CARMEN - taekook

make love

Bölüm smut olacak. Kurgu yetişkin içerik uyarısına sahip ama yinede belirtmek istedim.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, keyifli okumalar ❤️

Jeongguk....

Kalbim adeta bayram yeri gibiydi . Aramıza kendi ellerimizle ördüğümüz buzdan duvarları yıkmıştık. Bir şeyleri diretmenin mantığı yoktu.  Gurur yapıp eve gelmeseydim şuan sevgilimin sihirli parmakları altında olmazdım. Kalbimi dinlemekten hiçbir zaman pişman olmamıştım.

Kalbime mantığımdan daha çok güveniyordum. Sanki  her şeyi yalnızca onun söylediklerinin gölgesinde ilerletsem bir sorun olmayacakmış gibiydi.

"Acıyor mu ?" Yaramın pansumanını yaparken o kadar titiz davranıyordu ki sanki tüm canlıların hayatı benim ufak bir tonlamama bağlıydı.

Duştan çıktıktan sonra yarama pansuman yapmak istemişti. Dünkü tartışmamızda bana vururken biraz kanamıştı. O kırılganlıkla evden çıkıp gitmiştim ve bir daha aklıma dahi gelmemişti.

"Taehyung sakın ağlama! Bak iyiyim ben yok bir şeyim" Gözleri dolmuştu yine. Ağladı ağlayacak bir şekilde kucağımda otururken onu uyarma gereği duymuştum. Uyarımın aksine daha da yüzü düşmüştü. 

"Engel olamıyorum. Seni bu hâlde görmek canımı yakıyor." son olarak bandı da yapıştırdıktan sonra sayısız öpücüklerinden birini daha bırakmıştı omzuma. " Canın çok yanıyor mu?" ve yine sayısız iyi misin sorularından birini yöneltiyordu. 

"İyiyim bebeğim bir şeyim yok. Geçti hepsi bak yanındayım. Canım da acımıyor." kafasını olumlu anlamda sallayıp gözlerini kırpıştırmıştı. Elimi yanağına çıkarıp yavaşça okşamıştım. Onunla burada bu şekilde kalmak istiyordum ama dağ evine gitmenin daha mantıklı olduğunu düşündüğüm için vakit kaybetmek istememiştim.

Onu buradan biraz uzaklaştırmak istiyordum. Yalnızca ikimizin olduğu bir evde bir süre yaşamak bize iyi gelecekti. O ev dedemden bana kalan en özel yerdi. Küçükken sürekli dedemle o eve gider günlerce resim çizerdik. Dedem öldükten sonra da oraya kimsenin gitmesine izin vermemiştim. Kendim bile cesaret edip gidemiyordum. Bana  eksiklik hissettirecek herhangi bir yerde olmak fazla rahatsız hissettiriyordu. 

Oraya yıllarca girmemiştim.  Ta ki Taehyung ile yollarımız kesişene kadar. Onu gördüğüm ilk gün oraya gidip yüzünü resmetmiştim. Bir daha göremezsem korkusuyla unutmak istemediğim suratı çizmiştim ama kader de bu ya! O surat şuan tam dibimde duruyordu.

"Artık gidelim mi? Yeterince ayık mıyım?" Parmaklarını çeneme sarıp yüzümü incelemişti.  Sahte bir ciddiyetle yaptığı şeye gülmüştüm.

"Şuan ayık görünüyorsun ama yolda bunun aksi bir durum olursa ben ayıltırım seni." şımarık tebessümü hâlâ yüzünde asılıyken sevgilimin, yeri geldiğinde ne kadar tehlikeli olabileceğini düşünmüştüm. 

"Gerçekten...gitsek iyi olacak." demiştim anında.  Biraz daha yüzünü izlemeye devam etseydim evden çıkacağımızı kesinlikle düşünmüyordum.

•°
•°
•°

Saat gece yarısını geçiyordu. İki  saat süren yolculuktan sonra merkeze fazlasıyla uzak olan dağ evine gelmiştik. Bu civarlarda başka bir ev veya kulübe olmadığı için her yer adeta ölüm sessizliğine bürünmüştü.  Bir tek yatakta dönüp duran sevgilimin nefes sesleri duyuluyordu.

Burada kalacağımız süre boyunca ihtiyacımız olan yiyecek ve giyecek her şeyi alıp gelmiştik.  Eşyaları yerleştirdikten sonra şömine başına geçip ateş yakmaya çalışıyordum. Taehyung ise pijamalarıyla gelmişti. Geldiği gibi de yatağa girip ısıtıyorum bahanesiyle hiçbir şeye yardım etmemişti.