Melek : benim gözlerim ne senin gözlerine ne de babamın gözlerine benziyor rengi
Reyyan : senin gözlerin baban ve benim gözlerime benzemese bile bizim çok sevdiğimiz birinin gözlerine benziyor. Hazar dedenin gözlerine benziyor annem
( Melek sarılır Reyyan'da sarılır )
Reyyan : baban sana hep babam gözlü derdi hatırlamıyor musun
Melek : unutur muyum. Konağa geldiğimiz ilk günü hatırlıyorum
Reyyan : Meleğim bir daha yurda götürmeyeceksiniz gibi bir cümle duymak istemiyorum. Sen benim kızımsın annem Umut nasıl benim ilk bebeğim ise sende benim ilk kızımsın bana ilk anne diyen sendin ben ilk sende tattım anneliği. Gidelim mi kardeşlerinin yanına
Melek : gidelim
( Reyyan ve Melek yatak odasına gider Umut uyanmış ikizler yatakta uzanıyordu Miran çocuklar ile ilgileniyordu Reyyan ve Melek yatağa oturur )
Reyyan : ne yapıyorsunuz siz
Miran : ikizler uyandı sonra Umut geldi yanımıza bende çocuklar ile ilgileneyim dedim
Reyyan : Umut sevdin mi kardeşlerini
Umut : evet
Reyyan : kıskanmak yok artık söz mü
Umut : söz
Reyyan : Miran okullar açılacak Meleğin ihtiyaçları var sen ve Melek gidin Umut oğlum sende istersen git ablan ve baban ile benle de kalsa olur Umut hava almış olur ben çıkamam ikizler var
Melek : neden ki anne
Reyyan : kızım okullar açılacak ve hiç bir şeyin yok annem bende gelemem sizinle kardeşleriniz daha dün doğdu
Miran : Umut oğlum sende gelecek misin
Umut : bilmem ki
Reyyan : hem baban sana da istediğini alır ama abartmayın olur mu
Melek : tamam anne
Miran : hadi kızım sen hazırlan
Reyyan : Umut geleyim mi annem
Umut : evet
( Melek hazırlanır Reyyan Umut'u hazırlar Miran ikizler ile kalır )
Miran : sizde okula gideceksiniz güzellerim
( Masal Miran'a güler Miran Masal'ı kucağına alır öper )
Miran : sen gülüyor musun babaya Masal'ım
Reyyan : Miran çocuklar hazır kapının orda seni bekliyorlar. Siz ne yapıyorsunuz bakalım baba kız
Miran : Masal güldü bende kucağıma aldım öptüm
Reyyan : Güneş'im gel annem ( Reyyan Güneş'i kucağına alır ) çocuklar seni bekliyor hadi gidelim
( Avluya inerler )
Miran : sen ikizler ile yukarı çıkabilecek misin
Reyyan : çıkarım çıkarım
Umut : baba hadi
Miran : tamam oğlum
Reyyan : gelin öpeyim sizi öyle gidin
Miran : ben dahil miyim
Reyyan : çocukların önünde saçmalama Miran
( Reyyan Umut ve Meleği öper Masal'ı kucağına alır Reyyan Miran Melek ve Umut gider Reyyan yatak odasına gider ikizler ile )
Reyyan : e güzellerim ne yapalım
( Asiye gelir )
Asiye : Reyyan hanım Mahfuz bey geldi
Reyyan : tamam Asiye gel al sen Güneş'i
( Asiye Güneş'i alır Reyyan Masal'ı avluya inerler oturur Reyyan ve Mahfuz ikizlerde pusettedir )
Mahfuz : Umut nasıl kızım hala kıskanıyor mu
Reyyan : yok baba
Mahfuz : siz nasılsınız Miran nerde
Reyyan : okullar açılacak Meleğin ihtiyaçları vardı Umut'ta gitmek istedi bende ikizler ile evde kaldım
Mahfuz : bende geleyim bir size bakayım dedim
Reyyan : baba sen ne zamandan beri beni arıyordun
Mahfuz : Aslan ve Harun ile tanıştım Aslan Azize hanımdan intikam alacaktı sonra Füsun Aslanbey ile tanıştık senin o kız olduğunu da Aslan söyledi hep sizi takip ediyordu. Miran'ın yaptıklarını öğrendim az daha gelecektim geç öğrendim ama siz birbirinizi seviyordunuz evlenmiştiniz yeniden ondan gelmedim
Reyyan : baba ben babamı özledim
Mahfuz : Hazar bey ne kadar iyi bir adamdı bilirim kızım. Sana ve annene sahip çıkmış ona bir can borcum vardı
Reyyan : torun diye diye gitti. Umut'un ikizi vardı ya ölmüştü o babamın yanındaymış
Mahfuz : Cihan yapmadı kızım ne yaptı ise Füsun yaptı. Aslan'da onun yüzünden öldü
Reyyan : Aslan kendi sonunu getirdi baba. Evliyim ben ya oğluma bir şey olsaydı ne olacaktı öldüğünde de hiç üzülmedim o ölmeseydi Miran ne yapar eder öldürürdü çünkü biliyorum
Mahfuz : kızım evladını kaybettin sende kimseye mi kızmıyorsun
Reyyan : Sultan hanım Aslan öldüğü zaman gidelim dedik ah etti baba. Belki de evladım onun yüzünden öldü ama biz hiç bir şey yapmadık sende o gün ordaydın görmedin mi
Mahfuz : gördüm kızım her şeyi gördüm ne sen ne de Miran yaptı
Reyyan : Füsun hanım hem bebeğimi hemde babamı öldürdü diye bu halde ya Sultan hanım
Mahfuz : haklısın kızım
( İkizler 4 aylık olmuştu 4 ay geçmişti ama yazmadım )
Reyyan : baba sen bir ikizlere bak ben Miran'ı ariyim
Mahfuz : tamam kızım
( Reyyan yatak odasına gider yatağa oturur aklına her evladı geldiği zaman ağlıyordu ne kadar yıl geçse bile daha dün gibiydi Reyyan'ın ve Miran'ın acısı Miran çocuklar var diye belli etmiyordu ama Reyyan dayanamıyordu Reyyan Miran'ı arar aramadan önce biraz ağlamıştı )
Reyyan : Miran
Miran : güzelim ağladın mı sen
Reyyan : çocukları alda gel konuşalım
Miran : bir şey mi oldu
Reyyan : bir şey yok aklıma kızımız geldi
Miran : güzelim meleğim artık ağlama bak
Reyyan : doğum yaptığım günden beri rüyamda görmüyorum Miran
Miran : ben çocukları alıp geliyorum dikkat et
( Reyyan Mahfuz'un yanına gider )
Mahfuz : kızım iyi misin
Reyyan : iyiyim baba hep böyle oluyorum konu kızıma gelince
Mahfuz : Miran'ı aradın mı
Reyyan : aradım gelir birazdan
Mahfuz : ben gideyim o zaman sizde rahat rahat konuşun
