παιδιά, αυτό ήταν πισώπλατη μαχαιριά. Δεν θα σας συγχωρήσει εύκολα. Όσο και να σας αγαπάει δεν πρόκειται να ρίξει τον εγωισμό της. Είναι βαρύ και ασήκωτο φορτίο, όμως πρέπει να συνεχίσετε. Θα φύγουμε αύριο, θα είναι καλύτερα. 

Π: Αυτό το θα φύγετε δεν καταλαβαίνω. Γιατί δεν μένει εδώ; Τι θα πάει να κάνει στην Ισπανία; 

Αντ: Παιδιά, θα είναι καλύτερα, πιστέψτε με. Θα ξεχαστεί και αυτή και εσείς. Τα πράγματά της που είναι; 

Σ: Από εδώ. 

Η Αντιγόνη αφού πήρε τα πράγματα της ξαδέρφης της, είπε στα παιδιά πως θα τους ενημερώνει για τα νέα της καθημερινά, αλλά θα πρέπει να κάνουν και αυτοί τα πάντα αν θέλουν να την ξανά κερδίσουν. Έφυγε και πήγε στην Μαρινέλλα, η οποία την είχε πραγματικά πολύ ανάγκη. 

Πέρασαν οι ώρες και έτσι το αεροπλάνο για Ισπανία θα έφευγε. Η Μαρινέλλα μόλις επιβιβάστηκε και έκατσε δίπλα από την Αντιγόνη, πήρε ένα πολύ μελαγχολικό ύφος. Σκεφτόταν τι είχε γίνει την προηγούμενη ημέρα. Ήταν όντως τραγικό. Ποιος θα το έλεγε ότι οι καλύτεροί της φίλοι θα την πρόδιδαν έτσι. Έπειτα από κάποιες ώρες, προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο της Ισπανίας. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο και μύρισε τον καθαρό αέρα της καινούργιας χώρας που θα έμενε πλέον, αναστέναξε λέγοντας: " Άντε πάλι από την αρχή ".

Ήταν όντως μια καινούργια αρχή για αυτήν. Ήξερε πως η Ισπανία είναι μια χώρα γεμάτη κόσμο και μουσική. Θα ξανάρχιζε την ζωή της χωρίς τους φίλους της. Αλλά αυτό την πλήγωνε πολύ και ας μην ήθελε να το παραδεχτεί.