Hayatımda birçok taraf vardı; Ramis, Canler Kandemir, elli bin liranın sahipleri, Barbaros Bey, Esin, Yavuz, Cemşir, Baha ve son olarak da Orhan eklenmişti. Tam ortalarında da ben. Etrafımda bir çember oluşturmuş, dört gözle bana bakıyorlardı. Hepsi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barbaros Bey
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gif; Rana Seymen)
6. BÖLÜM
"SINANIŞ"
Her şey bir adamın bir kadının Islak Yeşil hikâyesini okumasıyla başlamıştı... Karanlık bir gece değil, güneşin olmadığı bir yas günüydü. Günahları bahşeden bir hayatı yaşadıkları sırada kelepçenin bir ucu adamın bileğine diğeri de kadının bileğine takılmıştı. Aynı zamanın aynı yelkovanında farklı günahlarla birbirlerine tutulmuşlardı. Kader işi değildi. Hayatları üzerine kurulmuş saatin durma zamanı geldiğinde yol ayrımları birleşmiş, kaderleri, kederleri kesişmişti. Hayatları üzerine kurulmuş tuzaklar planlı birer eylemdi.
Aynı çukura beraber düşeceklerdi, aynı silahtan beraber yaralanacaklardı, aynı bıçaktan beraber kanayacaklardı...
Baha ve mahalledeki bir gurup genç, mahalleyi aramış taramış Rana'yı bulamamışlardı. Yasin, Baha'nın bir adım yanında yürürken, "Ya vallahi gördüm," diye Baha'ya açıklama yapıyordu. "Ben tanımıyor muyum Rana'yı? Oydu, konuştuk bile."
"Kes lan," kalabalık gurubun arasından biri Yasin'e sinirlenerek karşılık verdi. "Götüm dondu, kaç saattir arıyoruz. Hani nerede?"
Yasin cevap vermeyip tekrar Baha'ya baktı. "Baha, hatta birkaç güne geleceğini söyledi diyorum," dedi inandırıcı bir sesle. "Rana'ydı."
Baha, gurubun en önünde yürürken başını omzu üzerine alıp, "Amına koyayım nerede o zaman?" dedi sinirle. Saatlerdir mahallenin çalınmayan kapısını bırakmamış, dip köşe her yerine bakmıştı. Eli boş ortada kalmak onu öfkelendirmişti. "Yer yarıldı da içine mi girdi?"
"İnanmıyor musun bana?" diye sordu Yasin suçluymuş gibi. "Yanlış görmem imkânsız. Sesini duydum, yüzüne baktım diyorum... Daha ne diyeyim?"
Baha yürümeye devam ettiğinde avcunu Yasin'in omzunun üzerine bıraktı. "İnanıyorum," dedi bastırarak. "Kim bilir nasıl kaçırdılar kızı, ben ona kızıyorum."
