YANLIŞ ROL SERİSİ *ADI AŞK OLSUN*(DÜZENLENİYOR)

BENİ HİSSİZLEŞTİREN SENSİN

           EREN

Telefonla konuşmaya devam eden hakan abinin telaşı yüzünden okunuyordu.benim için işlerin iyi gitmediğini biliyordum.iki cinayet işlenmişti ve parmak izlerim olduğu için katil olarak beni görüyorlardı.polis her yeri altını üstüne getirmiş beni ararken günlerdir çiftlik evinde saklanıyordum.telefonumu da hakan abiye vermiştim.bana ulaşabilecekleri tek bir iz olmamalıydı.bu yüzden evde hakan abi dışında kimse yoktu.hayatım boka batmak üzereydi.hakan abi saçlarını karıştırarak içeri girdi.o da günlerdir benim yüzümden yemeden içmeden kesilmiş kendini dağıtmıştı.hırkama daha sıkı sarılıp üşümemi engellemeye çalıştım.

"dua ette burayı bulmasınlar."dedi sertçe.

"ne olacak abi?"dedim.

kaşlarını çattı ve masaya oturup yüzüme baktı.

"bizimle irtibat kuran adamı da öldürmüşler.evinde ailesi ile birlikte ölü bulunmuş.kimseye acımıyorlar eren! kadın istediğini alana dek durmayacak.bu cinayetlerin nedeni ve asıl istenilen şey ne öğreneceğim.sen o zamana kadar buradan çıkmayacaksın.camdan dışarı kafanı uzatmayacaksın."dedi.

"abi kadın beni istiyor!"

"sus lan! bende seni verecek göz var mı?"diye bağırdı.

sinirlerime hakim olamıyordum.sehpayı tekmeledim.sağlam yere basıp basmadığımı görmek için bunu tecrübe etmem gerekiyormuş demek.ne gece ama diye düşündüm.önce kurduğum güven duvarı yerle bir oldu,şimdi ise suç işlememiş bir katil oldum.bunların içinde en çok koyan yine eceydi.bana inançsız gözlerle baktığı o an içimde ki samimiyet tablosunu yerle bir etti.bana bir kez daha aşka inanmamam gerektiğini hatırlattı.kapris veya naz yapacak değilim.onu uzun bir süre görmek ve duymak istemiyorum.

"kimseyle iletişim kurmaya kalkma.sana eşya yollatacağım.adamlarım kapıda.salim bir isteğin olursa yapacak."dedi.

"gidiyor musun?"

"gidip bu işin aslını astarını öğreneceğim."dedi ve kapıya yürürken peşinden gittim.kabanını giydi ve eldivenlerini taktı.kapıyı açmadan önce bana dönüp;

"akıllı ol eren!"dedi.

kapı rüzgar eşliğinde sesli bir şekilde kapanırken içimde ki burulmaya engel olamadım.ruhumda oluşan bu çöküntü güvensizlikten başka bir şey değildi.eğer daha önce olsaydı bunu asla takmaz ve devam ederdim peki ya şimdi değişen neydi?

değişen bendim.duygularımdı.boş yere olduğunu düşünmeye başladığım duygular...

ECE

Şirkete adım atar atmaz derin bir nefes aldım.yapamıyordum,iyiymiş gibi davranamıyordum.dizlerimin titremesiyle duvara tutundum arkamdan gelen bir yabancı ses,"iyi misiniz?"diye sordu.

başımı sallayıp boğazımda ki düğüme rağmen yutkunmaya çalıştım.aceleyle gözümden akan iki damlayı elimin tersi ile silip.dikleştim.telefonumun zil sesi ile yürürken çantamdan çıkarıp açtım ve kulağıma götürdüm.

"alo."dedim titreyen sesimle.

"nasılsın tatlım."dedi ablam.

"idare eder."diye cevap verdim.

"ben sana kırgınım."dedi sesine kırgınlığını yansıtmaya çalışarak.

"neden ki."dedim.

"kaç zamandır evde yoksun,okuluna geliyorum çıkmışsın.geçen gece geç saatlere kadar gelirsin diye bekledim ama sen çiftlik evine gitmişsin.neden kaçıyorsun?"dedi.