Umut : baba radyoyu açsana
Miran : annenin sesi çok güzel oğlum annen söylesin
Melek : evet anne
Reyyan : bilemedim ki şimdi
Miran : çocuklarda istiyor hadi
Reyyan : tamam
( Şarkıyı söylemeye başlar )
Reyyan : sevdam kuşlar misali gelip kalbime kondu. Ömrüm kışlar gibiydi sonsuz bir bahar oldu. Esmer bir akşam vakti senle yeniden doğdum. Benden çaldıkları unut dedikleri kaybettiğim kaderi buldum. Dünyanın yükünü yazsalar payıma dost düşman bir olup çıksa da yoluma vazgeçmem senden yine de ben aşkla yürürüm ateşe yeter ki sen ellerimden tut
( Melek ve Umut alkışlar )
Melek : anne sesin çok güzel
Miran : ben seni sizi hak edecek ne yaptım acaba
Reyyan : Umut daha doğmadan önce ona ninniler söylerdim
Melek : anne hatırlıyorum ben varken de söylerdin
Reyyan : ikizler de duydu hem. Umut oğlum neden konuşmuyorsun
Umut : anne hani ben doğmadan önce ninni söylemişsin ya bugün akşam biz yatmadan söyler misin
Reyyan : söylerim tabi bebeğim
Umut : anne en çok kimi seviyorsun
Reyyan : siz hepiniz benim bebeğimsiniz
Miran : ben dahil miyim
Reyyan : evet hatta en küçük bebek sensin
Miran : bak bak bak demek öyle Reyyan hanım
( Restoranta gelirler otururlar )
Reyyan : Masal ve Güneş'e mamasını yedireyim öyle başlayalım yemeğe
Miran : acıktınız mı çocuklar
Umut : baba şurda park var oraya gidebilir miyim
Miran : Melek kızım sende git kardeşin ile
Reyyan : dikkat edin
( Melek ve Umut gider )
Reyyan : Miran ikizler doğduğundan beri Umut ve Melek ile ilgilenmiyor muyuz eskisi gibi
Miran : Reyyan'ım eskiden her dakika onlarla oturur bir şeyler yapardık oyun oynardık ama artık bebeklerimiz var. Üzülme sen
Reyyan : çok boşladık çocukları kıskanıyorlar mıdır
Miran : Umut eskisi gibi kıskanmıyor Meleğin tek korkusu da yine yurda götürmemiz
Reyyan : travma oldu Melek'te de eskiden aileler yurttan alıp sonradan yurda götürünce. Bizimde öyle yapmamızdan korkuyor
Miran : yapmayacağız öyle bir şey. Melek benim ilk kızım Reyyan Meleğim onu ben onu bırakmam
Reyyan : Melek bizim öz kızımız gibi oldu Miran bırakamayız onu istesek bile. Umut ve ikizler alıştı Umut abla diyor kızlar abla diyecek
( Reyyan konuşurken ikizlere mamalarını yedirir sonra çocuklar gelir yemek yerler Miran'ın telefonu çalar )
Miran : efendim Fırat
Fırat : ağa bir şey diyeceğim
Miran : söyle
Fırat : sizin konak yanmış
Miran : nasıl yanmış
Reyyan : Miran ne oluyor
Miran : diğerleri nasıl
Fırat : iyi onlar şimdi Aslanbey konağındayız oraya gelin sizde
Miran : tamam
( Miran telefonu kapatır )
Reyyan : Miran ne oluyor
Miran : Reyyan sakin ol olur mu
Reyyan : ne oluyor
Miran : konak yanmış
Reyyan : Umut konağı mı
Miran : evet
Reyyan : nerde kalacağız Miran 4 çocuk ile
Miran : bilmiyorum Fırat aradı herkes Aslanbey konağındaymış oraya gelin dedi
( Reyyan ve Miran arabaya biner ikizler uyumuştu Umut ve Melek arkada oturuyordu Reyyan önde oturuyordu )
Miran : Reyyan güzelim üzülme bu kadar
Reyyan : kolay mı Miran Umut'a hamileliğimi ikizlere hamileliğimi sancılarımı orda yaşadım orda konuştu orda yürüdü ilk Umut
Melek : baba nerde kalacağız
Miran : bilmiyorum kızım
Reyyan : Miran yan konak yanmış mı
Miran : iyiymiş onlar merak etme
Reyyan : evimiz yandı nasıl merak etme diyorsun
Miran : siz iyisiniz ya bana yeter. Cana geleceğine mala gelsin yenisi alırız gerekirse her şeyin
( Aslanbey konağına giderler )
Miran : Fırat ev neden yanmış
Fırat : Lütfü ocağı açık unutmuş sadece zarar gören yer mutfak bir kaç gün gitmeyin eve Umut var
Miran : ne yapalım Reyyan
Reyyan : kulübeye gidelim
Zehra : kızım olur mu hiç öyle şey 4 çocuk ile gelin konağa
Zeynep : olmadı burda kalın Reyyan
Fırat : Zeynep haklı hem burda da kaldınız sizin odanızı kimse ellemedi hem
Reyyan : Miran o zaman sen konağa git çocuklara filan kıyafet getir beşikleri unutma. Bir kaç gün dayanıcaz artık
