YANLIŞ ROL SERİSİ *ADI AŞK OLSUN*(DÜZENLENİYOR)

"UMUT ETTİKÇE ÖZGÜRSÜNDÜR."

                    EREN

başımı eğip hemşireye baktım.iki saat boyunca  oturup beni izlemiş hatta gidip bir kahve almış geçip karşımda içmişti.başımda ki zonklamaya rağmen oturur pozisyona geldim.bana saat başı iğne yapıyor olmasına nasıl bir anlam yükleyebilirdim acaba?

"bunun ne olduğunu biliyormusun?"dedi dışarıya bakıp.

sanki yanıtı bilmem gerekiyormuş gibi kaşlarını kaldırdı.

"bilmiyorum."dedim midem bulanarak.

dudaklarını birbirine bastırdı.yatağın ucuna gelip ellerini önlüğün cebine soktu.

"ersoylar burayı gizlice yaptırdılar.şimdide kapıya adam diktiler.önemli biri olmalısın."dedi.

"burası onların mı?"diye sordum.

"evet."

"peki.neden burada olduğumu biliyormusun?"dedim.

"hayır.bana sadece bu iğneyi yapıp başında durmam söylendi."dedi.

"kötü oldu."diye mırıldadım.

bana dahada yaklaştı ve yüzüme doğru eğilip,"gözlerin güzelmiş."dedi.

sahte bir gülümsemeyle karşılık verdim.

"kötü olan ne diye sordu?"hala gözlerimin içine bakarken,yan tarafta duran kutuda ki makası alıp koluna sapladım.kucağıma düşerken,"bu kötü oldu cidden."diye fısıldayıp hemen yere itikledim.

kıyafetlerimi giyip odanın kapısını araladım ve kolidora baktım.danışma boştu.bir adam çay bardağını sıkıca tutup ileri geri giderken dikkatini dağıtmak amaçlı ıslık çaldım ve hemen odaya girdim.kapının arkasında beklemeye başladım.adam içeri girince boğazından tutup kafasını duvara vurdum.oda yere serilince hemen odadan ayrıldım ve merdivenleri inip alt kata ulaştım.gri kapşonumu örtüp yanımdan geçen insanların yüzüne bakmamaya çalıştım.en zor kısım buydu.kapının önü tonla adam kaynıyordu.yangın merdivenlerini kullanmak amaçlı arka tarafa yürürken aniden odanın kapısı açıldı ve içeriden çıkan eceyle birbirimize çarpmanın eşiğinden döndük.

"eren!"diye yüksek sesle konuşunca ağzını kapatıp geri odaya soktum.doktor önlüğü giymiş kız bana korku dolu gözlerle bakarken ece elimi itikledi.

"eren seni bulmaya geliyorduk bizde!neler oldu bilsen!sizinkiler-

"şşşş..önce buradan çıkmalıyız."dedim ve elini tuttum.

"ılgaz hadi!"dedi kıza bakarak.

odadan çıkıp köşeyi döndüğümüzde,adamlar içeriye giriyordu.hemen duvarın arkasına saklandık.

"diğerleride burada mı?"

"hayır..yani bilmiyorum.hakan ve tilki kurtuldu sanırım."dedi.

başımı sallıyıp adamlara bakmaya devam ettim.eğer ece'nin sesini duymasaydım ersoyun bu kadar kolay kaçmasına izin vermeyecektim.ama işler yine istediğim gibi gitmemişti.ılgaz öne doğru gelip;

"olamaz babam!"dedi.

bizde baktığı yöne doğru başımızı çevirdik.yiğit danışmanın önünde duruyordu.bir küfür savurup geri çekildim.ılgaz önlüğü çıkarıp yere attı.

"siz gidin ben onu oyalarım."dedi.

"ılgaz sen bizimle gelmiyormusun?"diye sordu ece korku dolu bir sesle.

"daha sonra bir şekilde size ulaşırım.hadi gidin!"dedi.

o babasına doğru yürürken biz arkaya doğru koşmaya başladık.bizimkiler muhtemelen bu hastanede değildi.hakan abi onları kurtarmanın bir yolunu bulmuştur.ersoyun asıl amacı bizdik zaten.yangın merdivenlerini kullanarak hastanenin arka sokağına ulaştık.durup biraz soluklandık.ece elimi bırakıp yüzüme baktı.