Hayatımda birçok taraf vardı; Ramis, Canler Kandemir, elli bin liranın sahipleri, Barbaros Bey, Esin, Yavuz, Cemşir, Baha ve son olarak da Orhan eklenmişti. Tam ortalarında da ben. Etrafımda bir çember oluşturmuş, dört gözle bana bakıyorlardı. Hepsi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İzin ver de, yüreğimi göğsüne gömeyim,
İzin ver de, dudakların kırık ruhuma kelepçe atsın,
İzin ver de, ellerin saçlarımı bulsun,
İzin ver de, gözlerin tenime dokunsun,
İzin ver de, sevmeler sol kaburga kemiklerine ağ örsün, kalbini sarsın... Çiçek bahçesi açsın da ikimizi de alıp içine koysunlar.
1.BÖLÜM
"ÖLÜM"
"Kim bu kız?" diye sordu Barbaros Bey, şoför koltuğunda oturan Cemşir'e.
Cemşir rahatsız olmuştu. Bakışlarının ifadesi değişse de patronuna bir şey belli etmedi. Bir elinin parmaklarıyla da direksiyonu sertçe kavramaya başlarken patronunun sorusunu daha fazla bekletmeyip bakışlarını Rana'nın üzerinden çekti ve soluna çevirdi. "Hangi kız?" diye bilmezlikten gelirken Rana'dan bahsettiğini çok iyi biliyordu.
Barbaros Bey oturduğu yerden bakışlarını yine Rana'nın üzerine kaydırdı ve bir süre izlemeye koyuldu ama hemen sonra dile de geldi; "Kim olacak? Şu kızdan bahsediyorum."
Cemşir dudaklarını birbirine bastırdı ve bakışlarını cami avlusuna, babasının tabutu başında duran genç kıza çevirdi. "Şu genç olan mı?"
Evet," dedi Barbaros Bey. "O." Donuk dudaklarına nazaran renkli göz bebekleri Rana'ya tebessümle bakıyordu.
"Hakan'ın ilk çocuğu."
"O gece depoya gelen kız, bu kız mıydı?" bakışları tekrar Rana'yı bulduğunda gönlü sıcak bir hisle kuşandı.
"Evet... O gece bu kız gelmişti depoya."
"Adı ne?"
"Rana," diye sesini düz tutmaya çalışarak cevapladı Cemşir.
Cemşir çok rahatsızdı Barbaros Bey'in Rana'yla ilgilenmesinden. Ama ses de etmiyordu. Edemiyordu.
