Defter

5/Kesin karar

Eve geldiğimde annemlere bir şey söylemeden direkt odama geçtim. Duş alıp üstümü giydikten sonra bir şeyler atıştırmak için mutfağa gittim.

Babam öylece yere odaklanmıştı. Mutfağa girince gözleri beni buldu. Kötü bir şey söyleyeceğini biliyordum. "Bu saate kadar ne yaptın sen dışarda?" diye sordu sakince.
"Arkadaşlarımlaydım." diye yalan söyledim.
Benden nefret ettiğini belli edercesine bakarken "Ne halin varsa gör." diyerek mutfaktan çıktı.

Bilmiyordum benden neden nefret ettiğini. Keşke bilseydim. Ona göre davranırdım. Çünkü ben ona, onun aksine değer veriyordum. Babamdı sonuçta. Dışardan ne kadar umursamaz görünsem de umursuyordum onu işte. Onun beni sevmeme sebebini ne kadar düşündüm, inanamazsınız. Ama hiçbir neden yoktu. Ya da en azından ben bir neden bulamıyordum. İşin kötü tarafı, ben de böyleydim. Babam gibi yani. Bazı insanlardan sebepsizce nefret ederdim. Aslında sebepsiz olduğu söylenemezdi. Çünkü ben insanların neyi ne amaçla yaptığını kolayca anlayabiliyordum.

Daldığım düşüncelerden kurtulup bir şeyler yedikten sonra tekrar odama döndüm.

Tam okuduğum kitaba dalmışken telefonumdan gelen mesaj sesiyle irkildim.

Mete: şimdi ne olacak ?
Barın: ne ne olacak ?
Bahar: olması gereken bir şey mi var ?
Mete: var tatlım. Defter şeyisi var.
Barın: ya biz bugün konuştuk işte. Bulmaya karar verdik. Yoksa vermedik mi ?
Bahar: verdik ya.
Mete: verdik bence de.
Barın: ha tamam vermişiz. Bir an emin olamadım da.
İz: bu ne saçma bir konuşma.
Mete: İz Hanımlar geldiler. Demir Beyler neredeler acaba ?
Demir: buradayım.
Mete: tamam.
Demir: ne tamam ? Niye yazdın akşam akşam gruba onu söyleyecek misin artık ?
Mete: tamam tamam.
Mete: ya oğlum ben biraz tırsıyor olabilirim bu defter sahibini bulma konusunda. Bu işe kesin olarak girecek miyiz ?
Mete çevrimiçi
Barın çevrimiçi
Bahar çevrimiçi
Demir çevrimiçi
İz çevrimiçi
Barın yazıyor
Barın: ya en fazla ne olabilir ki ? Yani bir şey olmaz herhalde.
Bahar: ne korkak çıktınız be. Valla ben bir kere söyledim 'varım' diye. Kararım hâlâ bu yöndedir. Bilginize.
Demir: kimse kimseyi zorlayamaz. O yüzden herkes kararını düzgünce versin.

Mete çevrimiçi
Barın çevrimiçi
Bahar çevrimiçi
Demir çevrimiçi
İz çevrimiçi

Mete: madem girdik bu işe devamını da getirelim o zaman.
Barın: +1
Bahar: 👏🏻
Demir: benim kararım da değişmedi.
İz yazıyor
İz çevrimiçi
İz yazıyor
İz: benimki de değişmedi.

Yazarın anlatımıyla.

Parmaklarından çıkan kelimeler onun başına ne getirecekti ?
Bir felaket mi ?
Ya da birkaç güzel insan mı ?
Bunu kimse bilemezdi. Zaman belirleyecekti her şeyi.
Bu beşlinin kaderi de belirlenecek olan şeylerdendi.

Herkese merhaba.
İki gündür bölüm yazmadım. (İlham gelmedi.) Bu yüzden kusura bakmayın.
Bu arada bölümleri daha uzunlaştırmayı düşünüyorum. Mesela haftada bir tane uzun bölüm atma fikri kurcalıyor kafamı.
Neyse, oy verip yorum yapmayı lütfen unutmayın.

Hoşça kalın.🌸🤍