Hayatımda birçok taraf vardı; Ramis, Canler Kandemir, elli bin liranın sahipleri, Barbaros Bey, Esin, Yavuz, Cemşir, Baha ve son olarak da Orhan eklenmişti. Tam ortalarında da ben. Etrafımda bir çember oluşturmuş, dört gözle bana bakıyorlardı. Hepsi...
Bir önceki bölüm, bu bölümün final bölümü olacağını söylemiştim ve finali yazmıştım da ancak günler sonra o kadar içime sinmedi ki, hayal ettiğimin bu olmadığına karar vererek, birkaç bölüm daha yazmak istedim. Ondan dolayı, bu bölüm final bölümü değildir, sonraki bölüm de final bölümü değildir, bazı sahneler yüzünden birkaç bölüm daha yazmak istiyorum ancak belli başlı sahneler dışında aklımda final diye bir şey yok.
Bundan sonraki bölüm hazır, ondan sonraki bölümü de geciktirmeden yayınlayabilirim ancak sonraki bölümler ne yaparım hiç bilemiyorum çünkü aklımda gerçekten bir final yok! Kurgu ve karakterler beni farklı bir olaya, farklı bir evrene sürüklüyor fakat ben gerçekten buna engel olamıyorum. Şey düşünüyorum artık; demek ki bitseydi biterdi, bitmiyorsa hala yazılacak şeyler varmış... Ama aklımda bir final, son sahne de canlansaydı ne güzel olurdu, işte o zaman yazmak çok keyifli bir hale dönüşürdü.
Yani, demem o ki, son bölümler ne zaman yayınlanır hiç bilmiyorum. Belki de bir baktınız, ben seri bir şekilde yazdım. Çünkü bazen öyle oluyor. Aklında hiçbir şey yoktur ama kalemin seni bir yerlere götürüyor ve bu defa sen bir sürü seçenek yüzünden nerede bitirmen gerektiğine karar veremiyorsun, bunu çok yaşadım.
Bir de, bu bölüm diğer bölümlere nazaran iki bin kelime kadar kısa. Aslında final bölümü diye aklımda kurguladığım ama sonuna gelince finale yakıştırmadığım bir bölüm olunca yazmaya devam etme kararı aldım ve sonra bölümü ikiye ayırdım. Her şey üst üste gelmişti ve zaman kavramı neredeyse linç edilmişti. Bunda saçma bir görüntü yarattığı için iki farklı bölüm olarak okutmanız daha mantıklı geldi ve böldüm.
Bu kısa oldu ama diğeri normal uzunlukta.
Şimdilik bu kadar, keyifli okumalar.
Ha bir de, benim aklımda hiçbir şey yok ama aklında final sahnesi olan varsa bu paragrafa önerileri bırakabilir. Hangisi hoşuma giderse onu final yaparım diye bir şey yok kesinlikle, sadece bir fikir olması amacıyla düşüncelerinizi yazabilirsiniz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barbaros arabasıyla Cemşir'in evinin bahçesine girdiğinde arabadan inip eve doğru yürüdü. Kızları alıp cenazeye yetişmeye çalışacaktı.
Kapı önüne gelmesiyle kapıyı birkaç defa çaldı ancak açan olmamıştı. Sonrasında içeriye, "Rana! Esin!" diye üst üste seslenmeye başlamıştı. Değil kapı açılsın, içeriden çıt bile çıkmayınca duyduğu endişeyle kapıyı birkaç omuz darbesiyle kırıp içeriye girdi. Salonu, mutfağı, banyoyu, tuvaleti ve tüm odaları tek tek kontrol etti yalnız kimseler yoktu. Son girdiği odada ise çarşafı bozulmuş yatak dikkatini çekmişti. Saatler önce bu odada olduklarını anlayabilmişti.
