DS #3: Billionaire's Love Shot

Kabanata 8

I waited for him until they play ends. Actually, hindi lang siya. Pati ang buong barkada niya. I was like her girlfriend, showing some support on his play. He is really a perfect man. Ano pa ba ang hindi niya alam na gawin? Meron pa kaya? He played so well.

After they played. We all go up in the second floor of this building. And there I saw a food stool and it's like an hide out, tambayan at puwedi kang kumain.

There is a long red sofa. It's a U-shaped. Doon kami tumungo. Para akong nanibago sa lugar. Nakasunod lang ako sa kaniya hanggang sa huminto siya at tumingin sa 'kin. Tinaasan niya ako ng kilay kaya nagkagat-labi ako.

"You okay?" he asked softly. Nag-iba ang tono ng pananalita niya kaya medyo nagulat ako, "Never been here?" he asked again.

"No, this is my first time," I answered. He nodded his head. Hinawakan niya ang strap ng gym bag ko. Napatingin ako sa kaniya ng deretso. Umismid ang gilid ng labi niya.

"Give me your bag," he said, commanding me. Binitawan ko ang hawak kong bag. Dinala niya ito sa likod ng upuan kung saan may mga dala ng mga kaibigan niya. Itinabi niya ang bag ko sa kaniya.

Nahihiya ako. I'm one of the boys. Hindi nga ako makatingin sa kanila.

"What's your order, bro?" someone in red and bonet asked. Nauna siyang umupo sa 'kin at pinagpag ang katabi niyang espasyo. Hindi na ako nagdalawang-isip pa, agad na akong umupo, "Nachos, pizza, frie---," hindi na niya natapos ang sasabihin ng bigla siyang pinutol ni Pierce.

"Amanda don't eat carbs," sabi niya. Agad naman akong napayuko. Alam na niya ngayon ang mga hindi ko pweding kainin. It sounds so sweet for me though, "Just give us fresh lumpia, taco and fruit shake." Bumaling siya sa 'kin, "What flavor do you want, Amanda?" he asked in gentle way.

"Apple, please..." Tumango siya.

"Apple, Hen. 2 orders."

"Right! Do I look like a waiter here?" he asked, rolling his eyes. Siya ba naman kasi ang ginawang utusan. Napangiti ako sa kanila. Ganiyan din ba si Pierce kapag kasama sila? Napatingin ako sa balikat niya. He's stopping himself to laugh and smile.

Nahihiya ba siya sa 'kin? Tsk.

We waited for our orders. Siguro matatagalan pa 'yon kasi madami kami.

"Do want some water?" tanong niya. He looked so at peace today.

I shook my head, "Ikaw nga dapat 'yong uminom ng tubig. You played," I said. Sumandal ako sa backrest ng sofa.

"I'm not tired. Hindi naman nakakapawis 'yon, unlike your varsity admirers, Amanda," tugon niya. Nanlaki ang mga mata ko. There's something on it. O masyado lang ba akong nagbibigay ng malisya.

"Bakit mo na naman sinasabi sa 'kin 'yan? They are not my admirers," sagot ko. I rolled my eyes. Maybe some, pero hindi naman na lahat sila. Merong iba na trip lang nila.

"Oh? Really? If I know, someone called you babe," he said maliciously. Napatakip ako ng bibig. I can't believe him. Narinig niya 'yon? The last time I remember, Jordan call me babe when we are in photography room.

"Oh gosh, Pierce. Stop it, or I'll think that you're jealous," I hardly replied. I rolled my eyes again. It's giving me shivers through my spine. Parang sumasaya ang puso ko habang ini-imagine 'yon.

"Oh no! Not gonna happen, Amanda." Nagtaas siya ng mga kamay habang umiiling. I don't care, it doesn't affect the fact that I really admire him.

"Oh, really? Wanna bet, Pierce?" I asked playfully. My side lips rose as I looked at his beautiful grey eyes. The eyes that melted my heart.