Defter

13/İzin

Arkadaşlar diğer bölüme bakmayı lütfen unutmayalım çünkü en önemli ve en bilgi dolu, açıklayıcı bölüm o. Yani o bölüme bakmazsanız cidden çok şey kaçırırsınız.

Yıldızı parlatalım.⭐

Ben de gitmeyi çok isterdim. Yani Demir için.
Sonuçta ona bir şey olabilme ihtimali vardı. Ee, arkadaşız sonuçta yani.
Heyecanla "Gidelim." dedim.

"Nereye gidiyorsunuz bakalım?" diyerek mutfaktan gelen anneme baktım.
"Anne şey Demir'in dedesi rahatsızmış biraz da biz de onun yanına gitmek istedik. Yani gidebilir miyim ben de?" diye sordum.
"Baban gelirse hep beraber konuşuruz canım." dedi.

Aslında babam pek karışmazdı böyle şeylere. O yüzden pek karışacağını sanmıyordum.

"Bugün için teşekkür ederim hepinize. İyi ki geldiniz. İyi ki varsınız." Baharlar ile konuştuklarımızın ardından biraz havadan sudan sohbet ettikten sonra onlar kalkmaya karar vermişlerdi. Şimdi de onları geçiriyordum kapıdan.
"Sen de iyi ki varsın bir tanem. Annenlerle konuştuktan sonra bize haber ver canım. Hadi görüşürüz." Bahar bana sarıldıktan sonra Barın ile de görüşmüştüm. Mete yanıma gelip yanağımdan makas aldı ve "Görüşürüz kız zilli. Haber et bize." dedi sırıtarak. Ben de gülüp "Ederim ederim." dedim.

Salona geçerken annemin de arkamdan geldiğini fark ettim. Hemen ona dönüp "Anne Demir Rize'de. Biz de oraya gitmek istiyoruz. Gidebilirim değil mi?"
"Gidebilirsin kızım ama babam gelirse ona da bir soralım. Tamam mı?"
"Peki." dedim ve odama döndüm.

Odamda yatağıma uzanmış tavanı izlerken aklıma Demir gelmişti. Ben kaza geçirdiğim zaman günlerce uyumamış. Sebebini bilmediğim bir şekilde beni Demir'e çeken bir şey var. Kim bilir belki de sebebini bildiğim halde kendime bile itiraf edemiyorumdur.
Bunları düşünürken uykunun geldiğini fark ettim. Gözlerimi kapatarak uykuya dalmayı bekledim...

"İz kalk hadi kızım. Yemek hazır." Annemin sesiyle gözlerimi açtım. Ne kadar uygunsa dair hiçbir fikrim yoktu. "Uyuyakalmışım."
diyerek yatakta doğruldum. Annem çalışma masamın önündeki sandalyeye oturup konuşmaya başladı. "Sen uyurken babanla konuştum. Bir şey demedi. Gidebilirsin yani." Hemen kalkıp anneme sarıldım. Gülerek "Ya canım annem çok teşekkür ederim. O zaman ben Baharlara haber verip hazırlanayım." dedim. Tam elime telefonumu almıştım ki annem telefonumu elimden kapıp "Önce yemek yenilecek!" dedi. Ve telefonu masaya bırakıp sandalyesinden kalıp odamdan çıktı ben de itiraz etmeden , daha doğrusu edemeden, peşinden gittim.

Bu bölüm böyle idare edelim bakalım. Ama diğer bölüm cidden çok güzel olacak. Bu tadımlık duruversin şurada.

Sonradan eklenen not: 300 okunmaya ulaştıııııkk!🥳🤍

💅🏼🪐

Z'