Hayatımda birçok taraf vardı; Ramis, Canler Kandemir, elli bin liranın sahipleri, Barbaros Bey, Esin, Yavuz, Cemşir, Baha ve son olarak da Orhan eklenmişti. Tam ortalarında da ben. Etrafımda bir çember oluşturmuş, dört gözle bana bakıyorlardı. Hepsi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya; Barbaros Bey
23.BÖLÜM
"SİNSİLEME"
Bir belirsizlikteydim; bir yok oluşta, bir bitmişlikte, bir tükenmişlikte... Adı ne olursa olsun bu yok oluşların içinde en sağlam direnişe sahip olan da bendim. Bunu çok ama çok iyi biliyordum çünkü mecburiyetlerim ve sorumluluklarım vardı... Çünkü son nefesimi almak isteyen ölüme yaşama borcum vardı.
Ne olursa olsun yaşamayı başaracaktım; Barbaros gittikten sonra bile.
Tekne limana bağlı bir şekilde dururken, şehrin gürültüsü kulaklarımıza inceden inceye ilişirken, güneş sıcak dokunuşlarını tenime dokundururken, deniz ılık ılık rüzgarını bizi rahatsız etmeden bize doğru verirken, ben ve Barbaros Tansel Bey'in karşısında yan yana oturmuş, kahvaltı yapıyorduk. Konumuz ise akşamki partiydi ve ben şüphe çekmemek için, "Parti çok mu gerekliydi?" diye sormadan edemedim. Bizim için çok gerekliydi çünkü Canler Bey'le çoktan konuşmuş, fikrimi kabul ettirmiştim ve plan sabitti; akşam denize düşüyor, o kargaşada korumalarımla değiştirilen hekırlar içeriye sızıp Tansel Bey'in odasının şifresini kırmaya çalışıyordu. Ben ise istemem yana cebime koyup dikkatleri üzerimden çekmeye çalışıyordum. "Yani henüz bir şey yapmadık ve insanlarla beni tanıştırmanız ne kadar doğru bilmiyorum."
Kaşlarını kaldırarak ve hafiften gülümseyerek, "Bir şey yapmadık?" diye soru sorar gibi sordu. "Aylardır Ukrayna'ya sokamadığım malı sen soktun, daha ne yapacağız?"
Ben değil, Canler Bey ve Barbaros sayesinde olmuştu fakat Tansel Bey'in malı gitmesi gereken yere ulaşmamış, bir haftadır tırın içinde bekletiliyordu. Çünkü Canler Bey öyle istemişti. İstediğini Tansel Bey'den aldıktan sonra malı kendisi elden çıkartacaktı. Ne yazıktır ki Tansel Bey malın alıcısının da Cenler Bey olduğunu ve tahsilatı onun yaptığını bilmiyordu. Tır hâlâ Türkiye'deydi. Canler Bey Tansel'in her şeyini almakla beraber kasasını da boşaltacağı konusunda kendine çok güveniyor olmalıydı ki parasını hiç düşünmeden gözden çıkarmıştı.
