Reyyan : benim güzeller güzeli kızım inşallah kızım
Melek : anne babam neden kız istiyordu
Reyyan : bana benzesin diye istiyordu kızım
Melek : ben sana benzemiyorum demi
Reyyan : sen bilmiyorsun ama gözlerin aynı babamın gözleri gibi
Melek : Mahfuz dedemin gözleri gibi mi
Reyyan : hayır Hazar dedenin
Melek : anne babam da sende neden ona baba diyorsunuz
Reyyan : beni o büyüttü kızım bende senin gibi onun öz kızı değildim ama beni Gül'den ayırmazdı sonradan öğrendik ki babanın babasıymış bende onun hem gelini hemde kızıydım
Melek : babamla kardeş misiniz
Reyyan : yok kızım sadece Hazar deden beni büyüttü o benim öz babam değil babanın öz babası
Melek : anladım
Reyyan : sen niye uyumuyorsun bakayım küçük hanım
Melek : uyuyacaktım anne ama sen geldin
Reyyan : iyi geceler Meleğim
( Reyyan Meleği öper salona gider )
Reyyan : oğlum hadi uyuma vakti
Umut : istemiyorum
Miran : nereye gittin Reyyan
Reyyan : Meleğe baktım biraz konuştuk öyle. Hadi ama oğlum yarın oynarız beraber oyuncakların ile
Miran : hadi oğlum
Umut : annem uyutsun beni
Reyyan : ama sen büyüdün oğlum
Miran : evet sen abi olucaksın ama
Umut : annem uyutur ise uyurum
Reyyan : ne yapalım artık ben uyutucam da ikizler gelince nasıl olacak
Miran : işte onu bende bilmiyorum
( Reyyan ve Umut odaya çıkar Miran odayı toplar Umut yatağa girmiştir )
Reyyan : oğlum sen niye böyle yapıyorsun hani anlaşmıştık
Umut : anlaştık ama beni sen uyut istedim
Reyyan : ben seni hep uyuturum annecim. Hadi uyu bebeğim
( Umut uyumuştur Miran kapıdan Reyyan'ı izliyordur )
Reyyan : senin bir kardeşin vardı oğlum ama sana anlatamadım bana ve babana kızarsın da bizden vazgeçersin diye çok korktum. Onu kaybettik oğlum ama sana anlatamadım işte daha küçüksün diye. Kendini suçlama oğlum olur mu kardeşin benim yüzümden öldü çünkü
( Reyyan ağlayarak odadan çıkar odaya gider )
Miran : yine mi aynı konu güzelim o senin yüzünden ölmedi
Reyyan : anne gel babam onun yanında demişti
Miran : eğer gitseydin onunla ben ve Umut ne olurduk ya Melek
Reyyan : Miran
Miran : ne Miran'ı Reyyan bizim 4 tane çocuğumuz var
Reyyan : ya olurda yine kaybedersek evladımızı
Miran : bak ama o kız yerine Melek var ve Meleği kimse istememiş biz sahip çıktık bizim kızımız o
Reyyan : tamam açmayacağım bu konuyu
Miran : Melek ve Umut'la da olsa bu konuyu konuşma şimdi anlatırsan eğer doğumda sana bir şey olur korkusu ile yaşacaklar ikizler doğana kadar
Reyyan : Meleğe anlattım ben sordu hatta yok annem dedim
Miran : gel uyuyalım artık sende yoruldun
Reyyan : tamam
( Reyyan ve Miran uyur sabah olur çocuklar mutfaktadır Miran'da mutfaktadır )
Umut : annem nerde baba
Miran : uyuyor oğlum da siz niye buradasınız
Melek : annem dün ağlamış baba
Umut : bana dün akşam anlattıklarını duydum baba o yüzden mi ağladı
Miran : anneniz için bu çok hassas bir konu onun yanında açmayın bu konuyu
Umut : tamam
Melek : biz annem için kahvaltı hazırladık baba ama nasıl götürücez bilemedik
Miran : tamam ben alırım tepsiyi de sizde gelin
Melek : tamam al baba
( Tepsiyi Miran'a verir odaya çıkarlar )
Umut : anne
( Umut yatağa çıkar )
Miran : yavaş oğlum
Umut : anne
Reyyan : Umut ne oldu oğlum
( Reyyan oturur Miran tepsiyi yatağa koyar yatağa otururlar )
Reyyan : siz annenize kahvaltı mı hazırladınız
Umut : dün ağladığını gördüm anne ablamla kahvaltı hazırlamak istedik
Reyyan : ama ben sizi çok seviyorum
Miran : beni seviyor musun
Reyyan : ben seni sevmem mi hiç
Miran : ben cevabımı alamadım
Reyyan : seviyorum hemde çok seviyorum
( Yemek yerler mutfakta )
Reyyan : doydunuz mu bakalım
Umut : evet ( Melek ile aynı anda der )
Reyyan : siz doydunuz mu mucizelerim
Miran : doymuşlardır
Reyyan : bilmem. Miran
Miran : efendim Reyyan
Reyyan : şey erik var mı evde
Miran : ne eriği
Reyyan : yeşil erik
Miran : sen aşeriyor musun
Reyyan : galiba
Umut : aşermek ne baba
Miran : başladık mı yeniden Umut efendi
Umut : anne
Reyyan : söyle oğlum
Umut : babam niye hep bana Umut bey ve Umut efendi diyor
( Gülerler )
