Miran : Reyyan güzelim yapma
Melek : yine ne dedin baba anneme
Miran : annen hamile ya alınıyor kızım. Oğlum ballı dürümlerini aldın mı
Umut : aldım yedim bile
Reyyan : hadi çocuklar yiyin sizde daha çok işimiz var kardeşlerinizin odasını yapıcaz üçümüz
Miran : ben
Reyyan : sen şirkete git. Hem unuttun mu Umut'un odasını ben yapamamıştım
Miran : Reyyan'ım yapma güzelim
Reyyan : Miran yemek yiyorum bak kızların aç kalmasın diye
( Umut'un yüzü düşer )
Umut : beni sevmeyecek misiniz artık
( Umut ağlayarak odasına gider kapıyı kapatır )
Reyyan : Umut annem
Miran : görüyorsun demi Reyyan nasıl ağlattın çocuğu
( Umut'un odasına giderler )
Reyyan : Umut annem hadi bebeğim aç kapıyı. Ah
Miran : iyi misin Reyyan
Reyyan : sancım var
Miran : gel odaya götüreyim seni
Reyyan : yok oğlum ile konuşmadan gitmem
( Miran Reyyan'ı oturtur )
Miran : Umut hadi oğlum bak annenin sancısı var konuşalım bir
Reyyan : Miran doğum başlamamıştır demi
Miran : daha erken imkansız
Reyyan : Umut erken doğmuştu
Miran : sakin ol güzelim
Reyyan : bir tanem hadi aç kapıyı
Umut : istemiyorum ben senin bir tanen değilim anne
Reyyan : oğlum
Miran : ben bir Meleğe bakayım sen dur
( Miran mutfağa gider gelir )
Miran : Reyyan yengem aradı Azat ve Gönül gelmiş
Reyyan : Miran Azat abi gelsin bir Umut ile konuşsun ben gelemem bırakamam onu
Miran : tamam sancın var mı
Reyyan : yok geçti az kaldı ya yokluyorlar hadi sende git gel
( Miran Şadoğlu konağına gider Gönül ve Azat ile gelir )
Gönül : Reyyan iyisin demi
Reyyan : iyiyim iyiyim sizde hoşgeldiniz gelemedim küçük bey kendini odaya kilitledi ses de vermiyor Azat abi bir konuşsan bizi dinlemiyor
Azat : tamam tamam ben hallederim siz salona geçin ben konuşup gelirim
Reyyan : tamam ama Umut'a onu ne kadar çok sevdiğimi söyle Azat abi olur mu o benim bebeğim
( Reyyan Gönül ve Miran salona gider Melek ordadır otururlar )
Melek : anne konuşmadınız mı Umut ile
Gönül : Reyyan ne oldu anlatın bir
Reyyan : ( her şeyi anlatır ) en son istemiyorum ben senin bir tanen değilim anne dedi Gönül
Gönül : alışıcak kardeşlerine sen kendini üzme
Miran : Reyyan yapma bak sen üzülünce Masal ve Güneş'de üzülüyor
Azat : Umut
Umut : sen kimsin
Azat : ben babanın kuzeniyim. Azat ben
( Umut kapıyı açar )
Umut : Azat amca sen misin
Azat : evet benim
Umut : annem ve babam nerde
( Odaya girerler otururlar )
Azat : annen çok ağladı Umut babanla salondalar bende seninle konuşmak istedim. Neden böyle yapıyorsun
Umut : babam hep kızı olsun istiyordu. Masal ve Güneş doğduğu zaman beni sevmeyecekler
Azat : hayır seni de sevecekler seni neden sevmesinler
Umut : bilmem
Azat : benim de kardeşim var o da kız ama annem ve babam onu da beni de çok seviyor ve biliyor musun annen ve baban seni ablanı ve kardeşlerini çok sevecek inan bana. Annenden özür dile Umut
Umut : tamam gidelim mi
Azat : gidelim ama bana söz ver bir daha kardeşlerini kıskanmayacaksın
Umut : söz
( Azat ve Umut salona gider Umut Reyyan'ın yanına oturur )
Umut : özür dilerim anne
Reyyan : önemli değil oğlum
Miran : nasıl önemli değil Reyyan sancın vardı
Umut : özür dilerim
Reyyan : tamam oğlum. Ama bir daha kardeşlerini kıskanmayacaksın söz mü
Umut : söz
Azat : bana da söz verdi
( Azat'ta oturur Umut Reyyan'ın yanına oturur )
Reyyan : Naz nerde
Umut : Naz kim anne
Reyyan : Azat amcan ve Gönül yengenin kızı
Gönül : babaannesinde. Konağa girdiğimiz an aldı Naz'ı
Miran : Melek Umut hadi siz odanıza gidin oyun oynayın
( Melek ve Umut gider )
Miran : Yaren Zeynep'in hamile olduğunu öğrendiği zaman bebeği gitmiş aldırmış
Azat : nasıl
Reyyan : Harun'u da o öldürdü Füsun Aslanbey onun yüzünden Miran'ı öldürecekti Aslan öldü diye kızım öldü
Gönül : o Füsun Aslanbey'i gözüm hiç tutmamıştı. Babaannemden de beter çıktı demek
Reyyan : kızım yani ölen kızımızın adı Güneş'miş o ismi de Melek seçti
