Defter

12/Gerçekler

ÇOK ÖNEMLİ NOT: LÜTFEN İKİ SANİYENİZİ AYIRARAK DİĞER BÖLÜMLERE BAKINIZ. ZİRA ÇOK BÜYÜK İHTİMALLE OKUMAMIŞ OLABİLİRSİNİZ. LÜTFEN!!!

Okuyacaklarınıza hazır olunuz!

Yıldızı parlatalım.⭐
İyi okumalar.🌸

Ertesi gün.

Annem beni salona çağırmıştı. Ve şimdi de telefonundan birisini arıyordu. Cidden sırası mı şu an diye söylenmeden edemedim içimden.
"Çocuklar bizim eve gelebilir mısınız? İz'e bir şeyleri açıklamanın zamanı geldi."

"O ne demek anne? Kim geliyor?" dedim, şaşkınlığımı gizleyemeyerek.
"Biraz daha bekle İz. Öğreneceksin her şeyi."
"Anne kim geliyor lütfen söyler misin?"
"Öğreneceksin kızım. Bekle biraz lütfen." dedi sesini hafif yükselterek. Sonra da içeriye geçti. Ben de balkonda oturup beklemeye başladım. Kimin geleceğinden haberim dahi olmadığı halde.

Yaklaşık kırk dakika geçmişti ki kapı zili çaldı. Birdenbire anlam veremediğim bir şekilde heyecan oluştu içimde. Bazı gerçekleri öğreneceğim içindi sanırım.

Hemen kapıya gittim ve açtım.

"N- ne, siz- sizin ne işiniz var burda? Evimi nerden biliyorsunuz? Y- yoksa, yoksa annemin teledonda çağırdığı kişiler s- siz miydiniz?"

Ama bu, bu nasıl olur? İmkansız.

"İz lütfen sakin ol. Biliyoruz şaşkınsın hem de fazlasıyla ama lütfen sakin kalmaya çalış.
Lütfen!" dedi Barın sakinleştirici bir ses tonuyla.

Tam bir şey söyleyecekken annem geldi.
"Hah, hoş geldiniz çocuklar. İçeri geçin canım niye ayakta kaldınız."

"Hoş bulduk Yasemin teyzeciğim." diyen Mete'ye döndüm şaşkınlıkla. Bu nasıl samimiyettir Allah'ım?

İçeri geçerken Demir'i göremedim. Tam soracakken annem konuştu.
"Çocuklar, Demir neden gelmedi?"
Biraz sessizlikten sonra konuşan Bahar oldu.
"Demir'in dedesi rahatsızmış biraz Yasemin teyzeciğim. Dün gece apar topar Rize'ye gitti."
"Ay umarım ciddi bir şeyi yoktur. Üzüldüm gerçekten. Tez zamanda sağlığına kavuşur inşallah adamcağız." diyen anneme döndüm.
"Amin, amin anneciğim de artık biri bana burada neler döndüğünü anlatabilir mi?"

"Yasemin Teyze aslında doktor-
"Biliyorum Mete. Doktor 'aniden anlatırsanız bu büyük bir travma olur' dedi ama İz artık bir şeylerin farkına varmaya başladı. O yüzden sizden ricam tanışma anınızı ve yıl içinde yaşadığınız şeyleri anlatmanız. Sonuçta İz ile beraberdiniz ve bunları sizlerin ağzından duyması onun için çok daha iyi olur. Ben mutfağa gidip size bir şeyler hazırlayayım. İz sen de lütfen sakin kalmaya çalış kızım."  dedikten sonra yanağımdan öpüp mutfağa gitti.

Annem gittikten sonra sessizlik oluştu kısa bir süreliğine. Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

"Önceden tanışıyorduk yani?"
"Evet." dedi Barın küçük bir tebessümle.
Aniden gözlerim dolmaya başladı ve bir anda sesli bir şekilde ağlamaya başladım.

"Sakin ol canım. Lütfen sakin ol. Her şeyi en başından anlatacağız ve sen hepsini en ince ayrıntısına kadar hatırlayacaksın. Hem doktor kısa bir süreliğine dedi değil mi Barın?" Bahar'ın söyledikleriyle minicik de olsa sakinleşmiştim.
"Evet öyle dedi."

Ağlamam durunca diğerlerine döndüm ve "Bana lütfen her şeyi anlatın. Hemen şimdi."
dedim.

"Tamam. Dikkatli dinle." diyen Mete'ye döndüm.

*Flashback*
Yazarın ağzından
Tanışılan gün.

Üçüncü derse girecekti İz. Dersi ingilizceydi ve hoca bugün bir ödev için sınıfı gruplara ayıracaktı. İz içinden 'umarım düzgün insanların olduğu bir gruba girerim' diye geçirdi. Zil çaldı. İz içeri girdi. Sonra hoca da dahil herkes içeri girmişti. Sonra hoca konuşmaya başladı. Proje konusunu anlattı öğrencilerine teker teker. Sonra başladı sınıfı gruplara ayırmaya. Sınıfı şimdiye kadar üç gruba ayırmıştı dörder kişilik geriye İz de dahil beş kişi kalmıştı. "Arkadaşlar geriye beş kişi kaldı. Onlar da otomatik olarak bir gurup olacak. Evet kolay gelsin herkese." dedi ve ne kadar önemli bir şey yaptığının farkında dâhi olmadan çıktı sınıftan.