Hayatımda birçok taraf vardı; Ramis, Canler Kandemir, elli bin liranın sahipleri, Barbaros Bey, Esin, Yavuz, Cemşir, Baha ve son olarak da Orhan eklenmişti. Tam ortalarında da ben. Etrafımda bir çember oluşturmuş, dört gözle bana bakıyorlardı. Hepsi...
İşte tam olarak böyle hissediyordum... Gitsin istemiyordum ama beni dinlemiyordu ve şu an yukarıda, akşam gideceği mekan için hazırlanıyordu. Onunla gitmek istiyordum ama izin vermiyordu.
Bir şeyler yapmak istiyordum ama ne?
İçim içimi kemiriyordu.
"Bana öyle ters ters bakma," dakikalardır dudaklarımı kemirerek Orhan'a bakıyordum ve o da bundan rahatsız olup dile gelmişti. "Sanki keyfimizden gidiyoruz."
"Ya gerçekten de geri gelmezse?" kollarımı birbirine bağlamışken biraz daha sıkılaştırdım. Çünkü Orhan'a tavır almıştım. "Onu ölüme bile götürüyor olabilirsin."
"Biz de arkasından bir el fatiha okuruz," dalgaya vurmuş olsa da ciddi duruyordu, yüzünde tek bir tebessüm bile belirmedi.
"Onu durdur," dedim sızlanır gibi. "Gitmesin."
"Bu konunun çözülmesi lazım," dedi ve geriye çekilip sırtını berjere yasladı. "Merak etme," gözlerini kısıp elini ensesine götürdü. "Bugüne kadar ölmemiş bugünden sonra da ölmez."
Orhan sinirlerimi daha çok bozduğunda ona daha fazla katlanmak istemeyip sinirle kalktım ve onu Sevim'le beraber salonda bırakarak merdivenlere yönlendim, oradan da üst kata çıkıp kapısı aralık odaya doğru yürüdüm. İçeride hareketlilik vardı, gölgesini görebiliyordum.
