Beneath Your Smile (The Old And The New Series #1)

Kabanata 6

Kabanata 6

Tobias has been getting ready for his party. Nakaraang buwan pa siya naghahanda but it was visible just now. It's not grand like real parties. It'll just be a closed-friend kind of party that I know will not come to something like that. Many of his batch, that's not his friends, will come.

There's already a party planner in our house. Having a meeting with Tobias and Mom for the preparation on what is needed for his party.

Nang tinamad ako kakatitig at pakikinig sa kanila ay umakyat ako sa taas. His party will be on Sunday. It's Saturday now, so the party will be tomorrow.

I have this feeling of not going out of my room. For sure, my cousins' will be here: complete. And I don't want the chance to slip away with them for this happy moment. But if I do go out, I would probably see him and I don't like it.

Just the idea of him in our house is making me vomit. Maybe he decided to go here to watch out for the pricey things he could snatch. I don't want him to make a ruckus at Tobias' party.

Should I look after him?

I sighed. Paghiga na paghiga ko sa kama agad na tumunog ang phone ko. Kumunot ang noo ko dahil wala akong may ine-expect na magcha-chat sa akin ngayon.

Or maybe it was Tobias' batchmates, asking me for our address or what's the theme of the party for tomorrow.

Hindi ako nakatiis. Kinuha ko ang cellphone at tiningan kung bakit tumunog iyon. Mas lalo lang ako nakaramdam ng inis nang makita ang pangalan ni Demetrio.

Demetrio Vincenio:

Sent a photo.

I already finished our visual aid. Gusto mo bang ibigay ko sa'yo bukas pagpunta namin diyan?

I rolled my eyes. I saw his photo. It was a picture of our visual aid written in neat and composed handwriting. I raised one of my brow. Did he write this? I bet not. Baka nagpatulong siya sa kakilala niya na magsulat ng ganito kaganda. I don't really care about it. I typed my reply and turned off my phone.

Euphemia Sannee:

Okay. Whatever you like.

Nakatulog ako ng hapon na iyon at paggising ko at pagbaba ng first floor ay nakita ko na ang nagkakagulo kong mga pinsan.

Meron akong namataan na mga bags sa mga sofa namin. Hindi nila siguro nilalagay sa kuwarto ko ang mga bag dahil tulog ako. Hindi ko rin nakita si Tobias kaya ang mga bag ng mga lalaki ay nasa sofa rin nakakalat.

"Sweet E!" bati ni Ely.

Siya ang unang nakakita sa akin habang pababa ng hagdan. Tumango lang ako sa kanya at hindi nagsalita dahil ayaw ko.

Hinanap ko si Calla. Hindi ako naghirap dahil nakatingin na siya sa akin.

"Ilagay niyo na ang mga bag ninyo sa kuwarto ko," sabi ko sa kanya.

Hinagkan ako ni Ely pagbaba ng hagdan dahil sinalubong niya ako sa paanan. "Mainit ulo mo, sweet E?" tanong nito.

Umiling ako. "Hindi. Tinatamad lang ako magsalita." Tumatawa ito habang ginulo ang buhok ko. "Ipasok niyo na pala ang bag niyo sa kuwarto ni Tobias. Wala ba siya rito?" dugtong ko.

"Wala siya. Baka pinuntahan si Audrey," sagot nito.

Kumunot ang noo ko. "Bakit daw?"

"Hindi ko alam. Hindi niya sinabi."

Hindi na ako nagsalita pa at nagpaalam na lang ako kay Ely. Pumunta ako sa kusina at naghanap ng makakain doon. I found a sliced cake and an orange juice.