SINIRLAR AŞMAK İÇİNDİR,KURALLAR ÇİĞNENMEK İÇİN.
HAYATTA HERŞEYİN BİR NEDENİ VARSA;
"BENDE SANA AŞIK OLABİLİRİM".
"YOL GÖSTERİCİM SANA AŞIĞIM".
YANLIŞ ROL SERİSİ-ADI AŞK OLSUN...
eceyi alnından öpüp masumiyetine baktım.aşıktım,en anlamlı cümleydi.ama hala anlamadığım bir şey vardı işte..bizi hem birleştiren hemde ayıran bir şey vardı.adını ikimizinde bilmediği bir şey.saçlarını okşarken kokusunu içime çektim.bu kızı hak etmek için ne yapmıştım ben?ne zaman yan yana olsak içim rahat ediyordu.uzakta olduğunda ise sadece acı veriyordu.yoğun bakım ünitesinden çıkıp cama yaklaştım ve ellerimi koydum.yanımda bir hareketlilik oldu.başımı çevirip baktım.pınar,benim gibi eceyi izliyordu.
"her şey bir gün bitmez mi?"dedi.
alaycı bir ifade ile yüzüne baktım.bir zamanlar bende eninde sonunda her şeyin biteceğine inanıyordum.bitecekse eğer hiç başlamamalı diyordum.oysa ne büyük yalanmış,kendini aldatmakmış.birini çok sevince asla bitmeyeceğini biliyorsun.
"belki bir gün biter ama asıl mesele yan yana olduğumuz anların tadını çıkarmak."
"ben bundan emin değilim.hayat bir şekilde oyununu oynuyor."dedi.
kalbimin aştığı tüm korkuların bu güzel kıza dönüşmesi hayatımda aldığım en güzel hediyeydi.başımı kaldırıp;
"artık gitsem iyi olacak."dedim.
"evet."dedi.
yanından uzaklaşırken onun hala eceyi izlediğini fark ettim.hastanenin dışında siyah bir araç beni bekliyordu.hemen bindim ve hiç bir şey söylemeden arabanın hareket etmesini bekledim.yanımda duran pakete baktım;
"bu nedir?"
önde ki siyah takım elbiseli çocuk bana döndü.
"davet için giyeceğiniz kıyafet efendim."
"ne daveti?"diye sordum cevap vermedi.
hemen irtibatta olduğum pınar'ın adamını aradım.
"alo?"dedi açar açmaz.
"bu ne böyle?davetten söz etmemiştin."
"evet etmemiştim.birden bire gelişti."dedi.
"ne daveti bu?"dedim sinirle.
bir süre hışırtı sesi geldi ardından konuşmaya başladı.
"bahsettiğim eser kaçakçıları bu gece davette olacak.hepsi gayet ünlü ve zengin iş adamları.eğer bu işi yaparsan pınar hanım karşılığını büyük bir miktar parayla verecektir."dedi.
başımı iki yana salladım.bu aralar gerçekten bir hayalim var mı diye düşünmeye başlamıştım.ece uykusunda iken bende kendi hayalimin olup olmayacağı konusunda büyük bir oturum yaptım.evet vardı.bir motor galerisi fena olmazdı.artık bu tarz işlerden elimi ayağımı çekip kendi işimi yapmak istiyordum.anlamıştım ki ecesiz yapamıyordum ve bu zamana kadar ben değişmem diye savunurken onunda değiştiğini görmüştüm.aşk fedakarlık istiyordu ve sıra bendeydi.yeni bir düzen kurup onunla mutlu bir şekilde yaşayacaktım.
"tamam yapacağım."
"üzerinde ibranice yazıların olduğu bir heykel arıyoruz.ne yap et adamların ağzından laf al."
"tamam."deyip kapadım.davetin olduğu mekanın önüne gelmiştik.şoför bir davetiye uzattı elime alıp eşyalarla birlikte arabadan indim.güvenlikten geçerken davetiyeyi verip beni kontrol etmelerine izin verdim.hemen lavaboda üzerimi değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
