a piece of love | seongjoong ✓

part 15ぃ

Geciken bölüm için çok özür dilerim 🥺 yorumlarınızı bırakmayı unutmayın, iyi okumalar!

Hava çok sıcaktı.
Seonghwa ile salonda oturuyorduk. Bugün tatil günüm olduğu için eczane kapalıydı.
Sıkıntıdan patlamak üzereydim. Televizyonda hep aynı şeyler vizyondaydı, izleyecek hiçbir şey yoktu. Ve yapacak bir şey de yoktu. Normalde uyurdum ama bu sıcakta uyumak sadece kendimi cezalandırmak olurdu.

Seonghwa kendi kendine bir şeyler yapıyordu. Onun da sıkıldığına emindim. Derin bir nefes verdim. Eğer daha fazla evde durursak hem sıkıntıdan hem de sıcaktan patlayacaktık.

Aklıma gelen fikirle Seonghwa'ya döndüm.

" Yürüyüşe falan mı gitsek en azından dışarıda rüzgar esiyor evin içi hamam gibi oldu."

Dedim elimle kendime yelpaze yaparken.

Seonghwa hızlıca başını bana çevirdi.

" Olur, gidelim!"

" Zaten çok sıkıldık. Sen de sıkıldın değil mi?"

" Evet Hongjoong abi. Çok sıkıcı! "

" Tamam hazırlan çıkalım. "

Ben de kendi odama gidip hazırlanmaya başladım. Sonunda nefes alacağım için mutluydum ve Seonghwa da mutlu gözüküyordu.

•

Sonunda tenime değen rüzgar ile gülümsedim. Şu saate kadar evde durmamız hataydı gerçekten, dışarısı kesinlikle daha güzel ve havadardı.

İkimiz de yürümek istemiştik. Zaten sıcaktan kaçtığımız için kendimizi dışarı atmıştık ya, bu nedenle yürüyüp rahat bir nefes almak ikimize de iyi geliyordu.

Hava güzeldi.
Çocuklar sokakta koşuşturuyor, oyunlar oynuyor, seksek çizip üstlerinden atlıyordu. Çocukların gülümsemelerini izledim bir süre. Bu aklıma Seonghwa'yı getirince gözlerim onu buldu. O da oynayan çocukları görünce gülümsemeye başlamıştı.
Ben de gülümsedim.

" Hongjoong abi..."

" Evet?"

İkimizin de gözleri birbirine kenetlenince Seonghwa heyecanla sordu.

" Sana bir şey sorabilir miyim?"

" Tabii."

" Şey ben bir şeyi merak ediyorum da... Büyük insanlar...y-yani olgun insanlar nasıl davranır? Ben hep çevremden görüyorum ama anlayamıyorum."

Sorduğu soru ile kaşlarım havalandı. Seonghwa ilk defa böyle bir soru sormuştu, aramızda ilk defa böyle bir konuşma geçecekti.
Neden bilmiyorum ama heyecanlanmıştım. Belkide merak ediyordu. Kendisi gibi olmayan büyük insanların gün içinde neler yaptığını merak ediyordu?

Önceden bunu kimseyle konuşmamış olduğu her halinden belliydi. Zaten bildiği ya da cevabını önceden başkasından aldığı bir şey olsa sormazdı. Ama bunu ilk defa bana soruyordu.

O an bana güvendiğini hissetmiştim.
Eğer güvenmeseydi değil bu konu, aramızda hiçbir konuşma geçmezdi. Ama o bana güveniyordu...

" Aslına bakarsan Seonghwa..."

Diye söze giriştim. Kısaca öksürüp ne diyeceğimi, nasıl sözcükler kullanacağımı aklımdan geçirdikten sonra konuşmama devam ettim.