Hayatımda birçok taraf vardı; Ramis, Canler Kandemir, elli bin liranın sahipleri, Barbaros Bey, Esin, Yavuz, Cemşir, Baha ve son olarak da Orhan eklenmişti. Tam ortalarında da ben. Etrafımda bir çember oluşturmuş, dört gözle bana bakıyorlardı. Hepsi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"GÜNAHLAR"
Yağmurun habercisi olan rüzgar için, bir romanın satırları arasında dolaşıp da yaşanmışlıkları tatmak kadar acıydı görüp geçirdiklerimizi tatmak.
Bu gece biraz dağınıktım çünkü her mutsuz oluşum bir kabus demekti ve şu an olduğu gibi de kabustan uyanmak için ağladığımı biliyor ama uyanamıyordum. Gördüğüm kan beni korkutuyor, felçli bir insanın bedenine sahipmişsim gibi beni yere yıkmıştı... Esin'in çığlık sesini duyuyordum fakat nereden geldiğini anlamayacak kadar kendimden geçmiştim. Hazan bana, Orhan Hazan'a sesleniyordu fakat görünürlerde kimse yoktu. Baha'nın varlığını biliyor ama onu göremiyordum.
Üzerime örtünmüş gök ve ayak bastığım yeryüzü arasında sıkıştığımı hissediyor, bağırmak istiyor ama başarısız oluyordum. Sevdiklerimin sesine oturmuş acının ya da konuşamamamın sebebi niyeydi ben de bilmiyordum.
Nefesim sıkışıyor, göğsüm daralıyor, kalp atışlarım hızlanıyor, boğuluyor gibiydim...
Avuçlarımı bastığım, taşlarını izlediğim ve etrafımı cephe çevre sarmış taş duvarlar nerenin sokağıydı bilmiyordum; Ankara'nın buz kesen sokakları, kan donduran havası olmadığını çok iyi biliyordum. Burası cehennem ateşi kadar sıcak ve benim şehrime çok uzaktı.
