CARMEN - taekook

make moot

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, keyifli okumalar ❤️

Jeongguk...

Hayatıma Taehyung girdiğinden beri zor şeyler yaşamıştım. Hatta henüz iki hafta öncesine kadar daha kötü ve ağır ne yaşayabilirim diye düşünmüştüm. Ama benim canımı şimdiye kadar en çok yakan şey ; onun bana muhtaç yaşamasıydı.

Taburcu olup eve geldikten sonra tuvalete gitmek için bile benim yardımıma ihtiyacı olması ve daha fazlası için utançtan hıçkırıp, ağlaması zordu. Yemin ederim o çaresizlik anı ile ne yapacağımı bilememek zordu. Konuşamaması, her şey için benden yardım istemesi , yüzünden nefret etmesi ve kendini odaya kapatıp benim dışımda kimseyi içeri kabul etmemesi zordu.

Onu öyle bir hâle getirmişlerdi ki ölmeyi dilediğini bile düşünüyor sonra bunun hissettirdiği ağırlıkla nefes alamıyordum. Ona yapılan her şeyin intikamını bir bir alacaktım. Tüm acılarını çekip alacaktım ama biraz daha dayanması gerekiyordu. Biraz daha dayanmamız gerekiyordu...

Hastaneden çıkalı bir hafta oluyordu. Yaşadığım en zor bir haftaydı. Doktorlar çıkmadan önce ona tek kelimelik cevaplarla konuşabileceğini söylemişlerdi ama o tek kelimeyi de esirgiyordu benden. Doktorların gerek gördüğü 'evet-hayır' gibi kısa kelimeleri kullanmayı hiç edip, susuyordu.

Aslında esirgediği tek şey bu değildi.

Bana ihtiyacı vardı. Bunun için yanından ayrılmıyordum ama o, yokmuşum gibi davranıyordu. Yüzüme bakmıyordu. Ağladığında onu sakinleştirmek için yaptığım hiçbir şeyi dikkate almıyordu. Kendini hep geri tutuyor ve yüzünü saklıyordu benden. O yarayı kafasına taktığını biliyordum ve büyük ihtimalle onu beğenmediğimi düşünüyordu ama ona deli oluyordum. O da bunu çok iyi biliyor ama buna rağmen bu tür şeyler düşünüyordu.

" Alçı çıkacak. İki hafta oldu artık alçıda olması uygun olmaz diye düşünüyorum ama bilek kırıkları  kolay iyileşmez. Altı ay kadar sürer tam iyileşmesi. Sürekli sargısı yapılacak ve destek çubukları olacak. Alçıda tutmak ve onu uzun süre alçı ile bırakmak birbirini tutan eklemleri güçsüzleştirir."

İçinde olduğum derin düşüncelerden beni, eve gelen ve Taehyung'u sürekli kontrol eden doktor çıkarmıştı. Çıkardığı alıcıyı yenilemek yerine sevgilimin bileklerine bir ilaç sürmüş ve bir kez daha kontrol etme gereği duymuştu.

" Üstüne çok basmasın ama arada küçük hareketler ve adımlar atabilir. Bu ilacı günde iki kez masaj yardımıyla uygulayın. Zamanla eklemleri güçlenecek ve ayağa kalkıp değnek yardımıyla kendi yürüyebilecek." Taehyung ve ben muhataplı konuştuğu konuşmasına devam eden doktoru pür dikkat dinliyordum.

"Artık uzun cümleler kullanıp konuşmaya devam edebilirsiniz Bay kim ama yine de kendinizi çok zorlamayın." çantasından çıkardığı sargı bezi ve uzun birkaç aparatı çıkarıp, bileklerini yeniden sarmıştı. Uzun çubuk benzeri aparatları bileklerini sabit bir şekilde tutturmak için kullanmış ve ardından iyice sarmıştı.

"Katı yiyecekler de tüketebilirsiniz. Şuanda yürüme dışında kısıtlayacağım bir şey görünmüyor. Yine de dikkatli olun ve ilaçlarınızı kullanın." topladığı çantasıyla birlikte ayağa kalkmıştı. Ben de anında ayaklanıpz yanına geçmiştim. Elini omzuma koyup sıvazlamıştı.

"Yüzü için hastanedeki cerrahlar ile görüştüm. Basit bir operasyonla yüzünü iyileştirecekler. Biraz daha toparlanmasını bekleyelim ardından ben hazırlıkları başlatacağım." Babamın arkadaşı olduğu için elde ettiğimiz avantajdan yararlanıp hastane işlerini ona bırakıyordum.

Taehyung'un benim için özel olduğunu biliyor ve titizlikle davranıyordu. Belki de o olmasa onu başka bir ülkeye götürüp orada tedavi ettirirdim ama gerek hastanede geçen bir hafta ve gerek evde geçen bir hafta boyunca Taehyung ile yakından ilgilenmişti. Ondan başkasına da güvenebileceğimi düşünmüyordum.