( Gönül Sultan ile mutfağa gider )
Gönül : seni o zaman uyardım anne o çocuklara bir şey yapma dedim al bak Füsun Aslanbey yaptı sonra ne oldu Hazar beyi öldürdü şimdi de felç kaldı
Sultan : az bile olmuş ona. Oğlumu da onun yüzünden kaybettik ya
Gönül : Aslan kendi yaptı anne ne yaptıysa evli kadını böyle kaçırır ise o dua etsin o çocuğa bir şey olmadı yoksa benden de çekerdi
Sultan : Gönül ne olmuş sana böyle
Gönül : ben Azat ile evlenirken bize sadece destek olan Reyyan ve Miran'dı anne
Sultan : Miran ikizler filan dedi kaç tane çocukları var
Gönül : 4 tane birini evlatlık almışlar ama öz çocukları gibi seviyorlar bir tane oğulları var Umut iki de kızları var dün doğdular Masal ve Güneş
Sultan : Azize hanımın burda ne işi var
Gönül : Miran'ın babaannesi Nasuh Ağa'nın eşi
Sultan : bunlar eskiden birbirlerini öldüreceklerdi bir de evlendiler mi
Gönül : öyle anne. Fırat'ta Aslanbey'miş
Sultan : nasıl
Gönül : bilmiyorum ama öyle
Sultan : demek Azize hanım bundan dolayı tüm mal varlığını Fırat'a devretti
( Reyyan ve Miran yatak odasına çıkmıştı )
Reyyan : senin hayalin de gerçek oldu
Miran : oldu çokta güzel oldu
Reyyan : Güneş aynı ben Masal'da aynı sen
Miran : karıştırmayız hiç değilse
Reyyan : ama en çok seni seviyorlar
Miran : e Reyyan Umut'ta seni sevmiyor muydu gerçi hala öyle
Reyyan : canımın içi o benim
( Umut bağırarak odaya girer )
Umut : anne
Reyyan : annem bağırma oğlum kardeşlerin uyuyor uyanmasınlar
Umut : ama olmaz ki
Miran : olur oğlum sende yeni doğduğun zaman herkes sessizdi
Umut : tamam
Reyyan : sen niye geldin annem
Umut : anneannem gönderdi bir bak dedi
Miran : tamam oğlum hadi sen avluya in bizde geliyoruz
( Umut gider Ayşe gelir )
Miran : babaanne ne oluyor
Ayşe : Dilşah'ın kaldığı hastaneye numaramı vermiştin sen
Miran : ne olmuş
Ayşe : Dilşah hastaneden kaçmış
( Reyyan'ın aklına gördüğü rüya gelir Ayşe avluya iner )
Reyyan : Miran çocuklar
Miran : tamam sakin ol
( Avluya inerler )
Reyyan : Melek nerde Umut nerde
Melek : anne ne oluyor
Reyyan : anne Umut nerde
Zehra : bilmiyoruz kızım
Reyyan : oğlumu kaçırdı Miran
Miran : Reyyan güzelim sakin ol bak ikizleri düşün
Reyyan : oğlum yok Umut yok Miran bir şey yap
( Reyyan ağlamaya başlar )
Miran : Reyyan bulucam oğlumuzu sana söz veriyorum bulucam Umut'u
( Miran Reyyan'ı Zehra ve Ayşe'nin ortasına oturtur Cihan Azat Fırat Nasuh ve Mahfuz ile Umut'u aramaya gider )
Reyyan : benden oğlumu aldı anne
Zehra : annem kendine gel bak Miran bulacak Umut'u
Melek : anne Umut gelecek demi
Handan : gelecek kızım tabi. Asiye siz Lütfü ile çocukları alın Meleğin odasına gidin
( Asiye çocuklar ve Lütfü odaya gider )
Ayşe : Reyyan ben herkese haber saldım iki aşirete de bulacaklar torunumu
Sultan : bu Dilşah'a ne olmuş böyle melek gibi kadındı
Gönül : anne
( Cihan Handan'ı arar Handan mutfağa gider )
Handan : Cihan buldunuz mu Umut'u
Cihan : arıyoruz da Reyyan nasıl
Handan : perişan oldu kız bulun Umut'u Ayşe anne de iki aşirete haber salmış bende babamı aradım ona dedim o da haber saldı aşirete
Cihan : iyi yapmışsın
( Telefonu kapatırlar Handan avluya gider oturur Gönül kızlara bakmaya gider sonra da avluya gider )
Zehra : uyuyorlar mı
Gönül : evet
Reyyan : annem nerelerdesin aç mısın üşüyor musun nerdesin oğlum
Zehra : annem yapma bak bu kadar perişan etme kendini kızları düşün sütün kesilir üzülürsen
Reyyan : anne Miran aradı mı
Handan : amcan ile konuştum hala arıyorlarmış bende babamı aradım anlattım o da aşirete haber saldı bulucaklar Umut'u
Reyyan : dün hastanede rüyamda gördüm Dilşah hanım çocukları Umut doğmadan da onu alıyordu benden
Zehra : annem Miran bulacak Umut'u yapma böyle
Reyyan : ben herkesi affettim ama Dilşah hanımı affetmem. Bana neler dedi neler yaptı oğlumu aldı benden kocamı alacaktı benden
Ayşe : bilseydim onu hiç çıkarmazdım o odadan
Reyyan : senin suçun yok babaanne ne yaptıysam ben kendim yaptım Miran'ın annesi saygısızlık etmiyeyim dedim. Umut'un doğumunda olanları öğrenmiş ölebilecek olmamı bana yardım et dedi Miran ve Azra'yı evlendirmem için yardım et dedi
Handan : nasıl böyle konuşmuş bu kadın Reyyan bize niye demedin
Reyyan : o bir şey mi yenge evlendiricem dedi Umut'a anne Miran'a eş olur dedi
Zehra : sen neler çektin kızım
Reyyan : her şeyi unuttum ama kızımı kaybettiğimi unutamıyorum anne. Oğlumu da kaybedemem anlayın beni
Zehra : annem biz ister miyiz siz üzülün Umut'a bir şey olsun
Handan : siz ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın birbirinizi sevdiniz bırakmadınız. Umut'ta gelecek
Reyyan : Umut benim ilk bebeğimdi. O benim yıllarca hayalini kurduğum evladımdı. Miran beni kaçırmıştı ya Urfa'ya orda dilek tuttuk Miran ile bir çocuğum olsun istedim kız erkek fark etmezdi ama oğlum olsun istedim babasına benzesin diye
Zehra : Reyyan
Reyyan : Umut benim hayallerini kurduğum hayallerimden bile daha güzel olan oğlum ben onun için ölmeyi göze aldım. Bebeğim o benim
Handan : kendini böyle heba etme Reyyan bak benim de kızım hapiste özlüyorum evlat sonuçta ama hak etti
