Melek : anne olunca öyle mi oluyor
Reyyan : yaşadığım en güzel günler. Hem Meleğim sende kardeşlerinle ilgileniyorsun
Melek : öyle öyle ama
Miran : kimse kusura bakmasın ama ben kızlarımı ve kardeşlerimi evlendirmem
( Reyyan güler )
Reyyan : kardeşlerini evlendirmezsin ama hatırlatırım Miran senin öz baban benim üvey babamdı
Umut : sizde mi kardeşsiniz
Reyyan : yok annem sadece babanın öz babası yani Hazar deden babalık yaptı bana o zamanlar Mahfuz dedeni tanımıyordum bile
Miran : öyle mi Reyyan hanım
Reyyan : öyle
( Zeynep Fırat Gönül Azat kendi arabaları ile gitmiştir lunaparka varırlar arabadan inerler )
Umut : Ömer
Ömer : Umut
( Sarılırlar )
Reyyan : Umut ayrılma yanımızdan oğlum. Kalabalık bugünde burası.
Umut : tamam anne
( İkizler ve Azat ve Gönül'ün kızları Naz bebek arabasındaydı lunaparka girerler çocuklar oyuncaklara binerler diğerleri oturmuş çocukları izliyordu ikizler ve Naz bebek arabasında uyuyordu )
Reyyan : Zeynep ne zamandır bir araya gelemedik bizde
Zeynep : İstanbul'a git gel derken böyle oldu
Reyyan : annen iyi mi
Zeynep : iyi iyi merak etme bu minikler nasıl
Reyyan : iyi onlarda. Miran ikizlerin üstüne ince bir şey örtseydin ya
Miran : hava soğuk değil güzelim
Reyyan : hasta olmasınlar
Gönül : Reyyan ikizler hariç iki çocuk büyüttün bu kadar panik olma
Reyyan : bir tanesini kaybedince korkuyorum hala. Güneş için özellikle
Gönül : o niye
Miran : Güneş'in ismini Melek koydu
Reyyan : bende rüyamda gördüm kaybettiğimiz kızımızın adı Güneş'miş
( Miran'ın ve Reyyan'ın gözleri dolmuştu Reyyan kaç yıl geçerse geçsin unutmuyordu unutamıyordu kızını Miran'da aynıydı ama o çocuklar var diye belli etmiyordu )
Azat : rüyanızda görüyor musunuz hala
Reyyan : ben görüyorum bazen. İkizler daha bebekken yeni doğdukları zaman hiç görmedim ama
Miran : bende görüyorum. Ama çok güzel bir kızmış
Reyyan : güzel kızım benim koruyamadım onu
Gönül : olur mu hiç öyle şey Reyyan
Miran : kaç defa konuştuk bunları güzelim
Fırat : çocuklar geliyor
Umut : anne iyi misin
Reyyan : iyiyim oğlum bir şeyim yok merak etmeyin
Umut : ama gözlerin dolmuş
Reyyan : siz orda eğleniyordunuz ya mutlusunuz ya gözüm doldu öyle
Miran : Reyyan ikizler uyandı emzirsen mi baya oldu
Reyyan : tamam. Biz Miran ile ikizlerle gidelim geliriz Gönül Zeynep
Gönül : biz bakarız çocuklara aklınız kalmasın
( Reyyan ve Miran ikizleri alır arabaya gider camları kapatmıştır dışardan görünmüyordu arabanın arka koltuğuna oturur ikiside biri sağ kapının olduğu tarafa diğeri sol tarafında olan kapının Reyyan Masal'ı emzirmeye başlar Güneş Miran'ın kucağındaydı )
Miran : Reyyan'ım iyi misin
Reyyan : değilim bugün Gül ile konuştuk ya onu düşünüyordum. Miran sana bir şey olursa ben çocuklara ne diyeceğim
Miran : güzelim dikkat ediyoruz biliyorsun
Reyyan : annemin iki kızı da küçük yaşta babasını kaybetti bizim çocuklarda daha küçük
( Miran Reyyan'ı alnından öper )
Miran : ben hep yanınızda olacağım güzelim yapma böyle
Reyyan : söz mü
Miran : söz. Sen bu aralar fazla mı duygusalsın güzelim sanki
( Reyyan gülümser )
Reyyan : ikizlerimiz. Yıllarca beklediğimiz mucizelerimizin haftaya doğum günü Meleğimiz karnesini aldı ben duygulanmayayım da ne yapayım
Miran : büyüyorlar. Umut'un ilk doğduğu gün Meleğin ilk konağa geldiği gün hep aklımda
Reyyan : benimde. Miran büyümeseler de böyle kalsalar olmuyor mu
Miran : olmaz ki öyle güzelim biz nasıl doğduk büyüdük yaşıyoruz onlar da büyüyecek
( Reyyan Güneş'i ve Masal'ı öper )
Reyyan : güzellerim benim
Miran : bugün var sende bir şey ama
Reyyan : bir beş yıl önceye gider misin
Miran : yoksa
Reyyan : bugün evladımızı kaybettiğimiz gün
Miran : ikizleri alıp eve gidelim mi
Reyyan : Melek ve Umut ne olacak
Miran : Gönül ve Azat burda zaten onlar yan konakta kalıyor çocukları getirirler
Reyyan : Miran çok mutlu çocuklar gitmeyelim
Miran : ikizlerin doğum gününden sonra tatile gideriz çocuklar ile güzelim olur mu
Reyyan : tamam
( Reyyan Güneş'i de emzirmişti Gönül'lerin yanına giderler çocuklar oyuncaklara biniyordu )
Gönül : Reyyan iyi misin canım
Reyyan : biz eve gitsek olur mu
Zeynep : önemli bir şey yok demi iyisin
Reyyan : iyiyim iyiyim merak etmeyin. Bugün bebeğimizi kaybettiğimiz gün
Gönül : siz eve gidin biz bakarız Meleğe ve Umut'a eve gelince bırakırız biz ikisinide
( Zeynep Reyyan'a sarılır )
Zeynep : üzme kendini bu kadar Reyyan
Reyyan : oğlum doğdu Melek geldi ikizlerimiz oldu ama ben kızımı çok özledim
( Miran ikizleri Azat ve Fırat'a verir Reyyan'a sarılır alnından öper arabaya binerler )
Yeni bölüm haftaya Cuma günü gelecek
Hikaye ile ilgili bölüm ile ilgili sorularınız varsa sorun
