DS #3: Billionaire's Love Shot

Kabanata 30

The next day, nagpatuloy ang photoshoot namin. Kagaya ng sinabi ko kay Pierce, trabaho lang 'to. There are a lot of security. Sinigurado talaga ni Phyton ang seguridad ko. Mabait naman pala siya.

"Umusog ka ng konti, brush up you hair, stop," sabi niya. Parang nagsusuklay lang ako ng buhok gamit ang mga daliri ko.

Pagkatapos ng ilang shots ay tumungo na kami sa water activities. Actually, I am fond of this. Banana boat, kayaking, and parasailing.

While wearing the life vest ay napalingon ako. I can't see Mathew. Hindi ko maisara mg maayos ang suot ko. Palinga-linga ako para hanapin siya, isasama ko din sana siya.

"Looking for you boyfriend?" napatingin ako sa harapan ko. I saw Piercian in front of me. Dala niya ang camera niya at nakasuot na ng life vest. Namamaga ang mga mata niya. Nasobrahan yata siya. I let out a loud breath.

Tumango ako, "Nakita mo ba siya?" tanong ko.

"I saw him calling someone. Do you need help? Don't worry, I just want to help you as your photographer," he said defensively. Sinabi ko kasi sa kaniya na 'wag siyang lumapit sa 'kin. Siguro natatandaan niya 'yon.

'Yong lalaking 'yon gusto niya yata akong mapahamak kay Pierce. Nakipag-usaps siguro kay Snow.

Bumagsak ang balikat ko, wala na akong magagawa, "Hindi ko maisara ng maayos 'to, hindi ba 'to sira?" tanong ko sa kaniya. Pagkatapos kong bitawan ay agad niyang kinuha.

"This is not, you just need strong force to close it," he answered. Mabilis pa sa kidlat ang pagsara niya nito. Binigyan niya ako ng matamis na ngiti pero hindi ko ito kayang tingnan.

"Sino ang mga makakasama ko sa banana boat? Puwedi ko bang makasama si Mathew? Ang pangit naman kapag ako lang mag-isa," sambit ko. Nag-iwas kaagad ako ng tingin. Hindi ako mapalagay kapag nasa malapit siya. Natataranta pa rin ako ng konti. I pouted my lips.

"Actually, you can. Meron ding kaming kinuhang volunteers," tugon niya. Hindi na ako tumingin pa sa kaniya. I thought umalis na siya kasi tumahimik na ang katabi ko pero nagkakamali ako, "I'm sorry about last night," he said lowering his voice. Siguro ayaw niyang marinig ng iba ang usapan namin.

Nakita ko ang 4 na babaeng nakasuot ng life vest. Siguro sila 'yong makakasama ko. I remember the woman in ginger hair. Siya 'yong naglilinis ng kwarto namin. She waved her hands at me. Ngumiti naman ako.

"I don't like sorry, Pierce. Just don't do it again," mabilis kong sagot. Lumiwanag ang mukha ko matapos makita si Mathew na naglalakad patungo sa 'min. I waved my hand pero sinamaan niya ako ng tingin.

Napaka-supportive talaga.

"Alright, I won't. Anyway, after this we have dinner. Sumabay na kayo sa 'min. I don't think if Kuya will join us,"

Imbis na sagotin siya ay naglakad ako patungo kay Mathew. Ang sama ng mukha niya, I think may ibang nangyari.

"Okay ka lang? May problema ba?" pabulong kong tanong. Para naman hindi halata kay Pierce.

"You won't believe this, Amanda," he said using his serious tone. Napabitaw ako sa kaniya. Bigla akong ginapangan ng kaba.

"Ang alin? May masama bang nangyari? Kanino?" sunod-sunod kong tanong. Napakagat- labi ako habang hinihintay ang sagot niya.

Nakatungo siya habang nakapuot, "Snow is coming..."

"What?! When? Oh my gosh, 'wag kong sabihin dito siya pupunta?" napalakas lalo ang boses ko kaya agad niyang tinakpan ang bibig ko gamit ang palad niya. Umiling siya sa 'kin, nakahinga naman ako ng maluwag. Thank you naman.