bölüme geçmeden önce; okuduğunuz için teşekkürler fakat vote sayılarını biraz arttırırsak çok güzel olur. iyi okumalar 💗
Şuan Emir'le yürüyüşten dönüyorduk, onunla takılmayı sevmiştim. Muhabbeti güzeldi ve bir ara arkadaşlarıyla oynadıkları online oyunları oynarken onlara katılabileceğimi söylemişti. Ben de kabul etmiştim ve doğruyu söylemek gerekirse bilgisayar oyunlarına karşı ilgim vardı hatta bu konuda iyi olduğumu bile söyleyebilirim.
Eve varmak üzereydik ve tahminimce saat sekize geliyordu. Telefonum yoktu çünkü geçen hafta elimden düşürmüştüm, yeni bir tane almaya karar vermiştik fakat henüz satın almak için vakit bulamamıştık. Bir şekilde bir süre daha idare ederdim. Emir'den veya Özgür Ağabey'den telefonlarını ödünç almayı isteyebilirdim. Kerem'e-okuldan yakın arkadaşım- olan biten şeyleri anlatmam gerekiyordu.
Emir bir şey söyleyecek gibi yapıyor ağzını açıyor ve geri kapatıyordu. Ben de en sonunda; "Emir, söyleyemek isteyip söyleyemediğin-" cümlemi bitiremeden lafımı kesip konuşmaya başlamıştı. "His, biliyorum Mira gibi değilsin. Bunu anlamamak aptallık olurdu ama...sana güvenmek gerçekten çok zor. Bize numara yapmıyorsun, değil mi?" Söyledikleriyle gözlerim yerlerinden çıkacak kadar büyümüştü. İçten içe böyle düşünmesi kalbimi ortadan yararken bakışlarımı kaçırıp eve doğru yürümeye devam ettim, o da arkamdan geliyordu.
Eve vardığımda Dila Hanım kapıyı açmıştı. "Hoş geldiniz, çocuklar. His senin eşyalarını getirdiler bir tanem. Odana bıraktık." Deyince teşekkür edip dinleneceğimi belirtmiş ve odama gitmiştim. Kapıyı kitleyip kısaca duş aldıktan sonra eski evimden getirilen kıyafetler arasından bir tişört ve eşofman giymiştim. Saçımı da tarayıp salık bırakmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağıma oturup Klasiklerden olan Sefiller'i alıp kaldığım yerden devam ettim. Anlamlı bulduğum cümleyi üçüncü kere okuyup aklıma kazımaya çalıştım;
'İnsanı tepeden tırnağa saran ve dibine inildiğinde yüzeye çıkmanın uzun zaman aldığı düşünceler vardır.'
Düşüncelerim, özellikle son zamanlardaki düşüncelerim kafayı yememe sebebiyet verebilecek kadar ağırdı.
Sıkıntıyla nefes verip kitabıma devam ettim. Bir süre sonra kapı tıklatıldığında içeriye Özgür Ağabey gelmişti. Gülümseyip; "Abimler geldi ve yemek yiyeceğiz. Gel aşağı gidelim küçüğüm."
Şu kelimeyi duymayalı o kadar uzun zaman olmuştu ki...Göz yaşlarımı geri itmiştim.
Şakacı bir şekilde; "Ya, ya ne küçüğü ama! Altı üstü bir yaş."
O da alaya karışık bir şekilde sırıtıp; "Öyle demesene kızım ya! Bir dakikada dünyada neler olup bitiyor biliyor musun sen? Bir yılda devir bile değişir!" Demişti.
"Aynen ağabey, kesin öyledir. Hadi gidelim." Deyip asansörü çağırmıştım ama Özgür Ağabey hâlâ bıraktığım yerdeydi. Sanırım ona bu kadar hızlı bir zamanda 'ağabey' dememe şaşırmıştı. Cidden haklıydı ona çok çabuk alışmıştım.
Bu ne bitmez gündü!
Gelip kolunu omzuma atmış ve saçıma küçük bir buse kondurmuştu. Memnunca gülümseyip asansöre binmiştim. Asansör zemin katta durunca utana sıkıla asansörden inmiştim. Özgür Ağabey gerilmemem gerektiği ve onların beni yemeyeceği tarzında telkinler veriyordu ama onu dinlediğim pek fazla sayılamazdı. Çünkü gergindim ve bugünün artık bitmesini deli gibi istiyordum.
Özgür Ağabey ile yemek odasına girdiğimizde gözler bize çevrilmişti. Onlardan çekiniyordum ki bu çok doğaldı.
Dila Hanım sessizliği bozmak adına; "En büyük ağabeyin ,yani Erdem, bugün seninle tanışmaya gelemeyecek maalesef çünkü yengen hamile ve ona ihtiyacı varmış." Erdem Ağabey'in evli olduğunu bilmediğim için biraz şaşırmıştım ama bunu yüzüme yansıtmadan kafamı sallamıştım.
İlker Ağabey öne atılmıştı. "En Favori Ağabey'ine 'Merhaba' de fındır kurdu." Deyip göz kırpmıştı. Ben de kendimi tutamamıi ve kısa bir şekikde kırkırdamıştım. O da Özgür Ağabey gibi samimi ve sıcak kanlıydı. "Ben de, His." Diyerek elimi uzatmıştım, o ise elimi tutmak yerine yanağımdan makas alıp göz kırpmıştı.
Eren Ağabey'e baktığımda gözlerini bende gezdiriyordu. "Eren." Demişti ve diğer aile üyelerine karşın sesi oldukça mesafeli çıkmıştı. "His, ben de..." Demiştim.
Daha sonra yemek yemek için sofraya oturmuştuk, sessiz geçen yemeğin ardından yorulduğumy söyleyerek odama çıkmıştım.
Odama geldiğimde üstümdekileri değiştirmeye gerek duymadan direkt yatmıştım.
