SINIRLAR AŞMAK İÇİNDİR,KURALLAR ÇİĞNENMEK İÇİN.
HAYATTA HERŞEYİN BİR NEDENİ VARSA;
"BENDE SANA AŞIK OLABİLİRİM".
"YOL GÖSTERİCİM SANA AŞIĞIM".
YANLIŞ ROL SERİSİ-ADI AŞK OLSUN...
Bu sessiz,ışıkları yanmak ve yanmamak arasında kalmış,her yerinde tozlar uçuşan izbe binada daha ne kadar arama yapacaktım?
aradığım şey buralarda bir yerlerde olmalıydı.gözden kaçırıp hata yapamazdım.ileride solda kapısı açık olan odadan sesler yükselmeye başladı.arkamdan gelen tuğçeyi sessiz olması için uyararak devam ettim.
"demek elli milyon dolar?bu çok kötü."dedi kalın sesi olan adam.
onları görebilmek için göz ucuyla baktım.biri masanın baş köşesinde diğeri de hemen yanındaki koltukta oturuyordu.
"seçkin holding bizimle anlaşmaya varmayacak.o çelimsiz kız bizim rakibimiz olamaz! şirkette hisse sahibi olan adamlarımızın olması bir rakamı dahi yerinden oynatmaya yetmiyor.en iyisi harekete geçmek.ece ufak bir kız çocuğu hala.babası gibi çok yakında arkasına bakmadan kaçacaktır."
"bunun için vaktimiz yok! ortadan kaldırıp yolumuza devam ederiz."diyen herife kaşlarımı çatarak baktım.
herifler oturmuş eceyi öldürme planları kuruyordu.yumruğumu sıktım.gidip beyinlerini patlatarak işe devam edebilirdim!
"hey şampiyon sakin olmalısın! bunun için çok erken."dedi tuğçe.
delici bakışlarımı ona çevirdiğimde yutkundu.benden korkuyordu ve buna rağmen çenesini kapalı tutmayı bilmemesi kesinlikle benim suçum değildi.ben katil değildim.ecenin gözü önünde birilerini dövmüş hatta komaya sokmuş olabilirdim.ama ölmemişlerdi sonuçta!olaya birazda iyi tarafından bakmaları gerekiyordu.ben sadece acı çekmelerine izin veriyor ve yoluma devam ediyordum.
elbette katil değildim!
"vay canına!"diye bir ses duyduk.
adamlardan biri kapının önünde dikilmiş bana bakıyordu.gözlerimi devirdim çok güzel bir bu eksikti.
"Eren askar seni burada görmek ne büyük şeref."dedi.
silahı ona doğrulttum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
arkadaki toparlak herif,"size nasıl yardım edebiliriz?"dedi.
yüzüme onları ciddiye almadığımı gösteren alay dolu bir ifade yerleştirdim.bu zamana kadar bana yardım edebilecek kimse olmamıştı.herifin öz güvenini taktir etmek gerekirdi.ölümcül bakışlarımı üzerlerinden çekip yere indirdim.silahı da herife doğrultmaktan vazgeçtiğim sırada adam rahat bir nefes almıştı ve ben ani bir hareketle silahın arkasını çevirip kafasına vurdum ve yere yığılmasını izledim.üzerinden atlayarak diğerine doğru yürüdüm.korkudan hızlı hızlı nefes alıyordu ve koltuğa yapıştırılmış gibi kaskatı kesilmişti.
"bana bu gece yardımcı olabileceğinizi sanmıyorum."diyip ayağına bir el ateş ettim.
adam acıyla yere düşüp inlerken,"belki başka sefere."dedim.
