2

45.6K 1.7K 172

coldplay-y tarafından

coldplay-y tarafından

"Kızım, ben Dila...ve eşim yani baban Kaya..." Bunu söyleyen biyolojik annemdi.

Başımı sallayıp kısıp bir ses ile; "Ben de His." demeyi başarmıştım.

Biyolojik annem tekrar konuşacakken babam olarak tanıştığım Kaya Bey onun lafını kesmemek için elini havaya kaldırmıştı.

"Hayatım belki His yorgundur. bana dönmüştü Yorgun musun kızım?"

Başımı olumsuz anlamda sallamıştım, nasıl olsa bu konuşma er ya da geç olacaktı ve ertelemenin mantığı yoktu.

"Yorgun değilim efendim." demiştim.

"Peki o zaman. Uzatıp seni sıkmak istemiyoruz. Biz kısacası senden bize karşı sempati beslemeni ve bize alışmanı istiyoruz. Ailemizden olur musun?" bunu diyen kişi Dila Hanım'dı.

"Bu gerçekten zor olacak fakat denemeyi ve elimdem geleni yapmayı elbette çok isterim Dila Hanım. Ve size alışmaya çalıştığım süre zarfı boyunca benim size göstereceğim hassasiyetin aynısını siz de bana gösterirseniz çok mutlu olurum." Diyerek muhtemelen hayatımda yaptığım en uzun konuşmayı yapmıştım.

İkisi de sçylediklerimi onaylayımca Dila Hanım bana aileyi tanıtmak istemişti, ben de kırmak istemediğim için onaylamıştım.

Yanıma oturup telefonunu getirmiş, benim elime bırakmıştı.

"Bu en büyük ağabeyin Erdem, yirmi altı yaşında. Bu iki numaralı ağabeyin Eren, yirmi dört yaşında. Bu Eren'den sonraki ağabeyin İlker yirmi yaşında. En sağda olan, en küçük ağabeyin Özgür o ise on sekiz yaşında. Sonra sen geliyorsun zaten. Ve son olarak da erkek kardeşin Emir on dört yaşında."

Büyük bir ailelerdi. Tamam, kabul ediyorum; büyüktem biraz daha büyük bir ailelerdi.

"Onlar, şimdi nerede?" Merakıma yenik düştüğüm nadir anlardan birindeydik.

"Çalışıyorlar, akşam dokuz-on gibi evde olurlar. Emir ve Özgür de bir saate falan okuldan dönmüş olur." Kafamı sallayarak anladığımı belirtmiştim.

Sessiz geçen bir-iki dakilanın sonunda Dila Hanım beni bir odaya yönlendirmişti. Buranın misafir odası olduğunu ve içini istediğim şekilde değiştirebileceğimizi söylemişti.
Ben de teşekkür etmiştim daha sonra o beni odada yalnız bırakarak beni düşüncelerimle başbaşa bırakmıştı.

Hemen yatıp uyudum, diyebileceğim bir bünyeye sahip olmadığım için odanın sağ köşesinde bulunan pencerenin kenarına geçip dışarıyı seyretmeye karar vermiştim.