In a Secret Relationship With My Professor (Series 1)

CHAPTER 4

“Ano ba yan?! Bakit kapag oras ni Mr. Salvero ang bilis pero kapag yung mga terror na teacher natin ang tagal matapos ang klase.” Angal ni Shainah at napakamot pa siya sa kanyang buhok.

“You’re too focus on him that’s why you said that.” Sabi ko sa kanya at saka inayos ang gamit ko.

“Yes! I am ‘cause he’s so good in explaining our lesson.” Wow napapa-English nahawaan yata ni Sir ito.

“Okay, sabi mo eh.” She pouted, pwede ng pagsabitan ng kaldero ang kanyang nguso.

“Arat kain mga babes.” Pag-aaya ni Sofia ng makalapit siya sa pwesto namin ni Shainah.

 
Nasa last row kaming apat, ang magkatabi ay sina Sofia at Vince pero sa pinakagitna sila napwesto tapos kami naman ni Shainah ay sa pinakalikod ng last row.

 
“Sure babe,” I heard Vince answered to what Sofia said.

 
Sofia glared at him. Inasar naman ni Shainah sila.

 
“Ayiee ship ship. Vince and Sofia, VinFia. Shippp,” Pang-aasar niya. Napahalakhak si Vince, si Sofia naman ay napasimangot at minura si Shainah.

 
“Tumigil ka nga Shanghai! Letsugas ka,” Sumbat ni Sofia. At saka inilagay niya ang papel at ballpen sa bag niya.

“VinFia for the win!” ayaw paawat talaga si Shainah lakas niya makaasar kay Sofia ngayon ah. Mas nilakasan pa niya ang boses niya.

 
“Bahala kayo diyan.”Sofia walked out in our classroom. Naiwan kaming tatlo ni Vince at Shainah. I eyed Shainah because of what she did. She smiled playfully then followed Sofia. Sumunod naman ako.

 
“Nics wait sama ako!” Sigaw ni Vince. Taong bundok siguro sa past life itong si Vince. Sigaw ng sigaw eh ang lapit lang naman namin sa isa’t isa. Tapos inakbayan ako.

 
Sanay na ako na akbayan ako ni Vince, ganito talaga siya kapag magkasama kami. Pero minsan nakakainis na kasi ang bigat ng kamay niya.

Buti tapos na ang scheduled time namin kay Mr. Salvero. Lunch time na pala, dumiretso na kami sa cafeteria. Medyo malayo ang cafeteria sa department building namin kaya ayun hindi pa kami nakakarating ay tinanggal ko na ang pagkakaakbay ni Vince. Ang clingy niya, kaya kami napagkakamalan na magkarelasyon eh.

 
While walking at the hallway, I saw Mr. Salvero eyeing someone at my direction. I looked at my back if there is someone but there’s nothing. I looked at Mr. Salvero but he suddenly disappeared where he was awhile ago.

Is he looking at me? But why did he looks mad? Did I do something wrong? Pero wala naman akong maalala, naglalakad lang naman kaming dalawa ni Vince ah. Bipolar siguro si Sir, kaninang kasama namin siyang mag snack happy go lucky ang aura, tapos kaninang klase serious, tapos ngayon naman mysterious. Anyway, huwag ko na lang pansinin.

“Nics, nakikinig ka ba?” baling sa akin ni Vince.

 
“Oh? O–oo.” I stuttered. His brows furrowed.

 
“Hindi kaya! Ang pangit mo talaga kabonding,” Pagmamaktol niya. I just pouted. Sorry naman.

 
Grabe na! Bakit kapag nakikita ko kasi si Mr. Salvero na-oocuppied niya isip ko! Ang unfair, dapat siya rin ako ang laman ng isip niya, siyempre charot.

 
Hala, grabe na. Hindi naman ako ganito dati ah. Pero bakit nung nakilala ko si Mr. Salvero I felt unfamiliar feelings towards him. Ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya noong nakasama namin siyang kumain. I don’t feel uneasiness. When the make out thingy happened, I felt my body easily respond to his touched. Is that even possible? He was the only one that have effect on me.