SINIRLAR AŞMAK İÇİNDİR,KURALLAR ÇİĞNENMEK İÇİN.
HAYATTA HERŞEYİN BİR NEDENİ VARSA;
"BENDE SANA AŞIK OLABİLİRİM".
"YOL GÖSTERİCİM SANA AŞIĞIM".
YANLIŞ ROL SERİSİ-ADI AŞK OLSUN...
başımı çevirdim ve karşımda görmek isteyip istemediğimden emin olmadığım uluç'u gördüm.gözlerimi ondan kaçırarak başka bir yöne bakmaya çalıştım.birazcık gülümsemeyi denedim ama onun ifadesi karşısında sönük kalmıştı.bir kaç adım daha attı.
"uyanmışsın?"dedi.
başımı salladım.bana hüzünle bakıyordu ve ben bu bakıştan bu acımadan bu acıklı andan nefret ediyordum.
"ben gerçekten üzgünüm."dedi.
o an bunu konuşmak istemediğimi düşünerek,"önemli değil."dedim.
"bebek yani-
elimle susması için daha fazla konuşmaması için işaret ettim.
"onun hakkında konuşma."dedim.
o bebeği daha isteyip istemediğime karar bile vermemişken ölümüne istemeden sebep olmuştum.içimde bir şey ölmüştü ve ben ne hissedeceğimi bilmiyordum.eğer eren uluç'u burada görürse ne yapacağını iyi biliyordum bir tek.gidip yatağa uzandım.gelip yanıma oturdu.
"ece ben hiç bir şeyin böyle olmasını istemedim.ben yalnızca-
"beni sevdiğini düşündün.ama yanılıyordun değil mi?tıpkı erenin de zannettiği gibi.kimse beni gerçek anlamda sevemiyor bunu anlayabilirim."dedim ve acıyla güldüm.
başını eğdi.
"sen sevilmeyi hak ediyorsun."dedi.
bu güzel bir söz olabilirdi fakat benim için değildi.benim için bir şeyin önemi yoktu artık.sevdiğim herkesi kaybediyordum ve erenin de dönüp dönmeyeceğinden emin değildim.
"uyumak istiyorum."deyip gözlerimi kapadım.
onun çıkmadan önce üzerimi örttüğünü hissettim.odadan ayrıldığında yeniden gözlerimi açtım ve ellerimi örtünün altından çıkarttım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EREN
gece inanılmaz sıkıcı bir hava ile devam ediyordu.henüz saffet denen adamın bir yere gitmeye niyeti olmadığı için barda oturup bir şeyler içmeye devam ettim.o sırada telefonum çaldı.cebinden çıkarıp açarken ağzımda ki içkiyi yuttum.
"evet."dedim sert bir tonla.
"hallettin mi?"
"halletsem yanında olmaz mıydım?"dedim.
pınarın cilveli gülme sesinden sonra,"şimdi yapman gereken işleri hale yola sokup o lanet olası eserlerin yarısı değerinde ki elli milyon doları alıp bize getirmen.geri kalanını bir şekilde halledeceğiz."dedi.
"peki işlerimi hızlandırmam için ne yapmamı önerirsiniz?"diye sordum.
sabrımın sonuna varmak üzereydim.içimde giderek büyüyen bıkkınlığı saklamadan;
