Defter

22/Sorgulamak...

Arkadaşlar diğer bölüme bakalım lütfen. Okumamış olabilirsiniz.🦋

Demir: İyi geceler kelebeğim...

Sabah kalktığımda saat 11.00'e geliyordu. Banyoya gittikten sonra odama geçip üzerimi değiştirmiştim. Mutfağa geçtiğimde annemin kalktığını fark etmiştim.

"Günaydın." dedim hafif kısık bir sesle.

"Günaydın kızım." dedi annem hafif gülümseyerek. Üzerimi baştan aşağı süzdüğünde dışarı gideceğimi anlamış olacak ki
"Bir yere mi gideceksin kızım ?" diye sordu.

"Evet. Demirlerle buluşacağız."

"Anladım. Gel hadi kahvaltı hazır."

Masaya oturur oturmaz telefonuma bildirim gelmişti.

Mete: İz, tatlım buluşma gününü koymuşsun. Saat yok! Müneccim miyiz biz ? Nerden bilelim senin ne zaman bizi buluşmaya çağırdığını ?

İz: Unutmuşum yaa. 14.00 ?

Mete: Tamam tatlım. :)

Evden çıktıktan sonra yarım saate kafenin önünde olmuştum. İçeri girdiğimde herkesin geldiğini görünce biraz mahçup hissetmiştim doğrusu. Utana sıkıla yanlarına gittigimde beni ilk fark eden Bahar olmuştu.

"İz, hoş geldin canım."

"Hoş buldum."

Yanlarına gidip hepsine tek tek sarılıp Demir'in yanına oturmuştum.

"Nasılsınız?"

"Ben çok kötüyüm." asık bir suratla hemen lafa dalan Mete'yi bulmuştu tüm gözler.

"Neden ?"

"Neden olacak oğlum ? Okul açılıyor. Bundan büyük sebep mi olur ?"

"Adam haklı arkadaşlar dağılalım."

"Evet, gerçekten büyük bir sebep. Hele ki bizim gibi son sınıf öğrencileri için daha büyük bir sebep."

"Of evet yaa. Cidden ne yapacağız biz?"

"Neyse yaa konuşmayalım bunları. Daha kötü oluyorum."

"Bence de."

"İz, sen bizi apar topar niye çağırdın yaa?"
.
.
.
.

"İnanamıyorum."

"Ben de."

"Yani senin babanın bu defterlerle ne gibi bir ilişkisi olabilir ki ?"

"Bilmiyorum ama bir şeyi olduğu kesin."

"Lan bu defterleri bırakan senin baban olmasın?"
diyen Mete'ye döndüğümde gözlerini kocaman açmış benden cevap bekliyordu.

"Bilmiyorum Mete. Allah kahretsin ki hiçbir şey bilmiyorum." sesim biraz yüksek çıktığı için kafedeki birkaç kişinin gözü beni bulmuştu.

"İz, biraz sakin olur musun ? Hem sen nerdern bilebilirdin ki karşımıza saçma sapan defterlerin çıkacağını ?"

Barın'ın söylediğiyle hemen ona döndüm ve konuşmaya başladım.

"Evet Barın, çok haklısın bilemezdim. Hiçbirimiz bilemezdik. Ama sizce de ben hafızamı kaybettikten sonra bu defterleri aynı anda bulup bunu sorgulamamanız normal mi ?"

"Ay dur bi' dakika. Beynim yandı. Yavaş yavaş anlatsana." Şaşırmadım.

"Şöyle ki Mete, Ben hafızamı kaybediyorum daha sonra bir defter buluyorum. Sonra sizinle bu defterler sayesinde tanıştıktan sonra eskiden arkadaş olduğumuzu öğreniyorum. Bu sırada siz 'bu defterleri kim bıraktı ? Nasıl oldu da aynı anda bizi buldu ?' diye asla kafa yormuyorsunuz. Şimdi anladın mı ?"

"Anladım anlamasına ama sen bizim kafa yormadığımızı nerden biliyorsun ki?"

"Evet. Biz bu konu hakkında çok konuştuk İz. Ayrıca o zamanlar zaten çoğu şey yeni yeni olmuştu. Bizi hatırlamıyordun. E bir anda her şeyi söylesek de inanacağını düşünmüyordum ben açıkçası."

Sanırım haklılardı. Sanırım değil baya baya haklılardı. Ben resmen yargısız infaz yapmıştım.

Bir elimle alnımı ovuştururken konuşmaya başladım "Kusura bakmayın lütfen. Her şey o kadar üst üste geldi ki doğru düzgün düşünemiyorum hiçbir şeyi."

"Haklısın sen de. Her şey bir anda oldu senin için. Gerçi bizim için de öyle oldu."

Uzun bir sessizlikten sonra konuşan kişi Demir olmuştu.

"Mesaj falan da atmıyor bize uzun zamandır. Vaz mı geçti acaba ?"

Ben tam konuşacakken bildirim sesi gelmişti hepimize. Kim olduğu bariz belliydi.

Mal: Belki de sizin atmanızı bekliyorumdur ?

Merhaba arkadaşlar.
Çok uzun zaman oldu biliyorum. Ama gerçekten çok yoğunum bu aralar. Üstelik bugün boğazım patlayacak yani. O derece ağrıyor.
Bir de önümüzdeki hafta salı günü denemem var. Diğer hafta yazılılar başlıyor. Çok yoğun olacağım sanırım...

Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Kendinize iyi bakın. Hoşça kalın.

🦋🖤