Defter

14/El ele

Yıldızı parlatalım.⭐
İyi okumalar.🌸

"Önce yemek yenilecek!" dedi. Ve telefonu masaya bırakıp sandalyesinden kalkıp odamdan çıktı ben de itiraz etmeden , daha doğrusu edemeden, peşinden gittim.

Yemeğimi yemiş odama dönmüştüm. Tam Metelere haber vermek için telefonu elime almıştım ki aklıma gelen şey ile duraksadım. Demir'e haber bile vermemiştik. Yani belki müsait değillerdi. Ya da belki misafir seviyorlardı. Hoş misafiri çoğu kişi sevmez ama...

Hemen Bahar, Barın, Mete ve benim olduğum bir grup kurdum. Ve yazmaya başladım.

İz: Selam arkadaşlar. Nasılsınız?
Mete: YouTube kanalına giriş yapan kızlar gibi konuştun İz. Mdmxdsn
Bahar: İyi. Sen nasılsın canım?
İz: İyi ben de. Ya ben annemlerle konuştum. Demir'in yanına gitmeme bir şey demiyorlar. Ama biz Demir'e haber vermedik. Müsait falan değillerdir belki.
Bahar: Evet ben de düşündüm onu. Ama bir sorun çıkacağını sanmıyorum.
Mete: Ben Demir şimdi ile konuşurum. Haber veririm merak etmeyin.
Barın: Konuş bakalım.

Mete'nin ağzından

Hemen gruptan çıkıp Demir'i aradım. Üçüncü çalışta açmıştı zaten canım benim.

"Efendim Mete?"
"Demir naber tatlım?"
"Tatlım ne yaa? İyi senden naber?"
"Ben de iyi. Rüstem amcacığım nasıl? Acil bir şeyi yok inşallah."
"Yok yok. Sadece grip. Ama biliyorsun ona hep çok düşkün oluşumdur. O yüzden apar topar geldim zaten."
"Biliyorum tabii. Sen hep böyleydin. Ha "Demir sana anlatacaklarım var."
"Ne? Kötü bir şey mi oldu?"
"Hayır hayır. Aksine güzel bir şey oldu."
"E anlatsana o zaman Mete. Meraklandım."
"Bugün Yasemin Teyze bizi aradı ve dedi ki çocuklar bizim eve gelebilir misiniz? İz'e bir şeyler açıklamanın zamanı geldi"
"Ne? Bi' dakika İz şimdi bizim önceden tanıştığımızı öğrendi mi?"
"Evet öğrendi. Hatta ilk tanıştığımız zamanı falan da anlattık. Ve bize kafasında bir şeylerin canlandığını söyledi."
"Yani şimdi bizi hatırlıyor mu?"
"Tam olarak o aşamaya gelmedik. Ama geleceğiz. Hem de bence zor olmayacak."
"Of Mete çok sevindim ya. Cidden. Ha bu arada az önce telefonu elime aldığımda şu defter grubundan gelen mesajları gördüm sonra da sen arayınca bir şey de yazamadım. Bu benim Rize'de olduğunu nereden biliyor acaba? Ayrıca size de arkadaşınızı yalnız bırakmayın falan bir şeyler daha zırvalamış."
"Demir biz de onu konuştuk biraz bugün. Sanırım bu konu biraz karışık ve ne yalan söyleyeyim bence biraz da tehlikeli. Biz de bugün dedik ki acaba biz de mi Rize'ye Demir'in yanına gitsek? Tabii müsaitseniz."
"Oğlum o ne biçim laf ne demek müsaitseniz. Tabii ki gelin. Çok sevinirim. Hatta yarın hemen yola çıkın."
"Biliyordum böyle diyeceğini zaten. Biz yarın geliriz o zaman."
"Tamam. Haberlerin tekrar zaten. Bu arada şey İz de geliyor değil mi? Yani gelsin lütfen. Hem daha çok vakit geçirmiş oluruz."
Demir'in söylediği şey ile adeta kafamda bir ışık yandı. Dedim ki neden Demir'e şaka yapmıyorum.
"Aa o konu. Demirciğim yani İz gelemiyor. Ailesi müsaade etmediler maalesef canım ya."
"Hadi bee. Üzüldüm şimdi ya. Keşke gelebiliseydi."
"Ne yapalım? Sen de benimle idare edeceksin işte."

Aramızda geçen samimi sohbetin ardından telefonu kapattım. Ve yarının ne kadar eğlenceli olacağını düşünerek uyumaya çalıştım.

İz'den devam

"Ya Mete Allah aşkına neden böyle bir şaka yapma ihtiyacı hissettin?"
"Aslında herhangi bir şey hissetmedim. Yapmak istedim sadece. Ya ama İz, Demir seni görünce o kadar mutlu olacak ki..."
Acaba mutlu olur muydu?