YANLIŞ ROL SERİSİ *ADI AŞK OLSUN*(DÜZENLENİYOR)

~KIRIK•KALPLER~

1 YIL ÖNCE
bir mesajla gecenin yarısında alel acele giyinip kendimi dısarı attım günlerdir yüzünü görmüyordum ve "mekana gel" diye mesaj atmıştı sinirlide olsam önce ona sormam gereken şeyleri sormalıydım.sonrada kızabilirdim bir taksiye atlıyıp mekana geldim sokagin ortasinda kusan kızlara değmeden kapıdan içeri girdim ve kalabalığa karıştım eymen herzamanki masada serdar ve bir kaç kızla oturuyordu.

"Selam " dedim ve masadaki birayı kafama diktim.

Başını umursamazca çevirdi etraftaki duman onu net görmemi engelliyordu fakat değişen birşey yoktu buz adam yine aynıydı ifade yoksunu olmasına rağmen ona kızacağımı bile unutmuştum.

"Nerdeydin?telefonlarımı neden açmadın?"

"Saçmalıycagını bildiğimden".

Başımı çevirdim serdar kızın kulağına fısıldadığı şeylerle kahkahaya boğulmuştu.

"O halde ne diye çağırdın beni!"

"Birdaha beni aramaman için uyarı yapmak istedim" dedi ve sigarasıyla birlikte gözden kayboldu.bende kendimi toparlamaya çalıştım ama anlam veremiyordum ona ne olmuştu?

1 YIL SONRA

Kendimi yatağa bıraktım ve aklımı toparlamaya çalıştım uluç aramamıştı babasıyla konuşup konuşmadığını merak ediyordum bu yüzden ılgazı aradım bir süre sohbet edip lafın arasında evdeki durumlar nasıl diye sıkıştırdim.uluçun eve gelmediğini otelde kaldığını ve isyan bayrakları salladığını söyledi.aynı durumda olmamıza rağmen ben evi terk etmemiştim ama çok iyi açlık grevi yapıyordum buda umursanmıyordu tabii!!

"O senin bedenin ona kötü davranırsan zarar görücek olan sen olursun" diyerek beni susturdular...

Telefonu kapatıp yatağa döndüm ve ağlamaya başladım gözyaşlarımı kontrol altında tutamıyordum artık güçsüzdüm kalbim bu olanların altından kalkamıyordu.erenin söylediklerini düşündüm henüz onları öldürmemiş olmama şaştığını söylemişti ve eğer tutsaksam kaçmam gerektiğini sokakta sürünmenin bu evden daha iyi olabiliceğine dair aptalca nasihatlarda bulunmuştu ve kendimi abisini dinleyen kücük kızlar gibi hissettigim doğruydu.neyseki onun düşüncelerinin benimkinden daha farklı olduğunu biliyordum ve saçma fikirlerini kendine saklamalıydı herkese yanlış örnek olabilicek davranışları olan ablası aile terapisti kendisi  katil yeşil gözlü bir kahraman olamazdı.
Oflayarak döndüm ve çatı katındaki odamın büyük perdesiz camlarından ısıklı boğaz köprüsüne baktım ve aklima erenlerin balkonundaki manzara geldi.bitişik evler nedeniyle gökyüzünü bile göremiyordunuz insanın içini daraltıcak derecede evlerden çatal bıcak tabak sesleri yükseliyordu zengin olmanın en iyi yanı manzarayı doya doya izleyebilmekti ve bu huzur verici şeyden mahrum kalan o insanları düşünmek beni dahada etkilemişti.

ERENİN GÖZÜNDEN
Ablamla bir kavgaya girmiştim ve bundan onun çığlıklarıyla sıyrılmak zor olmuştu.o cam kırıklarını toplarken ben asker botlarımı giymekle meşguldum bana baktı ve dolan gözlerine aldırmadan askılığı işaret etti.

"Kabanını giyin üşüyeceksin".

Onun aksine ceketimi alıp çıktım.ben kimim ve nereden geldim merak ediyorsun biliyorum...
Çok küçükken uzaydan geldiğimi düşünmüş olsamda ben tam olarak istanbulun en izbe yerlerinden birinde doğdum annem beni doğururken dünyaya gözlerini yumarken ben acımasız bir dünyaya uyanıyordum.ve bunu bana yapmasının onun bana olan sevgisiyle uzaktan yakından alakası yoktu. O onu terk eden adama rağmen beni doğurmuştu ve bırakıp gitmişti ablam 10 yaşıma kadar bana baksada en nihayetinde anne olmak ićin fazla gencti oda gittiğinde tek kalmıştım ama bir erkek için bile kimsesizlik büyük bir kavramdı sonra kötü yollara düşmek diye adlandırılan bir dünyaya girmiştim.zengin ailelerin arasına girip kötü işler yapıyordum yetişkin olduğumda ise artık bu işi meslek edinmiştim.onları tanıyana kadar izmirden gitmeye niyetim yoktu deniz denilen herifle birlikte ayagima takılan bu çocuklarda oyunun içindeydi artık.taki ecede dahil olana kadar bu benim için sıradan bir oyundu ama o kız tam bir baş belası çıktı ve olayların akışını değiştirdi.şu hayatta bir bebeğin dünyaya gelmesi için sadece iki bedene ihtiyaç duyuluyordu sonrası o bebeğin kaderiydi.