Η 18χρονη Μαρινέλλα, σπουδάζει οικονομικά σε ένα πανεπιστήμιο της Πάτρας. Εκεί, συνάπτει φίλες, την Στέλλα και την Αναστασία, με τις οποίες μοιράζεται να πάντα και συγκατοικούν πλέον μαζί. Τυχαία, σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου γνωρίζει έναν νεαρό, τον Π...
Μέσα σε μία εβδομάδα η παρεξήγησή τους είχε λυθεί. Όλα ήταν όπως πριν, όμως ακόμα η Μαρινέλλα να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά της. Άραγε εσείς ποιον θα διαλέγατε; Ήταν όντως ένα δύσκολο δίλημμα. Κάθε βράδυ δεν κοιμόταν, εκτός από εκείνο με τον Παναγιώτη, και σκεφτόταν τι να κάνει. Δεν ήθελε να πληγωθεί κανένας από τους δύο. Όμως, κάτι βαθιά μέσα της, είχε επιλέξει ήδη τον δρόμο.
Ένα βράδυ που συλλογιζόταν, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον Σεμπάστιαν.
Μ: Ναι;
Σ: Ενοχλώ;
Μ: Όχι.
Σ: Αποφάσισα να σε πάρω τέτοια ώρα γιατί ήξερα ότι δεν θα κοιμάσαι.
Μ: Το ήξερες; Κάνουμε και προφητείες τώρα;
Σ: Πίστεψέ με σε γνωρίζω πολύ καλά Μαρινέλλα. Ζήσαμε τόσα μαζί.
Μ: Τι σε έκανε να μου τηλεφωνήσεις;
Σ: Μου είπε η ξαδέρφη σου για την συγγνώμη.
Μ: Σεμπάστιαν...
Σ: Άσε με να μιλήσω. Ξέρω ότι είσαι σε δίλημμα. Ξέρω ότι δεν κοιμάσαι ήσυχη τα βράδια. Σε βασανίζουν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου για δυο αγόρια. Θα σε βγάλω από την δύσκολη θέση όμως. Θα φύγω για Αυστραλία σε δύο μέρες.
Μ: Θα φύγεις; Για πάντα;
Σ: Παντρεύεται η ξαδέρφη μου. Θα πάω να δουλέψω στην εταιρία του θείου μου. Είναι μία από τις καλύτερες εκεί. Δεν θέλω να σε κάνω να νιώθεις άσχημα. Μην αναφέρεις τίποτα στο αγόρι σου για εμάς και χαλάσεις την σχέση σας. Δεν πρόκειται να ξαναβρεθούμε έτσι και αλλιώς.
Μ: Μου λες να ξεχάσω όσα ζήσαμε;
Σ: Όχι. Απλά άφησέ τα εκεί που ανήκουν. Στο παρελθόν. Ζήσε την ζωή σου καρδιά μου. Μην στενοχωριέσαι. Δεν φταις εσύ που σε αγαπήσανε δυο άντρες.
Μ: Σεμπάστιαν. Συγγνώμη και πάλι συγγνώμη.
Σ: Μην μου ζητάς πλέον συγγνώμη. Δεν χρειάζεται. Θα ξαναμιλήσουμε. Όποτε θες πάρε με. Εγώ θα είμαι εδώ για εσένα.
Μ: Σε ευχαριστώ πολύ. Είναι το λιγότερο που μπορώ να σου πω.
Σ: Σε χαιρετώ. Φιλιά στους δικούς σου. Ιδιαίτερα στην Αναστασία. Θα καταλάβει.
Μ: Μμ, ότι πεις. Σε φιλώ. Καληνύχτα.
Σ: Καληνύχτα!
Την έβαλε σε σκέψεις εκείνη την βραδιά. Όταν το είπε στην Αναστασία, ούτε αυτή πολυκατάλαβε, αλλά όταν ο Σεμπάστιαν τηλεφώνησε και σε εκείνη, αναγνώρισε αμέσως την φωνή που έσωσε την φίλη της. Αυτό έμεινε μεταξύ τους όμως. Δεν χρειαζόταν να βγει προς τα έξω.
Είχε αποφασίσει πως θα συνέχιζε την ζωή της με τον Παναγιώτη. Της το είχε κάνει τόσο εύκολο ο Σεμπάστιαν. Αλλά μέσα της ακόμα μια μικρή φλόγα έκαιγε. Δεν το είπε σε κανέναν όμως. Ούτε καν στις φίλες της. Νόμιζε ότι θα της ήταν εύκολο. Με τα πανεπιστήμια να την έχουν τρελάνει, σε εξωτερικό και Ελλάδα. Στενοχωριόταν που έπρεπε να ξαναφύγει από την χώρα της. Δεν θα της έκανε και κακό να γνωρίσει κάτι νέο. Ο Παναγιώτης είχε τελειώσει και δεν τον ένοιαζε που θα πήγαιναν αρκεί να ήταν μαζί. Ιταλία είχε όμως το πρόγραμμα. Και έτσι το κατόρθωσαν.
Μετά από 1 μήνα:
Είχαν τακτοποιηθεί πλέον. Δεν έμεναν σε ένα απλό σπίτι. Ο Παναγιώτης έπαιρνε χιλιάδες ευρώ τον μήνα αφού δούλευε στην καλύτερη εταιρία του κόσμου. Είχαν όλες τις ανέσεις. Η Ιταλία μαγευτική.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τους θύμιζε λίγο την Ελλάδα. Με τα μικρά στενά στους δρόμους. Τα λουλούδια έξω από κάθε σπίτι. Και το καλύτερο: το φαγητό.
Η Στέλλα με τον Γιάννη πήγαν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί δούλευαν μαζί σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και έβγαζαν τα προς τα ζην. Η Αναστασία με τον Κώστα, δεν έμειναν μαζί. Ο Κώστας γύρισε στον τόπο του και η Αναστασία πήγε στην Ρόδο. Χώρισαν ειρηνικά και έμειναν φίλοι, παρά τα συναισθήματά τους. Στην αρχή προσπάθησαν για μια σχέση από απόσταση, αλλά δεν μπορούσαν. Η Αναστασία δούλευε σε ένα λογιστικό γραφείο. Ο Κώστας, ανακάλυψε το ταλέντο του στο ποδόσφαιρό και ασχολήθηκε επαγγελματικά. Πήγε να γίνει η επανένωση αλλά δεν τα κατάφεραν ξανά.
Τελικά, όλοι πήραν τον δρόμο τους. Αλλά όσο και να ήθελε να τον ξεχάσει, δεν μπορούσε.
