a piece of love | seongjoong ✓

part 12ぃ

İçim buruk bir şekilde yolda yürümeye devam ediyordum.
Bugün eczane kapalıydı, ben de bunu fırsat bilerek markete gitmeye karar vermiştim. Buzdolabında hiçbir şey kalmamıştı çünkü.

Bir yandan yürürken diğer yandan düşünceler zihnimi rahat bırakmıyordu.
Yunho bir kaç gün sonra onu benden alacaktı. Henüz onla arkadaş bile olamamışken onu benden alacak olması kendimi kötü hissetmeme neden oluyordu.

Oysaki görevim basitti.
Onunla bir arkadaşımmış gibi ilgilenecektim.

Ama o kadar beceriksiz bir heriftim ki, daha bu küçücük şeyi bile yapmayı başaramamıştım işte.

Yeosang haklıydı.
Ona daha nazik davranabilirdim.
Ama lanet olası ön yargılarım bunu engelliyordu.
Hala bile içimde ona karşı yenemediğim ön yargılar vardı.
Olmuyordu işte, ısınamıyordum ona.
Ve ısınamadığım için de vicdanım sızlıyordu.

Derin bir nefes alıp kafamı salladım.
Şimdilik bu düşünceleri bir kenara bırakmam gerekiyordu, caddeye varmıştım.

Adımlarımı hızlandırarak yürümeye devam ettim.
Cadde önceki günlere nazaran çok kalabalık değildi. Neyseki market de gideceğim yön üzerindeydi, evime yakın olduğu için yürüyerek gidiyordum.

Birden dikkatimi bir kağıt parçası çekti. Bir kapının üstünde büyük harflerle yazılı olan kağıt, dikkat çekilmeyecek gibi değildi.
Üstelik yazıdaki her bir harf renkli yazılmıştı.

Orada duraksadım ve yazıyı okumaya başladım.

" Kendinizi iyi/normal hissetmiyor musunuz? Diğer insanlardan farklı mı düşünüyorsunuz? O zaman günlük terapinizi alma zamanınız geldi!
Saati sadece 13 bin won olan bu rahatlatıcı terapiye çocuk/genç/yaşlı demeden herkesi davet ediyoruz!"

" Unutmayın, terapi sadece 'deli' diye vurguladığımız insanlar için geçerli değildir. Günümüzdeki tüm çocuk/genç/yaşlı insanların rahatlatıcı bir konuşmaya ihtiyacı vardır. Bu terapide size bunu sağlıyoruz! Bize ulaşmak için : ***"

Dikkatimi en fazla çeken kısım ikinci paragraf olmuştu.
Aslında doğruydu. İyi bir konuşma, herkese iyi gelebilirdi. Karşısındakini yargılamadan, onun sadece nasıl hissettiği ile alakalı bir diyolog, kim bilir belkide Seonghwa'ya da iyi gelebilirdi, değil mi?

Hissettiği o çocuk ruhunu biraz olsun ilerletebilirdi belkide bu terapi?

Heyecanlanmıştım.
Onun için ufak da olsa bir iyilik yapmak istiyordum ve ilk defa böyle bir adım atacaktım belkide.

Tek istediğim, vicdanımı rahatlatmak ve bu hiç sevgi vermediğim çocuğun iyi olduğunu bilmekti.

Belkide bu terapi bunu sağlayabilirdi?

•

Merdivenlerden çıkarken bir yandan poşetleri taşıyor diğer yandan da telefondan yeosang ile konuşuyordum.

" Umarım kabul eder hyung."

" Umarım Yeosang. Bu terapinin ona iyi gelmesini istiyorum. Sadece tek seansa bile razıyım yeterki kabul etsin."

" Sizin için- yani onun için en iyisini dileyeceğim hyung'um."

Kapıya geldiğimde telefonu da kapatma vaktim gelmişti.

" Teşekkür ederim yeosang şimdi kapatıyorum görüşürüz. "

" görüşürüz. "