a piece of love | seongjoong ✓

part 24ぃ

Güneş'in batışıyla birlikte deniz kenarında yürüyorduk.
Burası gerçekten çok güzeldi, pek sık gelmezdim ama buranın deniz manzarası tek kelime ile efsaneydi. Üstüne bir de Güneş'in batış zamanına denk geldiğimiz için mükemmel bir görüntü oluşmuştu.

Gördüğüm küçük noodle'cı ile duraksadım. Zaten akşam yemeğini dışardan yemeği düşünüyorduk. Burada yiyebilirdik, çok güzel olurdu.

" Seonghwa~"

" Efendim?"

" Buradaki noodle'cıdan yiyelim mi?"

" Olur."

Gülümsedi. Ben de gülümseyip yanağına bir öpücük bıraktım.
Zaten bir kaç adım ötemizde olan noodle'cıya hızlıca gelmiştik.

İkimiz için de tavuklu noodle söyledim. Adam hemen yapmaya başladı. Çok acıkmıştım. Şuan burnuma gelen kokular benim için dayanılmaz bir hal alıyordu.

Adamın yapışını izlerken istemsizce dudağımı ıssırdım. Seonghwa bunu görmüş olacak ki gülme sesi kulağıma geldi.

" Ne var?" diye sordum sitem ederek.

" Çok tatlısın."

Anında yanaklarım kızarmıştı. Böyle ters köşe olmaktan nefret ediyordum işte.
Koluna çok hafifçe vurduğumda gülmesi arttı. En sonunda dayanamadım ve ben de onunla gülmeye başladım.

Beş dakika sonra ikimizin de noodle'ı hazırdı.
Pet kovalarımızı alıp oradan uzaklaştık ve tekrardan sahilde yürümeye başladık.
Dalgaların kayalıklara çarpma sesi kulağıma güzel bir melodi şeklinde gelirken huzurla gözlerimi kapattım.

Mutluydum.
Yanımda sevdiğim adam vardı ve birlikte hiç olamayacağımız kadar huzurluyduk.

Onunla olduğum her an için Tanrı'ya şükrettiğim gibi bu kez de şükretmiştim.

Çok ani bir şekilde hayatıma girmişti.
Ama şimdi o benim her şeyim olmuştu.

" Şuraya oturalım mı?"

İşaret ettiği yere bakıp kafamı salladım.

Bir kayalığın üzerine oturmuştuk. O oturunca hemen yanına geçmiş ve kafamı boyun girintisine yerleştirmiştim.
Burnuma gelen kokusu, soluduğum en güzel kokuydu...
Ve belkide gerçekten nefes aldığımı hissettiğim kokuydu.

" Acıkmamış mıydın? Neden yemiyorsun?"

" Mayıştım~"

Boynundan derin bir soluk daha çekerken söylemiştim.

" Beni mayıştırdın."

Kafasını bana doğru çevirip burnumun üstüne sıcacık bir öpücük bıraktı.

" Şey aslında benim uzun zamandır aklıma takılan bir şey var. "

Kafamı kaldırıp ona baktım.

" Nedir? "

Bir süre sessiz kaldı. Sonra elini yüzüme çıkardı ve yüzümdeki her bir kısımda gezdirdi. Sanki çok önemli bir şey incelermiş gibi bana bakıyordu.

Sonra birden kıkırdamaya başlayınca kaşlarımı çattım.

" Ne oldu?"

" Dudağında noodle kalmış."

Gülmesi daha çok arttı.
Dilimle dudağımda noodle'ı bulmaya çalıştım ama lanet olsun ki bir türlü dilime gelmiyordu.

" Nerede?" diye sordum tekrar dilimi dudağımda gezdirirken.