Gül : değilim abla
Reyyan : bir şey mi oldu güzelim
Gül : babamı özlüyorum
Reyyan : biliyor musun bende çok özlüyorum hatta Miran'da çok özlüyor
Gül : ama siz hiç belli etmiyorsunuz
Reyyan : belli etmememiz gerekiyor çünkü. Bizim çocuklarımız var onlar için belli etmiyoruz biz hem biz de belli etsek Umut öğrenir güzelim doğduğu gün dedesini kaybettiğimizi
Gül : söylemeyecek misiniz abla Umut'a
Reyyan : daha küçük ablacım
Gül : ama
Reyyan : aması yok küçük hanım. Gül'üm ne zaman böyle olursan bizim konağa gel ben hep evdeyim artık biliyorsun
Gül : abla size de sıkıntı vermek istemiyorum
Reyyan : olur mu hiç öyle bir şey güzelim benim. Lunaparka gideceğiz çocuklar için gelmek ister misin hem kafanda dağılır
Gül : gelirim
Reyyan : tamam sen hazırlan o zaman biz avluda bekliyoruz seni
( Reyyan odadan çıkar Bahar ve Miran'ı görür yanlarına gider oturur )
Miran : Reyyan'ım
( Reyyan oturur )
Reyyan : Bahar ablacım biz çocuklar ile lunaparka gideceğiz sende gelmek ister misin
Bahar : annem
Reyyan : ben ona sordum isterlerse gelsinler dedi hem Hüma ve Gül ablan da gelecek
Bahar : tamam o zaman bende gelirim
Reyyan : hadi sende hazırlan o zaman
( Bahar odaya gider )
Miran : Gül nasıl
Reyyan : babamı özlemiş
Miran : bizim gibi
Reyyan : Bahar çok görmedi babamı ama o da hissediyordur. Biliyor musun bende çok özledim babamı
Miran : bende özledim
Reyyan : çocuklar için böyle olmamız lazım bizim. Bir gün Umut öğrenirse ne yapacağız Miran
Miran : bilmiyorum
( Bahar ve Gül odadan çıkar Azat ve Gönül Hüma ile avluda bekliyordu Reyyan Miran Gül ve Bahar'da avluya iner )
Miran : gidiyor muyuz
Reyyan : gidiyoruz sen Güneş'i al önden git ben geliyorum
( Miran Güneş'i alır arabaya giderler Reyyan Masal'ı kucağına alır )
Reyyan : anne Gül'ü arada yanıma gönder olur mu
Zehra : bir şey mi oldu kızım
Reyyan : yok. Babamı özlüyor öyle dedi burda da konuşabileceği kimse yok en azından yanıma gelse ben ve Miran konuşuruz onunla anne
Zehra : tamam kızım ama bana da söylemiyor ki derdini
Reyyan : Gül'ü bilmiyor musun anne babama nasıl düşkündü
Zehra : unutur muyum hiç o gördü Hazar beyi ama Bahar ne yapsın kızım sadece bir kaç ay gördü. Miran bile bilmiyorken kaç yıl gördü
Reyyan : anne öyle ama Gül ve ben şanslıyız en azından baba diyebildik ona ama Miran sonradan dedi ya Bahar
Zehra : haklısın kızım. Neyse siz gidin artık
( Reyyan kucağında Masal ile arabaya gider arabaya biner )
Gül : ama ne güzel oynamıştınız o zaman
Reyyan : kimden bahsediyorsunuz
Gül : sen ve abimden abla
Reyyan : ne oynadık biz ne zamandan bahsediyorsunuz
Gül : hani ben daha Umut kadarken gelip Aslanbey konağında kalmıştım ya o günde abimin arkadaşının düğününe gitmiştik siz reyhani oynamıştınız ya onu konuşuyorduk
Reyyan : o günlerde nasıl mutlu olmuştuk biz biliyor musun Gül hanım
Umut : biz doğduğumuz zaman mutlu olmadınız mı anne
Reyyan : olur mu hiç öyle şey bebeğim hepinizin doğumunda sonra ablanın konağa geldiği gün ne kadar çok mutluyduk biz
( Miran Reyyan'a bakıp gülümser Reyyan'da gülümser Masal Reyyan'ın kucağında uyumuştur )
Miran : yoruldu tabi bugün
Reyyan : Meleğim kardeşin uyuyor mu kızım
Melek : uyuyor anne koltuğunda ben yanındayım Güneş'in merak etme
Reyyan : çok şanslı benim bebeklerim senin gibi bir ablaları olduğu için Meleğim. Gül'üm karnen nasıl
Gül : güzel abla
Reyyan : aferin benim güzellerime
Umut : anne ben ne zaman başlayacağım okula
Reyyan : seneye başlayacaksın oğlum sende okula
Melek : anne sen yine okula gidecek misin
Reyyan : yok kızım kardeşlerini evde bırakamam daha küçükler
Bahar : abla annem ve yengem bakardı ikizlere
Reyyan : olmaz öyle Bahar annemler size mi baksın ikizlere mi
Gül : abla çok istiyordun ama
Reyyan : Gül'üm kendi hayallerim için onları ayıramam ki kendimden şuan bana en çok ihtiyaç duydukları an
Yeni bölüm haftaya Cuma günü gelecek
Hikaye ile ilgili bölüm ile ilgili sorularınız varsa sorun
