Kulayan Natin (Munimuni Series #3)

Chapter 19

Chapter 19

They say, when you're happy and you're enjoying the whole year, you suddenly feel that the world is passing so fast. Just like earlier, I never thought that me and Veslei are now in a relationship for two years.

"Magtatayo ako ng bake shop, what do you think?" tanong sa'kin ni Veslei.

Nakahiga lang ako sa lap niya habang inaayos niya ang buhok ko. As usual, we're here at our tree house. Parang naging ito na ang tambayan namin ni Veslei.

"I already told you that dati pa. Ayos nga iyon. Magaling ka namang mag-bake. Basta, kung saan ka masaya, doon na din ako. You know, I'll support you in everything." I then smiled.

He pinched my nose. "Thank you so much, love… for supporting me always."

Bumangon ako sandali para matitigan siya.

"Because that's what a girlfriend does, right? To support their boyfriend in everything we can."

"That's why I really love you, Philline…" he whispered under his breath.

"And I love you too,"

Akmang hahalikan ko na sana ang labi niya nang maramdaman kong may pumatong sa tiyan ko. When I saw who it was, napangiti ako nang makitang si Lacey iyon. Our cat.

Binuhat ko siya at inayos ng upo sa may tiyan ko. Narinig ko naman ang marahas na buntonghininga ni Veslei.

"Do you really think that bringing Lacey here is a good idea?" bakas ang inis sa boses niya.

"Bakit? Hindi ba't ikaw naman ang nagbigay nito sa'kin?"

"I know, but… nakaka-istorbo na siya mas'yado. Look, you're supposed to kiss me earlier pero naudlot bigla." He pouted.

I chuckled. "Ah, so ayon ang dahilan mo?"

Simple siyang tumango. Pabiro kong hinampas ang braso niya. Nagkatinginan kami at parehas na lang nagtawanan.

Veslei planned to have a big party on their house. Doon, kasama niya ang mga friends niya at mga kaklase niya. He did it para naman daw magkaroon sila ng bond sa isa't isa. Kahit na hindi naman niya ako kaklase, sinama pa din ako ni Veslei.

But of course, kahit na maraming tao, he didn't even let me feel that I'm out of place.

"Ang swerte n'yo talaga sa isa't isa, kailan kaya kami magiging kagaya n'yo?" biro ng mga kaklase niya.

At natutuwa naman ako dahil kahit hindi nila ako mas'yadong ka-close, mabilis ko rin naman silang naka-gaanan ng loob. Mababait naman ang mga kaklase and mga friends niya.

May mga games lang roon katulad ng ping pong at iba pang board games. May mga alak at beers ding naka-serve kaya hindi ko na naiwasang uminom roon.

Nga lang, kukuha pa sana ako ng isang baso nang biglang may humablot no'n sa'kin.

"No, you're not going to drink." sa halip ay binigyan niya ako ng isang baso ng juice.

My jaw dropped. "What the freak, Veslei?"

"Let's go outside to unwind," madilim na sabi niya sa'kin.

Kahit nasa labas na kami, rinig pa din namin ang ingay na nang-gagaling sa loob.

"You're the one who host this party, pero ba't wala ka doon sa loob para magsaya?" takang tanong ko.

"Because I want to be with you,"

"Edi sana hindi ka na nag host ng party?" patanong na sabi ko.

He sighed. "Hindi ko na sila natanggihan, atsaka, hahayaan ko na lang silang magsaya d'yan."